AUSTRALIE
Route:
Sydney, Blue Mountains, Katoomba, Pacific Drive, Jervis Bay, Hyams Beach, Booderee National Park, Greenpatch, Cave Beach, Eden, Melbourne, Torquay, Lorne, Apollo Bay, Johanna, Port Cambell, Colac, Dylesford, Bendigo,Yass Park, Canberra, Cressnock, Hunter Valley, Coopernook Tarree, Cresent Head, Bellingen, Coffs Harbour, Lennox Head, Byron Bay, Coolangatta, Brisbane, Beerwah, Mooloolaba, Noosa Heads, Tin Can Bay, Hervey Bay, Frasier Island, Bundaberg,Town 1770, Great Barrier Reef, Airley Beach, Whitsundays

Hoe overleef je de koude Nederlandse winter? Get yourself a oneway ticket to Down Under mate! It is bloody beautiful!
7656 kilometer, 350 haarspeld bochten, 99 kangeroes, 12 koalas en 1 campervan zijn onderdeel van een onvergetelijke snikhete zomer! Op een paar kibbelmomentjes over hoe kan het ook anders kaartlezen, komen we ongeschonden de komende 2,5 maand door.
The Aussie Roadtrip 2009 met in de hoofdrol Bob & Miriam wordt een geweldige trip door valleien, over bergen en langs indrukwekkende kustlijnen. Een trip vol ontmoetingen met wilde dieren en dan niet de bijtgrage spinnen en haaien, maar de aaibare kangeroes, koala's en baby krokodillen ;)

Het geluid van de golven, de wind in je haren en het branden van de zon op je huid is een constante herinnering aan waarom we ook alweer onze bankrekening leeg laten druppelen (al begint het steeds meer op een waterval te lijken). Duizenden kilometers de wereld over vliegen met als hoofdprijs vrijheid en een schitterend uitzicht. Onwerkelijk witte stranden, azuurblauwe zee, prachtig koraal, de oudste landschappen ter wereld, ongebaande paden in de bush, ruige bergtoppen, planten en dieren die nergens anders ter wereld voorkomen.....droom ik? Nee ik ben omringd met onvervalste schoonheid. Het is even wennen na onze Azie trip, maar dan laat Australie ons van de ene in de andere verbazing vallen.
Hoor je 'm al in de verte? 'Get your motor runnin'. Head out on the highway, Lookin' for adventure, And whatever comes our waaaaaaaaaaaaaaaaay!'.... En nou jij!

Vuurwerk & Vleermuizen - Sydney
De overstap naar weer een nieuw land gaat soepel. Inchecken, papoortcontrole, stempeltje hier, stempeltje daar, het is zowat een gewoonte geworden. Toch geeft niets zo'n zelfverzekerd en spannend gevoel als je weer officieel bent binnen gelaten op onbekend terrein.
We lopen langzaam door de aankomsthal van Sydney's vliegveld opzoek naar vervoer naar het centrum want over minder dan 24 uur is het party time!
Sydney Harbour staat dan in vuur en vlam en de champage zal knallen.
De laatste uren van 2008 vullen we met bubbels, bier en lekkere hapjes. Voor het bombastische vuurwerk-spektakel los gaat, veroveren we een plekje aan de rand van de haven met uitkijk op de brug waar het straks allemaal gaat gebeuren.

Als het zover is overtreft het alles wat we in gedachte hadden, het is een uitbarsting van ongekende waarde (letterlijk want er wordt zeker voor een paar miljoen dollar aan vuurwerk afgestoken!)
We houden elkaar stevig vast en kunnen naast Happy New Year alleen maar aaah en ooooh roepen, zo mooi is het!
Na dit vurige kunstwerk gaan we op zoek naar een kroeg. In 'The Republic' gaat het los, maar we vinden het voor oud en nieuw redelijk mild. Zo wordt er geen sterke drank meer geschonken na 22:00 en is het op straat eigenlijk gezelliger dan in een club. Op weg naar huis sluiten we spontaan aan bij een concert gestart door een paar ultra dronken Britten, 'And after aaaaaaaall, your my wonderwahaahaaaaaaaall'. Kort daarna kruipen we blij en voldaan ons bedje in, samen met 5 andere reizigers want een 'double room' hier is onbetaalbaar voor backpackers. Gelijk de eerste schock want wat is Australie duur! (logisch na een half jaar Azie, maar we moeten nog even wennen).

De volgende dag slapen we onze roes uit, uitslapen is hier een understatement, want pas laat in de middag ontwaken we en gaan opzoek naar een 'greassy' ontbijt met koffie, we need coffeeeeeee!!! Want energie heb je nodig in een stad als Sydney. We vullen de dagen tot aan onze pick-up van de mini-van met kilometers lopen door de stad en lekker liggen in de parken. Zoals 'The Botanical Gardens' dat vol zit met vleermuizen, die overdag ondersteboven uitrusten in de takken van de bomen en 's avonds recht op de tropische kleuren van de lucht afvliegen. 'Hug the trees, smell the roses, talk to the birds and walk on the grass', is het motto van dit relaxte park en ook al hebben we niet geknuffeld met Sydney's bomen, het is één van de fijnste plekken in de stad om even bij te komen van alle indrukken.

We doen een rondje highligts en starten bij het drukbezochte Operahouse, bezoeken het commerciele Darling Harbour, struinen door het culinaire Victoria Street met haar schattige huizen, vintage boetiekjes en art gallery's, varen met de ferry naar de baai van Manly Beach, vallen in slaap in het Hyde Park en wandelen langs de bruisende kust van Bondi Beach. Laatsgenoemde is meteen favoriet. Bondi Beach is populair bij toeristen en Australiers zelf. Het is een heerlijk strand gevuld met zonaanbidders, surfers en overfitte hardlopers die trots op en neer langs de kust rennen (is er iemand die niet aan hardlopen doet hier?). Een beetje slaommen om de healtfreaks heen en je geniet van de mooiste uitzichten die Sydney heeft te bieden, weer een nieuwe droom erbij; Vakantiehuisje in Bondi Beach, ik teken ervoor! Want toegegeven Bondi is fabulous, er wonen leuke mensen, de restaurants zijn om je vingers bij af te likken en de sfeer is top!
We ontdekken het briljante systeem BYO (bring your own). Voor je ergens een hapje gaat doen spaar je een hoop geld uit door zelf je wijntje te halen bij de drankwinkel en mee te nemen naar het restaurant, wij zeggen: proost op Australie!

Nog voor we gaan roadtrippen, bereiken de eerste verontrustende krantenkoppen ons al. Gruwelijke Shark Attacks en slachtoffers van giftige slang- en spinnenbeten. In de komende 2 maanden worden er zeker vijf mensen ernstig verwond door de grote witte haai, zijn er gigantische overstromingen in het noorden veroorzaakt door cyclonen. Wordt een 4-jarig jongetje opgegeten door een 5 meter lange krokodil (in de overstroomde gebieden zwemmen krodillen door woonwijken! Het kleine jongetje probeerde tevergeefs zijn puppy te verdedigen die al in de bek van de krokodil zat...) en wordt het leven van duizenden Zuid-Australiers ongenadelijk verwoest door de grootste bosbranden in de geschiedenis van Australie.
Tegenover al deze narigheid staat een reis vol mooie momenten. We hebben 2008 overleefd en hoe! Trots op de reis die achter ons ligt en benieuwd naar alles wat ons te wachten staat, starten we 5 januari 2009 midden in het hectische centrum van Sydney aan een nieuw avontuur. Na een korte instructie van ons huis op wielen proberen we ons wegwijs, maar vooral verkeerswijs te maken over de wegen van Down Under. Bij ons gaat dat ongeveer zo (in willekeurige volgorde en zonder rolverdeling): 'Links rijden, links rijden, links rijden, ik zei toch links rijden!!!!.....Oooooh kijk nou uit voor die kangeroe, niet in slaap vallen hoor! Welke kant moeten we op??? Hebben we nu alwéér de afslag gemist? Nog 400 kilometer tot het volgende stadje!? Maar we hebben bijna geen benzine meer! F#%&*K!!!!!!!!!!!!!!!)

Blauwe waas & La Guitarra - Blue Mountains
In Australie kan je werkelijk uren rijden zonder echt ergens te komen. Onze eerste stop: Blue Mountains een gebied van 248.000 hectare vol diepe valleien, watervallen, bizarre rotsen en regenwoud. Hier zien we de beroemde rotsformatie 'The Three Sisters', geen girlband maar een indrukwekkend geheel bestaande uit 3 individuele rotsen. De Aboriginal legende gaat dat er ooit 3 zusjes in steen zijn veranderd door een tovenaar om ze te beschermen tegen een dreigende oorlog. Toen deze oorlog daadwerkelijk toesloeg en in een bloedbad eindigde, is ook de tovenaar omgekomen. Niemand kon de meisjes meer terug toveren. Waar of niet, de rotsen zien er magisch mooi uit. Blue Moutains blijkt haar naam te danken aan de blauwige waas die boven dit gebied hangt, dit schijnt een oliewaas van de eucalyptus bomen te zijn.

De eerste paar dagen met onze minivan zijn niet helemaal compleet. We leven uit een auto, zijn vogelvrij, genieten van bbq's en zonsondergangen aan het strand, maar er mist iets. Live muziek natuurlijk! Dus kopen we een gitaar, nu nog een surfbord en ons 'huis' is volledig gemeubileerd! We nemen de roadtrip serieus en slaan gigantisch in op lekkere snacks, bier en wijn! Zo zijn we ready, steady, go voor de 'Pacific Drive'. Een snelweg die strak langs de oceaan loopt. Bob heeft pauze en ik ben de rijder voor de rest van de dag. Ietwat gestrest en met lichte zweethandjes bestijg ik de woonwagen. Miriam in een grote auto in het nog grotere Australie, I rest my case...
De eerste uren gas ik flink door en op wat kleine schakel-, spiegel en verkeersproblemen na (alles dus wat met autorijden te maken heeft) overleven we de rit. Bob heeft het zwaar te verduren. Zijn goedbedoelde adviezen dringen moeizaam door tot een (op sommige momenten) hysterische ik als er weer eens een onverwachte wegversmalling aankomt, een tientonner van een truck zowat op mijn achterbank zit, of als ik een afslag mis. Maar ook andersom is de gespreksstof gelimiteerd tot; 'Let op je snelheid, blijf links, niet de berm in, pas op de vangrail. Niet te dicht bij het randje Edgar!!!!'
We houden elkaar streng in de gaten, maar na twee dagen zijn we helemaal één met de weg en schreeuwen we uit volle borst mee met de radio, genieten we onderweg van onbeschrijfelijke uitzichten en kunnen we niet meer zonder onze Flowrider.

Poedersuiker & Possums- Hyams Beach en Booderee National Park
Het witste strand ter wereld, bestaat dat? Volgens het Guinness Book Of Records wel en laat dat strand nu net in Australie zijn. Hyams Beach here we come!
Stralend wit zand, zo lichtgevend dat het pijn doet aan je ogen! Het is net poedersuiker en je krijgt de neiging een pannekoek te bakken en het zand erover te strooien.

We rijden het Booderee National Park in, waar je overal in het wild felgekleurde pappegaaien ziet, kangeroos en possums. De laatst genoemde horen we de eerste nacht om de auto heen trippelen, de afstand tussen ons en dit nieuwsgierige beestje wordt steeds kleiner, zo blijkt de avond daarop als één van brutaalste komt gluren tijdens ons 'marshmellow rooster festijn'. Zo'n lekker zoet bbq-toetje lust Mister Possum ook wel, alleen vergist hij zich en bijt in mijn grote teen, auw! Als we terug komen bij de auto zit er zo'n zelfde pluizenbol in ons campingstoeltje te chillen en te knabbelen op ons vers gehaalde brood. Wegjagen, maar eerst even aaien, zo zacht!
Overdag is het vooral genieten van natuur en begint de gitaar zich al aardig in te burgeren, we maken liedjes en fantaseren over het terugverdienen van onze reis door op straat te spelen. Never going to happen, but still a nice dream!

Onderweg kan je langs de kant van de weg stoppen om vers geplukte kersen, aardbeien, kiwi's, avocado's, nectarines, appels, abrikozen, perziken, pruimen en mango's bij een plaatselijke boer af te halen. Het fruit hier is zó ontzettend smaakvol, een wereld van verschil met het fruit in Nederland. Naast al dit lekkers zien we ook de minder leuke kant van de weg, namelijk de berm waar om de paar kilometer wel een dode kangeroe ligt weg te rotten, akelig gezicht.

Grieken & Zwervers - Melbourne
Melbourne is een gezellige en levendige stad, ze doet een beetje denken aan Amsterdam mede door de tram en terrasjes. Je ziet hier veel Griekse en Italiaanse invloeden wat uitnodigend werkt op de maag, we verdwalen in drukke steegjes met nog drukkere restaurants en cafe's. Opvallend zijn de vele zwervers die serieus het brood van je bord af stelen. Er wordt hier zelfs een evenement georganiseerd voor zwervers uit heel Australie, Europese zwervers zijn ook welkom, dan weet je dat.
We slenteren langs de rivier en bezoeken Victoria Market, een bruisend geheel van verschillende culturen waar je van alles wat kan krijgen.

Koude nachten & Koala's - Great Ocean Road
Torquay, Lorne, Apollo Bay, Johanna, 12 Apostels, Port Cambell

Vanaf Melbourne rijden we in één ruk keer door naar Torquay het officiele begin van de Great Ocean Road. Een trip langs haast onbewoonde kustlijnen gevoerd met briljante golven. We maken ontelbaar veel wandelingen over verlaten stranden vroeg in de morgen om waker te worden of laat in de avond om sterren te kijken.
Torquay is de surfing capital van Australie, hier is het surfmerk Rip Curl geboren. Dan moeten we maar een kijkje nemen in het Surf Museum, de trots van de stad. Blijkt behoorlijk BOOOORING!!!!!!!!
Ruim 20 dollar lichter en een terleurstelling rijker gaan we barbeknoeien want dat doe je als je in Aussie bent. Als de hele natie iets leuk genoeg vindt dan zet de overheid die dingen toch gewoon neer om gratis te gebruiken!

Onze campervan trekt onderweg veel bekijks, vanuit de verte zouden we zo door kunnen gaan als de ijscoman! De wegen lijken oneindig en bestaan uit strakke bochten, stijle bergen en kijkt uit op kilometers ongerepte stranden. Volumeknop voluit, raampje naar beneden, stoeltje naar achteren en genieten maar! Je rijdt hier echt aan de rand van 't land, de snelweg omhelst zowat de zee en als bijrijder heb je mazzel, je kijkt neer op de prachtigste baaien, rotsformaties en een oceaan die tot Antartica rijkt (verklaart het ijskoude water en idem nachten die om extra slaapzakken smeken!) Onderweg spotten we koala's in het wild, slaperig hangen ze hoog in de bomen en kijken ons versuft aan.

Soms belanden we echt in de middle of nowhere zoals in het plaatsje Johanna, waar we aan de rand van een knalgroene vallei parkeren. Er is niemand te bekennen, we brouwen een pastaatje, trekken een Shiraz open en zien de laatste zonnestralen van de dag op het topje van de berg schijnen. In de verte verschijnt het silhouet van een groep kangeroos die in de late avondzon nog wat gras komen snaaien. 'S morgens fungeert het valse geloei van koeien, 't vrolijke gefluit van vogels en het bulderen van de zee als alarmklok en ontwaken we in onze zelf ontdekte secret spot aan zee.

De 12 Apostelen zijn een hoogtepuntje. Het zonlicht doet deze mysterieuze rotsen bijzonder mooi oplichten. Ooit maakte dit deel uit van het vaste land, maar door de jaren heen zijn de rotsen los gekomen en prijken nu honderden meters boven zee uit. Staren naar een paar losgekoppelde aardeformaties lijkt misschien saai, maar de 'lookout' die recht op dit phenomeen uitkijkt geeft de aantrekkelijkheid weer en doet je beseffen wat een kracht de natuur heeft. Het weer kan hier binnen enkele minuten omslaan, vandaag staan de 12 apostelen er vredig bij omringd door rustig water, maar deze oceaan heeft vroeger vele levens beeindigd toen dit de enige weg was om voet aan land te zetten en down under te ontdekken.

Visgraten & Lavendel Champagne - Otway Estate, Lake Colac, Daylesford
We rijden door naar 'Otway Estate' een wijngaard midden in de bossen, hier proeven we acht verschillende wijnen. Dit maakt ons hongerig, achter de wijngaard ligt een restaurant waar we van een overheerlijk plateau tapa's genieten, nog meer wijn en vers gemaakte chocola. Dit wijnhuis blijkt ook over een bierbrouwerij te beschikken en maakt maar liefst zes soorten bier, Bob proeft ze allemaal. We krijgen een leerzame rondleiding waarna we verder rijden richting Lake Colac. Vlak voor de zon ondergaat komen we bij dit gigantische ex-meer aan, het is totaal opgedroogt en één grote dorre vlakte geworden waar je de visgraten ziet liggen.

In Daylesford ontdekken we het oude landgoed van Zwitsers/Italiaanse immigranten. 'Lavendula & La Trattoria' staat op een grote vlakte vol lavendelvelden, olijfbomen en wijngaarden. Het ruikt er heerlijk en overal staan schattige huisjes, de één omgetoverd tot een winkeltje waar ze lavendel olie (om mee te koken) en lavendel huidproducten verkopen. De ander is nog helemaal in tact van heel vroeger toen de eerste immigranten hier kwamen. In het Italiaanse restaurant drinken we huisgemaakte lavendel champagne bij een verse mozarella panini. Dit plekje verdient een reportage, maar dat hebben de bladen 'Elle' en 'Vogue' al lang begrepen, een gouden tip voor een tussenstop na Melbourne.

Nog geen 2 weken later breekt in Victoria (waar 'Lavendula & La Trattoria' ook ligt) de verschrikkelijkste bosbrand in de geschiedenis uit. Wij zitten inmiddels al lang en breed in Queensland en willen dolgraag doorrijden naar het tropische Cairns, maar een week voor we die kant op willen slaat een gigantische Cycloon toe. De hefstigste overstromingen tijsteren Cairns en omgeving, en het krokodillen verhaal hoef ik niet te herhalen. Er moet een engeltje op ons schouder zitten want we zitten steeds overal tussen in en kunnen onze route gelukkig makkelijk aanpassen.

Wilde kangeroes & De stad der gekken - Yass, Canberra, Hunter Valley
Het schemert, we rijden op een smalle weg aan de rand van een ravijn. Het begint hard te regenen, maar we stoppen niet want beneden ligt het 'Burrinjuck Park' op ons te wachten. Het zit daar vol met wilde kangeroes en de komende dagen spenderen we midden in de natuur tussen deze mooie dieren. S'morgens schuif je de deur open en kijk je recht in de snuit van een mama kangeroe met baby in de buidel. S'avonds kijken ze nieuwsgierig mee als je staat te kokkerellen en s'nachts ligt het hele veld voor de toiletten vol met skippy's. Tropische vogels zijn hier ook in overvloed en verlegen zijn ze niet, wat brood in je hand en er zit er zo een op je arm.

We gaan door naar de hoofdstad van Australie, Canberra. Omdat Melbourne en Sydney het niet eens konden worden over wie de eer van hoofdstad zou krijgen, is Canberra geboren. Best een geinige stad, maar het lijkt net of ze het in één nacht hebben gevuld met gebouwen en mensen. Hoe vul je in 1 nacht een gigantische stad? Dit is onze theorie: We zien hier zoveel (tja hoe zeg je dit aardig) mensen met een afwijking. En dan niet lichamelijk, nee hier zie je de gekte op het gezicht staan. Alsof ze in 1 nacht alle gestichten hebben leeggeroofd om Canberra bevolking te geven zodat het op een hoofdstad zou lijken, of er is hier sprake van een gevalletje inteelt in versnelling 5.....
Jezelf vermaken lukt hier wel, lekkere restaurants, bioscopen, shoppingmalls, leuke winkels, musea, pleintjes en parken. Het 'War Museum' blijkt verassend interessant en geeft Canberra iets om trots op te zijn.

Voor we Hunter Valley inrijden, een prachtige vallei vol wijngaarden, restaurants, kaas en chocolade fabriekjes, zien we op de borden langs de weg continu het woord 'Shire' staan.... nog even en er komt zo een hobbit uit de bosjes springen. Dit gebeurd (helaas) niet wel krijgen we onverwacht bezoek van een hele boze slang. Na een picknick in een verlaten natuurgebied zien we voor het eerst een groot, giftig en pikzwart exemplaar. Gelukkig zitten we in de auto als hij de zandweg oversteekt en nijdig de zijkant van onze minivan aanvalt.
Snel doorrijden want ons staat een culinair feest te wachten.
We ontdekken gevaarlijk lekkere wijntjes die als limonade zijn weg te drinken. Hunter valley is onmisbaar voor de wijnliefhebber, maar ook chocolade fans zullen overompeld worden door de hoeveelheid aan verschillende Fudge smaken, vooral de caramel en mint zijn onweerstaanbaar. Onze zintuigen liggen onder vuur, de uitdagers? Sappige olijven, smaakvolle olie's, kruidige tapenades, pittige Kaasjes, zoete chocola, maar vooral heerlijke wijnen.
Het concept Wine & Dine is hier uitgevonden en de chefs troeven elkaar met plezier af. Ruim 120 wijnmakers nodigen je uit in hun karaktervolle kelders en met plezier gaan we hierop in. Eerst langs onze favoriet; Lindemans en Rosemount. In rap tempo wisselen Shiraz, Semillo, Chardonnay, Moscato's, Port, Carbanet Sauvignon, Tempranillo, Verdelho en Merlot elkaar af met een kleine pauze om te smullen van plateau's vol 'Award Winning Cheeses' en toastjes met 101 verschillende tapenades, mmmmmmm

Wilde Dolfijnen & Blote Hippies - Cresent Head, Lennox Head, Byron Bay, Coolangata
Tijd om te surfen! We belanden in het kleine surfparadijs Cresent Head. We staan pal aan zee, kopen een surfbord van een oude surfrot die de naam Hindu draagt en al 6 keer de wereld is overgegaan, en genieten intens van dit fijne plekje op aarde. Na een paar dagen gaan we verder naar Lennox Head een rustig stadje aan zee met geweldige restaurants en de mooiste sterrenhemel ooit gezien. De lucht is hier zo helder en schoon dat het lijkt alsof je de sterren kan aanraken. De melkweg is glashelder en de Southern Cross die op de vlag van Australie prijkt, zien we iedere nacht fel stralen.
Door naar Byron Bay ons favoriete plekje aan de oostkust. Bob surft zich helemaal te pletter, en ligt elke morgen en middag in het water.
'S avonds kleurt de lucht roze en komen de profs de golven pakken en krijg je aan de rand van het water een spectaculaire surfshow!
Ook in de stad is er show genoeg. Op straat staan steengoede muzikanten te spelen en zien we verloren hippies uitbundig dansen, wij zijn getuigen van een bejaarde hippie die enthousiast haar boobies aan de drummer laat zien!

Byron Bay is de plek met de tofste bioscoop die we ooit gezien hebben. Hiervoor moet je naar de 'The Art Factory' een leuke plek om een middag rond te hangen. De bios is een loungeruimte waar je al liggend van de film kan genieten. De love-seats en ligkussens zijn met zebraprint bekleed, er liggen grote teddyberen en er draait een discobal boven je hoofd. De mensen in Byron zijn supervriendelijk en zelfs bij de kassa in de supermarkt wordt je aangesproken met 'Hi love!' en 'Thank you darling!'

Op een middag komen we langs een mini kantoortje op het grasveld voor het strand. We ontmoeten surfer en kayak guide Sunny. Hij gaat ons meenemen de zee op. Even later peddelen Bob en ik door de wilde golven ruim anderhalve kilometer van de kust af. De zee wordt steeds heftiger en we worden gepakt door een 4 meter hoge golf, over de kop dus! Daar liggen we dan in het donkere water vol grote wilde dolfijnen die ik vlak voor het omslaan nog zo schattig vond, maar nu even niet! Sunny grijpt onze kayak en we kunnen weer verder, het is hard werken. Eenmaal terug op het strand komen we bij met hete thee en Timtams, wat een gave ervaring! Vooral het zien van de dolfijnen en het surfen op de golf met een kayak. Meer dolfijnen zien we bij 'Byron Lighthouse', een looproute die tot het topje van de berg gaat. Eenmaal boven kijk je uit op de heldere zee en zie je dolfijnen, haaien en schilpadden. Van surfen is Bob niet te genezen en gelukkig biedt de oostkust vele plekjes om deze verslaving te onderhouden, Coolangata is één van de laatste surfspots voor we de stad Brisbane gaan ontdekken.

Koala Knuffelen & Dolfijnen voeren - Brisbane, Beerwah, Tin Can Bay
Brisbane is een grote stad, dat wordt weer kilometers maken. We lopen door de saaiste Chinatown ever! Gelukkig biedt het Powerhouse in New Farm Park meer excitement. Foto exposities, kunst, comedy nights, concerten, lekker eten en een openlucht theater staan garant voor puur genieten. Dit artistieke gebouw zit aan de rivier waar je 's avonds op 'White Bait' knabbelt en van je Prosecco sipt terwijl je honderden vleermuizen ziet uitvliegen.
South Bank is een ander juweeltje dat bestaat uit een promenade inclusief strand en blue lagoon. Een plek waar we aan de rand van het water met een vers sapje en een warm stuk banana-cake met de skyline op de achtergrond, de drukte van de stad ontvluchten.

Steve Irwin, wie kent hem niet? Onze route gaat langs 'The Australian Zoo' waar de beroemde Crodile Hunter het boegbeeld van is. We kunnen deze dierentuin niet weerstaan. We ontmoeten de hele dag door wilde dieren, want hier laten ze je graag oog in oog staan met je favorite animal. De unieke kans om een Koala te knuffelen laten we niet aan ons voorbij gaan, zo zacht en lief! Hij ruikt heerlijk naar eucalyptus bladeren.

We rijden door naar Tin Can Bay een dodelijk saai dorp met 4 inwoners, maar wel met een geweldig verhaal. Al jaren komen hier 2 wilde dolfijnen vroeg in de ochtend de haven binnen zwemmen. Lang geleden kwam de eerste, nu omgedoopt tot Mystique, gewond binnen door een gevecht met een haai. De havenbewoners hebben de dolfijn verzorgd tot hij weer beter was. Toch bleef hij terugkomen, elke ochtend een uurtje voor wat verse vis. Nog steeds komt hij, tegenwoordig met zijn vriendinnetje Patch, om gedag te zeggen en een visje te vangen. Wij hebben de kans dit mee te maken en om 08:00 's morgens staan we in de stromende regen deze mooie dieren te voeren, heel bijzonder.

Babyschilpadjes & Dingo's - Hervey Bay, Frasier Island, Bundaberg, Town 1770
Meer wild zien we op het grootste zandeilanden ter wereld, Frasier Island. 'Perfect by Nature' zegt de folder, en daar is geen woord van gelogen!
Met een grote 4-wheel drive bus crossen we over kilometers strand samen met 4 andere reizigers en onze gids, Greg. Er staat ons 2 dagen pure natuur te wachten. Zwijgzaam regenwoud dat regelrecht uit zand groeit is een van de wonderen die we tegenkomen. Dit 120 kilometer lange eiland heeft geen aangelegde wegen en er leven Dingo's, slangen en spinnen. De zee is onbegaanbaar door de krachtige stromingen en haaien, maar zwemmen in het kristalheldere 'Lake McKenzie' omringd door wit zand en het ijskoude 'Eli Creek', een zoetwater rivier die recht de zoute zee in stroomt, doet de oceaan vergeten. Vroeger was dit thuis voor de Aborigonals, zij noemde dit eiland 'K'Gari' wat paradijs betekent. De overblijfselen van de schipbreuk Maheno in 1935, met de Pinnacles op de achtergrond maken een mysterieus plaatje. Frasier Island is absoluut een indrukwekkende trip.

Bundaberg is de volgende stop, hier zijn we getuigen van nieuw leven. Midden in de nacht sluipen we over 'Mon Repos Beach', en zien we ruim 100 baby Loggerheads hun nest uitkomen. Krachtig graven deze kleine wezens zich diep uit de grond, waar hun moeder ze 8 weken eerder heeft gelegd. Eenmaal boven zie je de donkergroene hummeltjes zo hard als ze kunnen richting het maanlicht rennen, een komisch en vertederend tafereel. Eenmaal in zee gaat het harde leven beginnen. Maar 1 op de 1000 overleeft de strijd in de brute oceaan. De overlevers zwemmen helemaal naar Indonesie en komen tijdens het broedseizoen weer terug naar hun geboorteplek, hier op het strand van Mon Repos. Een belangrijk conservatie park om te bezoeken en te steunen omdat de schilpadden popalatie sinds de jaren '80 gehalveerd is en deze bijzondere dieren tegen het uitsterven aan zitten.

Onvoorstelbaar & Mooi - Great Barrier Reef & Town of 1770
Stralend weer, bootje, snorkel, duikbril en een tank vol zuurstof paraat want vandaag gaan we duiken! Een sprong in het prachtige water van Hoskyn Island en binnen een paar minuten zwemmen we boven een gigantische zeeschilpad, kijkt Bob met grote ogen in die van een baby dolfijn en haar beschermende familie en schrikt hij zich rot omdat er uit het niets een gigantische mantaray op hem afzwemt. Op 12 meter diepte dringen we officieel het territorium van de reefsharks binnen, zweven we over prachtig koraal vol vissen die alle kleuren van de regenboog dragen. We groeten een schuwe maar zeer giftige octopus en horen het geklik van dolfijnen op de achtergrond. Welkom in het zuiderlijkste puntje van het 2300 kilometer lange koraalrif 'The Great Barrier Reef', het enige levende organisme dat vanuit de ruimte te zien is. Need I say more....

Het stadje '1770'(ontdekt door Captain Cook in dit betreffende jaar) is onze uitvalbasis voor deze onbeschrijfelijke duiktrip. We staan geparkeerd aan het strand gevuld met mangrovewouden, lachende Kookaburra's in de bomen en elke avond weer een briljante zonsondergang.

Zeilen & Snorkelen - Airley Beach en Whitsundays
Met een mooie zeilboot die de naam Camira draagt vertrekken we richting de Whitsundays. De kapitein blijkt een Nederlander en dat betekent een gratis intro lesje zeilen voor Bob. Een dag ultiem genieten op en in het water. We varen naar Whitehaven Beach het meest gefotografeerde stuk strand in heel Australie. Pas als je voet zet op dit ultra witte zand en jezelf onderdompelt in het warme water, geloof je pas echt hoe paradijselijk mooi dit plekje op de wereld is. Enige nadeel is dat je een wetsuit aan moet tegen Irukandji kwallen, een van de giftigste dieren ter wereld, onzichtbaar en zo groot als een lucifer.

We lopen vertrouwd achter met de stories&pics, maar zo hebben jullie nog wat tegoed. Inmiddels hebben we na Australie een super mooie tijd in Nieuw Zeeland beleefd en hebben we asociaal (ja ik zeg het zelf maar vast even) op de mooie Cook en Fiji Islands gelegen (af en toe gelopen).
Er staat nog heel wat avontuur op het menu; Roadtrip door California, Maya Trail door Mexico, Haaien knuffelen in Belize en Pub-hoppen in Ierland. Deze verhalen komen allemaal nog op dit weblog, ook al zijn we straks weer in Nederland. Over een kleine maand gaan we ons eigen wereldje weer ontdekken en ook al genieten we nog intens van de reis, het vooruitzicht om jullie allemaal weer te zien is iets waar we heeel, heeel blij van worden!

DIKKE X Bob&Miriam

P.s'je 1 - We weten dat sommige van jullie zich wel eens afvragen wat wij nou de héle dag doen? Als eerste kunnen we melden dat reizen best veel tijd in beslag neemt. In Azie leer je jezelf snel genoeg aan dat niet alles in het 'NL tempo' gaat, dus neem je al gauw gas terug, je leert geduld te hebben (ja dat hebben we echt geleerd, ook Miriam!). In Australie gaat het al iets sneller, maar de nationale houding 'No Worries mate!', doet wonderen en ook hier relax je de pan uit!

P.s'je 2- Voor onze ex-buurvrouw in de Pijp: Lieve Kitty, heel erg bedankt dat je ons fotoruimte kado hebt gedaan, super!!! Kunnen we weer beetje bijvullen. Leuk dat je met ons meereist en hopelijk zien we elkaar weer in Amsterdam!