Route: Chiang Mai, Koh Chang, Bangkok, Kanchanaburi, Bangkok, Koh Pha-Ngan, Koh Tao, Krabi town & islands, Koh Phi-phi, Koh Phi-phi don
Bevolking: 65,5 miljoen
Lekker: Green Curry en Thaise massages!
Vies: Smog inademen tijdens tuk tuk ritje in Bangkok
Mooi: De eilanden en onderwaterwereld!
Bizar: Dat je broertje opeens ook in Thailand is, terwijl hij toch echt niet zou komen!
Pick-up line: Tuk tuk, you like massage!?
Bijzonder: Dag als vrijwilliger in Elephant Nature Park helpen

Thailand
Thailand, niet geheel vreemd voor ons. Zo waren we eerder al in Bangkok voor onze 5-daagse stopover om naar het Vietnamese Hanoi te komen en ook om Laos te bereiken, moesten we eerst over Thaise bodem heen. We gaan ruim 1 maand genieten van 't land van de glimlach en al het moois wat ze te bieden heeft. We starten in het noordelijke Chiang Mai waar we één van onze mooiste ervaringen beleven, namelijk 1 dag als vrijwilliger in de olifanten hemel spenderen! We raken letterlijk de toppen van het oerwoud aan en nemen een kijkje in de Thaise keuken door zelf aan de slag te gaan. Op het eiland Koh Chang vinden we onze eigen hemel en de lekkerste green curry ever! We reizen door naar Bangkok waar twee bijzondere ontmoetingen plaatsvinden.
Meeting 1; We krijgen versterking van Lautje (onze kanjer!) als 'The 3 Musketiers' (voor insiders The Parragon Troopers) ontdekken we een paar mooie delen van Thailand en Maleisie, staan we oog in oog met tijgers en raken we verdwaald in de jungle met wilde apen die op ons afrennen!
Meeting 2; De awardwinning cast wordt uitgebreid met mama aka Anietje! en als grand desert is mijn broer(tje) Bram meegevlogen vanuit het steenkoude Nederland om ons te verrassen (dik gelukt!) .... Suprise, Suprise het onverwachte is de mooiste prijs!
Thailand wordt het land van Ultiem Genieten niet alleen omdat het eten lekker is, de eilanden prachtig zijn en de mensen vriendelijk, maar vooral omdat we samen reizen met familie en vrienden. Heel bijzonder om na een lange tijd reizen, opeens vakantie te vieren en reiservaringen te delen met de mensen die je heel erg hebt gemist. Lekker Nederlands kletsen, en ook weer dezelfde humor delen (pienemannen humor is nergens ter wereld verkrijgbaar, dus ik heb flink ingehaald). Een beetje van thuis en een beetje van Azie, heerlijk!

Chiang Mai
Na een kort bootritje en een iets langere busrit komen we vanuit Laos topfit aan in het Thaise Chiang Mai, we checken in bij een superschattig hotelletje dat net 1 jaar open is, als dit een voorproefje is van de gastvrijheid die ons staat te wachten, gaan we nooit meer weg! Eerst de stad verkennen. We checken de gezellige avondmarkt waar we onszelf verwennen met nieuwe kleren, drinken verse sap uit plastic zakjes en zien de vele barretjes die gedomineerd worden door blanke Westerlingen en Thaise dames, sommige met een voorgeschiedenis als man. We hebben een boel plannen want om Chiang Mai heen is veel te doen.
Eerst een kickboxwedstrijd zien. Bob krijgt de smaak te pakken dus springen we achterop de brommer bij een Thaise kickboxer, op naar een training buiten de stad waar Bob privé les krijgt. Met de complimenten van zijn leraar keren we uren later terug naar 'huis'.

'S avonds smikkelen we bij een van de straatstalletjes een overheerlijke Phad-Thai en Green Curry weg, dit willen we zelf ook kunnen maken. 'BaanThai' een kookschool gevestigd in een traditioneel Thais huis, biedt deze mogelijkheid. Uitgedost met rieten mandjes aan de arm gaan we eerst verse producten inslaan op de markt. Daarna wordt het hard werken, curry uit een potje? Daar doen ze hier niet aan, gewoon stampen met die handel! We maken Phad-Thai (woknoedels), Tom Yam Kung (pittige garnalen soep), Kai-Phat-Med-Ma-Maung (cashewnoten met kip), Tom-Kaa-Kai (kip in cocusmelk), Kao-Neaw-Ma-Muang (Mango met plakrijst) en nog veel meer heerlijke gerechten. We proppen ons werkelijkwaar tsjokvol en verbazen ons over onze eigen kookkunsten (met een beetje hulp natuurlijk).
Gelukkig zijn we het pittige eten inmiddels gewend want dat een simpele rode curry uit meer dan 30 hete pepers bestaat, verklaart het toilet probleem van de maagdelijke Azië bezoeker!

Tijd voor spanning en een flinke dosis adrenaline. We gaan het oerwoud in en vliegen van boomtop naar boomtop. Met de Gibbon Experience tekenen we voor een paar uur slingeren als apen, maar dan met helm op en een (voor Bob) iets te strak tuigje aan. De kabels hangen op sommige plekken wel 100 meter boven de jungle. Romantisch Tarzan en Jane spelen is er niet bij, ondanks dat ik het heel gaaf vindt, is het officieel duidelijk dat ik 'gezegend' ben met een abnormaal grote portie hoogtevrees. Het abseilen van de hoogste boom kan godszijdank met z'n tweeen. Bob gaat voor het Tom Cruise effect, oftewel ondersteboven headfirst naar beneden glijden. Ik kan me allleen niet herinneren dat Tom in Minority Report een hysterisch gillende tegenspeelster naast zich had, maar goed dat even terzijde.

Eén zijn met de natuur ok, maar dan wel zonder angstaanjagende hoogtes. Dat kan! We gaan naar de olifantenhemel! Al eerder zagen we een ontroerende documantaire over de Thaise vrouw Lek en haar olifanten. Lek is oprichter van het unieke project 'Elephant Nature Park' in Noord Thailand. Al sinds 1990 redt zij olifanten uit handen van misbruikers en geeft ze hen een plekje in haar opvangcentrum. Vandaag de dag biedt zij onderdak aan ruim 30 olifanten, allemaal met een nare voorgeschiedenis van mishandeling. Het blijkt dat we als vrijwilliger aan de slag kunnen en die kans laten we niet schieten. Vroeg in de morgen worden we opgehaald om eerst een stop te maken op de lokale markt waar we met een grote groep vrijwilligers kilo's bananen inkopen en op een grote truck laden. Dan rijden we richting de jungle. Deze bijzondere plek voor olifanten bevindt zich in een prachtige vallei vlak aan een rivier en is omringd door dik bebosde bergen. Hier kan je een onvergetelijke glimp van het natuurlijke leven dat een olifant leidt, opvangen.
We krijgen de kans om Lek (haar echte naam is Sangduen Chailert, Lek is haar bijnaam en betekent kleintje), te ontmoeten.Ze kwam al vroeg in aanraking met deze machtige dieren. Haar opa had vroeger een olifant om hem te helpen zijn land te onderhouden. Deze olifant was als een familielid en ze heeft sindsdien altijd van deze dieren gehouden. Ze vertelt dat de toekomst voor de Aziatische olifant er slecht uitziet, er is steeds minder natuur en er zijn steeds meer olifanten die in grote steden opduiken om de simpele toerist te vermaken met (gedwongen) kunstjes in ruil voor wat centen.

Door aandacht te trekken voor haar goede doel en vele handtekeningacties probeert Lek een beter vooruitzicht voor de levens van olifanten te creëren. Ze heeft zelfs een tijdje moeten onderduiken omdat er een flinke geldprijs op haar hoofd stond voor diegene die het lef had haar te vermoorden, dit alles in opdracht van de Thaise overheid! Gelukkig is dit niet meer mogelijk nu Lek's project internationale bekendheid heeft.
Liefdevol praat ze over haar olifanten en de persoonlijke schrikbarende verhalen hierachter. Het verhaal achter de vrouwtjes olifant Jokia is pure horor en grijpt ons erg aan. Jokia was zwanger en verloor haar ongeboren baby tijdens een zware werkttocht op een stijle berg. Jokia was intens verdrietig dat ze haar kind kwijt was (olifanten zijn bijna 2 jr. zwanger!) en wilde daarom niet meer werken. Haar baas was zo boos dat Jokia niet verder werkte en heeft haar toen blind gestoken met zijn mes, in de hoop dat dit haar wel een lesje zou leren. Lek vond Jokia tijdens één van haar zoektochten en mocht na flink onderhandelen en nog flinker betalen de zwaar gestreste olifant meenemen naar haar hemel. Net als alle andere olifanten in het centrum met een heftig verleden, leeft Jokia nu eindelijk in rust en hoeft ze alleen maar te badderen in de rivier, banaantjes te eten en is ze inmiddels zwanger van een nieuwe baby!

Tijdens ons bezoek aan het Elephant Nature Park zie je hoe vredig het er aan toe gaat en hoe sterk de band is tussen Lek en haar olifanten, die ze graag verwend met suikersnoepjes. Hier gebeurt iets heel speciaals, dat zie je alleen al aan de vrijheid van de olifanten, ze lopen rustig rond zonder kettingen of messen die de meeste Mahoets (vaste verzorger van olifant) gebruiken. Hier kunnen de olifanten doen wat ze in de natuur ook zouden doen, namelijk kuddes vormen en een beetje ruzie maken over wie de vaste oppas wordt van de nieuwe baby...

Wij staan de hele dag met onze mond open, zo gaaf is het om hier te zijn! We spelen met de baby, gaan mee de rivier in om ze schoon te schrobben, voeren trossen bananen en zijn getuigen van hun geklets, gestampvoet en getrompetter. Het aaien van de babyslurf is onvergetelijk, zacht, schattig en tovert direct een glimlach op je gezicht!
In de middag krijgen we een heerlijke vegetarische maaltijd. Olifanten zijn vegetarisch en daarom eten de vrijwilligers ook vegetarisch. Het is een onwerkelijk gevoel als je tijdens de lunch op een sappig hapje avocadosalade zit te kauwen en recht een olifantensnuit inkijkt.
Na een hele dag met olifanten te hebben doorgebracht krijgen we een documantaire te zien over de Aziatische olifant met een misselijkmakende en onverwachte wending. We zien het ritueel dat wordt toegpast op baby olifanten zodat ze onderdanig worden aan de mens. 'Breaking the spirit & Crashing the soul' een traditie die plaatsvindt voordat olifanten gaan werken in toeristenkampen. De docu laat o.a. verborgen videobeelden zien van dit zieke gebeuren. Je ziet hoe baby olifantjes in kleine kooien worden gepropt. Thai gaan boven op de kooi zitten en prikken met vlijmscherpe bamboestokken op de baby in. Ook worden er knuppels, messen en zwaarden gebruikt om de babies tot bloedens toe te pijnigen. De beelden zijn een ware nachtmerrie om te zien en te schokkend om af te kijken dus verlaat ik de ruimte met flinke tranen, het eerste wat ik buiten zie is zo'n mooie grijze slurf die me met zijn lieve ogen en lange wimpers vredig aankijkt. Hoe is het mogelijk dat deze marteling bestaat! Thailand die zo 'trots' is op haar olifanten, het is nog net niet een nationaal symbool. Na de koning is het de olifant die je overal ziet, ze prijken op bierflesjes, T-shirts, ansichtkaarten en meer souvenirs, maar in werkelijkheid worden ze zwaar bedreigd en mishandeld en knijpt de overheid een oogje dicht....hoe bedoel je tegenstrijdigheden?

Gelukkig zijn er mensen die verschil kunnen maken, zoals Lek en haar vrijwilligers. Een geweldige initiatiefneemster en het 'Elephant Nature Park' mag hopelijk voor altijd bestaan. Wil je een steentje bijdragen, meer weten, zien of lezen over Lek en haar olifanten? Klik dan op het linkje rechtsonder op onze webpagina.

Koh Chang
Tijd voor cocktails, hangmatten en ondergaande zon dus boeken we een enkeltje Koh Chang, het eiland waar we niet meer weg willen. We vinden hier hemel op aarde die de naam 'Cliffcottage' draagt. Een hutje boven op een gigantische rots met uitzicht over kilometers azuurblauwe zee. Yep, we hebben onze secret spot gevonden! Na je nog eens lekker om te draaien in je hangmat en het veroberen van een overheerlijke fruitsalade of Thaise curry, is de enige activiteit die roept het plonsen in 't water of liever gezegd je privé baai. Dit houden we wel even vol, we zijn bijna jaloers op onszelf. Je vraagt je af, waaraan heb ik dit verdiend?

Een paar dagen later nemen we met pijn in ons hart afscheid van deze topspot en vertrekken we richting het gekkenhuis, beter bekend als het hysterische Khao San Road. Dit is de plek waar we Lautje gaan ontmoeten, die na een lange reis door India en Nepal heeft besloten dat Nederland nog wel even uitgesteld kan worden. Het weerzien is TE GEK! Na 5 minuten is het alweer doodnormaal, wat een teken is van onze top vriendschap! Alleen maar kletsen, kletsen, kletsen en nog meer kletsen. We maken plannen voor de komende route en springen na een dagje Bangkok de trein in naar het stadje Kanchanaburi.

Kanchanaburi
We bezoeken de beroemde TIGER TEMPEL. Wat een heilige plek met monniken en tijgers moet zijn, blijkt als een Mean Money Machine te opereren. Het is nog net geen pretpark met een achtbaan en 5-sterren restaurant. Met gemengde gevoelens komen we na een lange rij oog in oog met de tijgers te staan. Het is absoluut gaaf om deze beesten van zo dichtbij te zien en aan te raken. Maar het is raar dat ze er zo vredig en halfslaperig bij liggen (niet echt het gedrag dat je bij een tijger verwacht, er gaan roddels over drogering van de tijgers).
Terwijl we samen met tientallen mensen klaarstaan voor onze ontmoeting vragen we ons alle 3 af of we hier wel blij van moeten worden. Als we even later een baby tijgertje vrolijk zien rondlopen met een vrijwilliger wordt het beter, en als we rond het middaguur zien hoe alle dieren die vrijwillig in het park rondhangen, zoals paarden en buffels, elke dag een trucklading te eten krijgen, gaan we ervan uit dat de bedoelingen hier goed zijn, alleen de opzet iets te populair.

De volgende dag maken we een trip naar de 'Erawan Waterfalls'. Vanwege de hevige regenval is het water niet hemelsblauw maar poepbruin, beetje jammer, wel even een goede exercise voor de beenspieren om zeven terrassen te beklimmen. 'S avonds ontmoeten we een paar gezellige locals; een tatoeage artiest en een sieradenmaakster met hun Paris Hilton-achtige hondje Bamboe. Een goede vriend van dit stel heeft een cafeetje en binnen een mum van tijd staat Bob daar achter de draaitafels een feestje te bouwen, tikken Lau en ik een paar lokale biertjes weg en wagen we een dansje op Bob's groovy sounds!

In de dagen erna bezoeken we het indrukwekkende Death Railway, raken we verslaafd aan Phad-Thai, genieten we van heerlijke massages en 'adopteren' we een straat puppy. De vele straathonden die je in Thailand ziet zijn niet altijd even braaf, zo worden Lau en Bob op een avond agressief achterna gezeten door een groepje valse viervoeters. Maar toch blijft medelijden voor de Thaise hond de boventoon voeren. We zien teveel schrijnende gevallen die langzaam wegrotten onder bussen of auto's. Tekort aan voedsel, nare huidziekten en het harde straatleven wordt de meeste honden fataal, een droevig gezicht als je staat te wachten op de bus naar een nieuw avontuur.

Dan is het alweer tijd voor de gedeeltelijk onverwachte familie reünie die ons in Bangkok staat te wachten. Eerst nog een paar dagen de city people uithangen in het bruisende Bangkok. Rondom Siam Square is het vooral shoppen, eten en ultra moderne bioscoop in, uit, en weer in. Zo vaak dat we gewend raken aan het opstaan voor het volkslied dat voor elke film gespeeld wordt onder de beelden van het koningshuis met als thema, hoe kan 't ook anders, de verheerlijking van de Thaise koning. Verplicht, maar zeer ongemakkelijk sta je tot de laatste noot is gespeeld, waarna het popcorn schransen beginnen kan.
Dan is het zover! Mama komt vandaag aan! Zenuwachtig zit, sta, zit, sta en zit ik te wachten tot ze de poort van ons hostel binnenloopt. Na 100 keer kijken bij de ingang, zie ik haar eindelijk binnen wandelen. Rennen, janken, omhelzen en lachen! Het eerste wat ze zegt is “Kom is even kijken, ik zag zoiets raars op straat!” Ik denk oh god, mama in Thailand, ziet iets raars, kan geen goed begin zijn... ..
Ik loop de poort uit en mijn moeder wijst op een groot reclamebord, ik kijk naar de grond eronder en zie 2 x schoenmaat 46 staan, ik kijk langs het bord en daar staat hij; mijn grote (kleine) broertje! ONGELOVELIJK!

Mijn gezicht gaat in een soort huil/lach stand (moet er heeeel raar uit hebben gezien!) en ook al zijn Robert ten Brink of Henny Huisman nergens te bekennen, het voelt alsof ik rechtstreeks in een van hun shows ben beland.... en het is waar, het onverwachtse is de mooiste prijs! Bram kon meevliegen met onze buurvrouw Ina die naast het IPB plekje voor mama een extra ticket over had, wat een mazzel! Het eerste uur is het kadootjes tijd. Mama, Bram en Ina hebben ladingen snoep meegenomen maar ook hagelslag, chocoladeletters, pindakaas, kaas, gevulde speculaas en meer lekkere Nederlandse dingen. We krijgen ook een lieve kaart met een mooi kado van Hans en Jeanette als bijdrage voor ons vrijwilligerswerk in Cambodja. Het is net Sinterklaas, maar dan zonder gedichten en suprises.

De komende 3 weken gaan als een speer voorbij. De eerste dagen zijn voor Bangkok, mama neemt ons heerlijk mee uit eten naar een chique Italiaan en we shoppen tot we droppen! We bezoeken China Town, Grand Palace, gigantische shoppingmalls en zoeken regelmatig de massagetafel op. Ina vertrekt na een paar dagen Bangkok terug naar Nederland voor een begrafenis, maar zal een paar weken later terugvliegen naar Kuala Lumpur om zich weer bij ons te voegen. We zwaaien haar uit en diezelfde avond vertrekken we met de nachtbus naar het zuiden, want het is tijd voor de eilanden!!!!!!!!!!!!!!!!

The islands!
Koh Pha-Ngan, Koh Tao, Krabi town & islands, Koh Phi-phi don, Koh Phi- phi leh, Railey Beach
Met de nachtbus en een ferrytrip bereiken we het party eiland Koh Pha-Ngan we checken in bij een heerlijk resort met zwembad en private beach! Spetter, spetter, spater lekker in het water en in de regen! De regelmatige stortbuien passen niet helemaal in ons ideale plaatje, maar de lol is er niet minder om. We smikkelen van kaasjes & wijntjes terwijl we in de hangmat bij mama op het balkon chillen. Voor straf moeten we ook nog eens 3 keer per dag overheerlijk uit eten. En ach ja nu we er toch zijn, laten we nog een massage nemen! Alsof de groep niet al gezellig genoeg is, staat er weer een verassing voor de deur in de vorm van Monique en haar vriend Jelle. Mo is mijn collega (lees steun & toeverlaat) bij de productie van Idols geweest. Wat te gek dat zij hier ook vakantie vieren! Dat wordt een feestje bouwen, eerst lekker eten in een visrestaurant en dan los op de 'Half Moon Party' (Full moon hebben we gemist... helaas)
Volle maan, halve maan, het maakt niet uit want de buckets vodka/redbull staan altijd voor je klaar. We dansen letterlijk als gekken tot de regen ons naar huis drijft.

De volgende dag vertrekken we naar Koh Tao in de hoop op beter weer, we hebben een relaxt hotel en genieten van de gezellige straatjes en restaurantjes. De onderwaterwereld lonkt dus boeken we een scuba discovery duik! Bram, Bob en ik hijsen ons in het (te) strakke pakkie, binden 200 bar zuurstof op onze rug en dan kan het duikfestijn beginnen! Onze Belgische bonbon Alain geeft geweldige instructies en omdat we maar met z'n 3en zijn, krijgen we uitgebreid de tijd en hebben we een topervaring onder water. Mam en Lautje snorkelen aan de oppervlakte mee en met z'n allen nemen we een kijkje in de Japanese Garden zoals het hier heet. Op 12 meter diepte gaat het écht beginnen, we zweven boven prachtig koraal en zien bizar gevormde vissen voorbij schieten, voor het eerst in onze levens maken we even deel uit van de onderwaterwereld. We zien een gigantische Tigervis aan een stuk koraal snoepen, niet te dichtbij komen. Dat heeft onze duikinstructeur wel een keer gedaan, trots laat hij het gat in zijn flipper zien, niet te lang blijven hangen dus. Ik leer dat ik dit ook niet moet doen bij het anemonen huisje van 'Nemo', de prikken laten wekenlang bulten achter op mijn bovenbenen, maar zijn wel een mooie herinnering aan onze eerste keer tussen de vissen chillen.
'S avonds is het dé·jà vu, Monique en Jelle zijn op Koh Tao beland (ook in de hoop op beter weer). Tijd voor wijn en een gezellig diner voor we weer afscheid moeten nemen. De volgende dag ruilen we Koh Tao in voor Krabi, hopelijk heeft de zon zich verstopt aan de kust van de Andaman Zee!

Jackpot! Het weer op Krabi is stralend!!!! Maar daarvoor moeten we eerst door de hel die de 'Koh Tao Kots Ferry' heet. Gegarandeerd dat alles wat je een uur eerder tot je hebt genomen er weer in antiperistaltische beweging uit kiepert in het daarvoor bestemde plastic zakje. Sommige mensen raken in paniek terwijl anderen hun heil in god, Buddha of Allah zoeken. Alleen een ijzersterke maag of een voedselloze morgen kunnen je ongeschonden aan wal brengen ... even doorbijten dus of moet ik zeggen doorslikken? Oh ik vergeet bijna dat een dergelijke boottrip altijd ceremonieel wordt afgesloten met een toetje in dit geval de levensmoeie buschauffeur die vandaag de missie: 'Jezelf te pletter proberen te rijden, is zo slecht nog niet!' heeft. Niemand heeft last van onze Thaise Schumacher die met honderdduizend miljoen kilometer (ja ik weet dat dat niet kan, maar zo voelde het potdomme wel!) in een regenstorm, in het donker naar Krabi scheurt! Ik had makkelijk in slaap kunnen vallen, maar mijn semi-alert stand gevoerd door angst, hield me irritant gezelschap. Na een paar uur zitvlees creëren worden we vrijgelaten in een regenloze zone, joepie ik leef en joepie the sun is shining!

Krabi town en de omliggende eilanden zijn misschien wel het mooiste onderdeel van deze Thailand reis... Met de brandende zon op ons bol paraderen we in bikini en zwembroek langs de mooiste kustlijnen, relaxen op boten, drinken uit een cocosnoot, smikkelen van verse ananas, dobberen in de azuurblauwe zee en woelen met de voetjes door het parelwitte zand. This is the life baby! Tijdens één van onze snorkeltripjes nemen we een flesje gevuld met koekjes mee, wat een hoop grappige situaties oplevert omdat de vissen daar wel pap van lusten. Eén spuit koekjes onder water en je bent omringd door honderden tropische vissen die niet alleen van de koekjes snoepen. Op Railey Beach krijgen we na een dagje strandhangen de kans om wilde aapjes te voeren. In grote getalen klimmen ze naar de onderste takken van de bomen en zie je hoe een klein apenhandje uit jouw grote mensenhand een maïs korrel pakt. Ook biedt dit eiland prachtige grotten en voor de liefhebber van religieuse atributen met een dubbele boodschap in een natuurlijke setting, kan je de door ons omgedoopde Piemelgrot bekijken. Vanuit de verte ziet deze kleurige tempelachtige grot er aanlokkelijk uit, dichterbij kom je tot de conclusie dat iemand met een voorliefde voor het mannelijk geslacht het interieur heeft verzorgd, de foto zegt genoeg dacht ik zo.

Alle eilanden zijn bloedmooi en mocht je op zoek zijn naar het paradijs, fly your ass over here! Wederom overheerst het gevoel; Waar heb ik dit ook alweer aan verdiend? Denk je dat je eindelijk op het prachtigste eiland bent belandt, dan vaart Captain Jack Sparrow je al lachend gewoon weer verder naar een nog mooier stuk strand. Dit is elke zuurverdiende cent waard en met liefde knijpen we onze spaarrekening tot de laatste druppel uit!

We leven als one big family en beleven een briljante tijd in een mooi land. We genieten van soms onverklaarbare hapjes op de avondmarkt en zijn getuige van het festival LOY KRATON waarbij de lucht zich vult met hete luchtbalonnen en er over de rivier honderden bloemstukken drijven. Met behulp van een Thaise tuk tuk chauffeur steken wij ook een ballon aan en laten we een bloemstuk de rivier op drijven, dit alles voor geluk in het leven! Elke avond is reden voor een dineetje buiten de deur. Het backpackleventje staat even op pauze en zal straks in fastforward worden ingehaald zodat onze bankrekening het komende halfjaar ook nog plezier geeft. Zoals een Pieneman zou zeggen: Soms moet je 'm gewoon even lekker uit de broek laten hangen!

Bij deze willen we onze fellow travelers heel heel heel erg bedanken voor de fijne tijd die we met elkaar beleefd hebben! Jullie zijn fantastisch!
Wij roepen uit volle borst: KAP KHUN KHRAP!!!!!
Doen we het nog een keertje over? aaah toe?
Na Thailand is Maleisie aan de beurt. Het laatste land, inclusief Borneo & Singapore, dat we in Zuid Oost Azie aandoen. Met de hele club vliegen we van Krabi naar Kuala Lumpur, om daar nog een paar mooie dagen te beleven met Mama, Bram, Lautje en Ina. Voor we voet op Maleisische bodem zetten, moeten we eerst nog even een politieformuliertje invullen en 5000 baht afrekenen bij de Thaise douane. Oeps! Vergeten ons visum te verlengen, stom, dom en vooral zonde! Maar we realiseren ook dat onze wereldreis het besef van tijd en data heeft laten verdwijnen.... We kunnen melden het is die 5000 baht meer dan waard, heerlijk gevoel!
Tot het Maleisie verhaal!

P.s.1 We lopen qua verhalen en foto's achter op de werkelijkheid, time flies when your having fun! Inmiddels zitten we Down Under tussen de kangeroes en koala´s. Met onze minivan waarop de naam FLOWRIDER prijkt, crossen we al ruim een maand over het asfalt van Australie!

P.s.2 Heel erg bedankt voor alle lieve, leuke, fijne reacties die jullie achter laten op ons weblog! Het is echt super leuk dat jullie meereizen en reacties plaatsen bij foto’s, filmpjes en verhalen. Vaak willen we meteen een reactie terug geven, vooral voor diegene met een vraag. Helaas kan dit niet tenzij je je emailadres achter laat in je reactie. Mochten toekomstige wereldreizigers vragen hebben, mag je altijd mailen naar pieneman_pieneman@hotmail.com
We helpen je graag opweg!

Kus Bob&Miriam!