Goederochel!

Als we de nachttrein uit rollen, lacht een stoffig en rustig stadje ons tegemoet. Na deze helse treinrit zijn we totaal gesloopt. Ruim 12 uur lang ZITTEN we hutjemutje tegen de chinezen aangeplakt (jaahaaa sommige stinken ook.... Enorm!)
De slaapplekken voor deze nachtrein waren uitverkocht, een betere vuurdoop dan dit krijgen we waarschijnlijk niet. Tijdens de rit denk ik aan mijn broertje van bijna 2 meter, die had hier nooit tussen gepast, die had op het dak gemoeten! Het is ongelofelijk hoe deze gasten reizen. Op elkaar, over elkaar, in elkaar, staand slapen, opgestapelde koffers van de grond tot aan het plafond en in elk kiertje of gaatje past wel een kind of een zak rijst. Het gangpad is natuurlijk niet voor te lopen, daar kunnen we ook gewoon met z'n allen gaan liggen, staan of zitten. Naar het toilet gaan is daarom ook als een drankje bestellen in een overvolle bloedhetekroeg, maar dan nog100 keer erger. Je kan als het ware als 'stagediver' over de mensen heen rollen, alleen ben je niet op een tof concert maar in een stampvolle smerige trein.

Gelukkig maakt het schattige plaatsje Pingyao alles weer goed.

We stappen in een gammele motortaxi en terwijl we de stadsmuren binnenrijden wordt duidelijk dat de tijd hier heeft stilgestaan. In het hart van dit dorp wordt alles met een motor geweerd. Hier gaat iedereen te voet of op de fiets. Op elke hoek staat een straatventer met een oude paardenkar zijn fruit en groente te verkopen. In de avond fietst hij met zijn kar langs de deuren. Zijn geweldige jel galmt door de straatjes heen waarop uit elk voordeurtje een omaatje verschijnt. Met een pan in de hand verzamelen ze zich om de verkoper heen, hij vult de pannen met wat olie of sojamelk en zo gaatdat elke avond. Om 21:00 uur luidt de avondklok zo weten de kinderen dat het bedtijd is en al na een paar minuten zie je alleen nog wat zwerfhonden op straat. Ook de stroom valt hier regelmatig uit, maar het dagelijks leven gaat gewoon door en je hoort niemand klagen (misschien ook niet omdat we het gewoon niet verstaan). Het is een gemoedelijk stadje waar iedereen in harmonie lijkt te leven.

Ons hostel is authentiek, dit geldt trouwens voor elk gebouw in dit stadje. Hoogbouw is verboden en hier zie je geen enkele wolkenkrabber, alles is maximaal 2 verdiepingen hoog en je ziet overal traditionele huizen met de typische Chinese daken.Onze slaapplek inclusief tv, badkamer en gratis Internet kost ons 1 pakje kauwgom per nacht (1,50 euro p/p!). We kijken uit op een prachtige Chinese binnentuin waar de totale rust overheerst,hoe mooi kan het nog worden?!

We leren over het Chinese bijgeloof nadat we ons afvragen waarom elke drempel in deze stad minimaal 20 cm hoog is. De gedachte hierachter is dat je het slechte buiten houdt en het goede binnen, maar ook de rijkdom zal je huis niet verlaten door deze verhoogde drempels.

Elke morgen chillen we op de veranda met een mango sapje en versgebakken eieren, we luisteren naar de jazzsounds die op de achtergrond klinken en slenteren in de middag door de oude straatjes. Eten is hier ook al geen straf, de geur van versgebakken koekjes en noten kan je simpelweg niet weerstaan. De lokale specialiteiten zijn overheerlijk en we proberen ze allemaal uit. Je zou er bijna moe van worden en dus laat ik me dagelijks verwennen met een Chinese voetmassage van een uur!

De stad is rustig maar heeft veel te bieden, tijdens een bezoek aan een indrukwekkende taoïstische tempel worden we onverwachtsgezegend door een monnik. Hierna beklimmen we de oude stadsmuur, en kijken over heel Pingyao uit. De stad kent een rijke geschiedenis, en dit zien we met eigen ogen bij een bezoek aan een oude gevangenis die er nogal angstaanjagende marteltechnieken op nahield. Een van de martelinstrumenten is een schattig houten hobbelpaard, het is niet wat het lijkt want als je erop gaat zitten heb je een ijzeren staaf in je gat!

Pingyao is bijzonder en zeer relaxed, geen wonder dat ze op de lijst van UNESCO werelderfgoed prijkt. Er komen dan ook veel Chinese toeristen op af en dus ontbreken ook hier de inmiddels bekendefotomomentjes niet. De vraag:'Can I take a picture with you', is dagelijkse kost. Het blijft gek, maar we doen gewoon gezellig mee. Aandacht hebben we sowieso niet tekort want aan de lopende band komen Chinese jongeren naast je zitten om hun engels te oefenen. De ijverigheid en ambitie van deze kinderen is ongelofelijk. Sommige werken, sporten en studeren van 06:00 s'morgens tot midden in de nacht en dat 7 dagen per week, zelfs als ze vakantie hebben!

We merken dat de vriendelijkheid en gastvrijheid van de locals onuitputtelijk is en dat maakt Pingyao een fijne verassing en een aanrader voor iedereen die naar China wil reizen.

Kus Miriam&Bob

p.s. Foto's uploaden hier is drama, check de link op deze weblog rechtsonder het heet 'Mijn Album' Hier kan je alle foto's bekijken.