Australie - Bloody Beautiful

AUSTRALIE
Route:
Sydney, Blue Mountains, Katoomba, Pacific Drive, Jervis Bay, Hyams Beach, Booderee National Park, Greenpatch, Cave Beach, Eden, Melbourne, Torquay, Lorne, Apollo Bay, Johanna, Port Cambell, Colac, Dylesford, Bendigo,Yass Park, Canberra, Cressnock, Hunter Valley, Coopernook Tarree, Cresent Head, Bellingen, Coffs Harbour, Lennox Head, Byron Bay, Coolangatta, Brisbane, Beerwah, Mooloolaba, Noosa Heads, Tin Can Bay, Hervey Bay, Frasier Island, Bundaberg,Town 1770, Great Barrier Reef, Airley Beach, Whitsundays

Hoe overleef je de koude Nederlandse winter? Get yourself a oneway ticket to Down Under mate! It is bloody beautiful!
7656 kilometer, 350 haarspeld bochten, 99 kangeroes, 12 koalas en 1 campervan zijn onderdeel van een onvergetelijke snikhete zomer! Op een paar kibbelmomentjes over hoe kan het ook anders kaartlezen, komen we ongeschonden de komende 2,5 maand door.
The Aussie Roadtrip 2009 met in de hoofdrol Bob & Miriam wordt een geweldige trip door valleien, over bergen en langs indrukwekkende kustlijnen. Een trip vol ontmoetingen met wilde dieren en dan niet de bijtgrage spinnen en haaien, maar de aaibare kangeroes, koala's en baby krokodillen ;)

Het geluid van de golven, de wind in je haren en het branden van de zon op je huid is een constante herinnering aan waarom we ook alweer onze bankrekening leeg laten druppelen (al begint het steeds meer op een waterval te lijken). Duizenden kilometers de wereld over vliegen met als hoofdprijs vrijheid en een schitterend uitzicht. Onwerkelijk witte stranden, azuurblauwe zee, prachtig koraal, de oudste landschappen ter wereld, ongebaande paden in de bush, ruige bergtoppen, planten en dieren die nergens anders ter wereld voorkomen.....droom ik? Nee ik ben omringd met onvervalste schoonheid. Het is even wennen na onze Azie trip, maar dan laat Australie ons van de ene in de andere verbazing vallen.
Hoor je 'm al in de verte? 'Get your motor runnin'. Head out on the highway, Lookin' for adventure, And whatever comes our waaaaaaaaaaaaaaaaay!'.... En nou jij!

Vuurwerk & Vleermuizen - Sydney
De overstap naar weer een nieuw land gaat soepel. Inchecken, papoortcontrole, stempeltje hier, stempeltje daar, het is zowat een gewoonte geworden. Toch geeft niets zo'n zelfverzekerd en spannend gevoel als je weer officieel bent binnen gelaten op onbekend terrein.
We lopen langzaam door de aankomsthal van Sydney's vliegveld opzoek naar vervoer naar het centrum want over minder dan 24 uur is het party time!
Sydney Harbour staat dan in vuur en vlam en de champage zal knallen.
De laatste uren van 2008 vullen we met bubbels, bier en lekkere hapjes. Voor het bombastische vuurwerk-spektakel los gaat, veroveren we een plekje aan de rand van de haven met uitkijk op de brug waar het straks allemaal gaat gebeuren.

Als het zover is overtreft het alles wat we in gedachte hadden, het is een uitbarsting van ongekende waarde (letterlijk want er wordt zeker voor een paar miljoen dollar aan vuurwerk afgestoken!)
We houden elkaar stevig vast en kunnen naast Happy New Year alleen maar aaah en ooooh roepen, zo mooi is het!
Na dit vurige kunstwerk gaan we op zoek naar een kroeg. In 'The Republic' gaat het los, maar we vinden het voor oud en nieuw redelijk mild. Zo wordt er geen sterke drank meer geschonken na 22:00 en is het op straat eigenlijk gezelliger dan in een club. Op weg naar huis sluiten we spontaan aan bij een concert gestart door een paar ultra dronken Britten, 'And after aaaaaaaall, your my wonderwahaahaaaaaaaall'. Kort daarna kruipen we blij en voldaan ons bedje in, samen met 5 andere reizigers want een 'double room' hier is onbetaalbaar voor backpackers. Gelijk de eerste schock want wat is Australie duur! (logisch na een half jaar Azie, maar we moeten nog even wennen).

De volgende dag slapen we onze roes uit, uitslapen is hier een understatement, want pas laat in de middag ontwaken we en gaan opzoek naar een 'greassy' ontbijt met koffie, we need coffeeeeeee!!! Want energie heb je nodig in een stad als Sydney. We vullen de dagen tot aan onze pick-up van de mini-van met kilometers lopen door de stad en lekker liggen in de parken. Zoals 'The Botanical Gardens' dat vol zit met vleermuizen, die overdag ondersteboven uitrusten in de takken van de bomen en 's avonds recht op de tropische kleuren van de lucht afvliegen. 'Hug the trees, smell the roses, talk to the birds and walk on the grass', is het motto van dit relaxte park en ook al hebben we niet geknuffeld met Sydney's bomen, het is één van de fijnste plekken in de stad om even bij te komen van alle indrukken.

We doen een rondje highligts en starten bij het drukbezochte Operahouse, bezoeken het commerciele Darling Harbour, struinen door het culinaire Victoria Street met haar schattige huizen, vintage boetiekjes en art gallery's, varen met de ferry naar de baai van Manly Beach, vallen in slaap in het Hyde Park en wandelen langs de bruisende kust van Bondi Beach. Laatsgenoemde is meteen favoriet. Bondi Beach is populair bij toeristen en Australiers zelf. Het is een heerlijk strand gevuld met zonaanbidders, surfers en overfitte hardlopers die trots op en neer langs de kust rennen (is er iemand die niet aan hardlopen doet hier?). Een beetje slaommen om de healtfreaks heen en je geniet van de mooiste uitzichten die Sydney heeft te bieden, weer een nieuwe droom erbij; Vakantiehuisje in Bondi Beach, ik teken ervoor! Want toegegeven Bondi is fabulous, er wonen leuke mensen, de restaurants zijn om je vingers bij af te likken en de sfeer is top!
We ontdekken het briljante systeem BYO (bring your own). Voor je ergens een hapje gaat doen spaar je een hoop geld uit door zelf je wijntje te halen bij de drankwinkel en mee te nemen naar het restaurant, wij zeggen: proost op Australie!

Nog voor we gaan roadtrippen, bereiken de eerste verontrustende krantenkoppen ons al. Gruwelijke Shark Attacks en slachtoffers van giftige slang- en spinnenbeten. In de komende 2 maanden worden er zeker vijf mensen ernstig verwond door de grote witte haai, zijn er gigantische overstromingen in het noorden veroorzaakt door cyclonen. Wordt een 4-jarig jongetje opgegeten door een 5 meter lange krokodil (in de overstroomde gebieden zwemmen krodillen door woonwijken! Het kleine jongetje probeerde tevergeefs zijn puppy te verdedigen die al in de bek van de krokodil zat...) en wordt het leven van duizenden Zuid-Australiers ongenadelijk verwoest door de grootste bosbranden in de geschiedenis van Australie.
Tegenover al deze narigheid staat een reis vol mooie momenten. We hebben 2008 overleefd en hoe! Trots op de reis die achter ons ligt en benieuwd naar alles wat ons te wachten staat, starten we 5 januari 2009 midden in het hectische centrum van Sydney aan een nieuw avontuur. Na een korte instructie van ons huis op wielen proberen we ons wegwijs, maar vooral verkeerswijs te maken over de wegen van Down Under. Bij ons gaat dat ongeveer zo (in willekeurige volgorde en zonder rolverdeling): 'Links rijden, links rijden, links rijden, ik zei toch links rijden!!!!.....Oooooh kijk nou uit voor die kangeroe, niet in slaap vallen hoor! Welke kant moeten we op??? Hebben we nu alwéér de afslag gemist? Nog 400 kilometer tot het volgende stadje!? Maar we hebben bijna geen benzine meer! F#%&*K!!!!!!!!!!!!!!!)

Blauwe waas & La Guitarra - Blue Mountains
In Australie kan je werkelijk uren rijden zonder echt ergens te komen. Onze eerste stop: Blue Mountains een gebied van 248.000 hectare vol diepe valleien, watervallen, bizarre rotsen en regenwoud. Hier zien we de beroemde rotsformatie 'The Three Sisters', geen girlband maar een indrukwekkend geheel bestaande uit 3 individuele rotsen. De Aboriginal legende gaat dat er ooit 3 zusjes in steen zijn veranderd door een tovenaar om ze te beschermen tegen een dreigende oorlog. Toen deze oorlog daadwerkelijk toesloeg en in een bloedbad eindigde, is ook de tovenaar omgekomen. Niemand kon de meisjes meer terug toveren. Waar of niet, de rotsen zien er magisch mooi uit. Blue Moutains blijkt haar naam te danken aan de blauwige waas die boven dit gebied hangt, dit schijnt een oliewaas van de eucalyptus bomen te zijn.

De eerste paar dagen met onze minivan zijn niet helemaal compleet. We leven uit een auto, zijn vogelvrij, genieten van bbq's en zonsondergangen aan het strand, maar er mist iets. Live muziek natuurlijk! Dus kopen we een gitaar, nu nog een surfbord en ons 'huis' is volledig gemeubileerd! We nemen de roadtrip serieus en slaan gigantisch in op lekkere snacks, bier en wijn! Zo zijn we ready, steady, go voor de 'Pacific Drive'. Een snelweg die strak langs de oceaan loopt. Bob heeft pauze en ik ben de rijder voor de rest van de dag. Ietwat gestrest en met lichte zweethandjes bestijg ik de woonwagen. Miriam in een grote auto in het nog grotere Australie, I rest my case...
De eerste uren gas ik flink door en op wat kleine schakel-, spiegel en verkeersproblemen na (alles dus wat met autorijden te maken heeft) overleven we de rit. Bob heeft het zwaar te verduren. Zijn goedbedoelde adviezen dringen moeizaam door tot een (op sommige momenten) hysterische ik als er weer eens een onverwachte wegversmalling aankomt, een tientonner van een truck zowat op mijn achterbank zit, of als ik een afslag mis. Maar ook andersom is de gespreksstof gelimiteerd tot; 'Let op je snelheid, blijf links, niet de berm in, pas op de vangrail. Niet te dicht bij het randje Edgar!!!!'
We houden elkaar streng in de gaten, maar na twee dagen zijn we helemaal één met de weg en schreeuwen we uit volle borst mee met de radio, genieten we onderweg van onbeschrijfelijke uitzichten en kunnen we niet meer zonder onze Flowrider.

Poedersuiker & Possums- Hyams Beach en Booderee National Park
Het witste strand ter wereld, bestaat dat? Volgens het Guinness Book Of Records wel en laat dat strand nu net in Australie zijn. Hyams Beach here we come!
Stralend wit zand, zo lichtgevend dat het pijn doet aan je ogen! Het is net poedersuiker en je krijgt de neiging een pannekoek te bakken en het zand erover te strooien.

We rijden het Booderee National Park in, waar je overal in het wild felgekleurde pappegaaien ziet, kangeroos en possums. De laatst genoemde horen we de eerste nacht om de auto heen trippelen, de afstand tussen ons en dit nieuwsgierige beestje wordt steeds kleiner, zo blijkt de avond daarop als één van brutaalste komt gluren tijdens ons 'marshmellow rooster festijn'. Zo'n lekker zoet bbq-toetje lust Mister Possum ook wel, alleen vergist hij zich en bijt in mijn grote teen, auw! Als we terug komen bij de auto zit er zo'n zelfde pluizenbol in ons campingstoeltje te chillen en te knabbelen op ons vers gehaalde brood. Wegjagen, maar eerst even aaien, zo zacht!
Overdag is het vooral genieten van natuur en begint de gitaar zich al aardig in te burgeren, we maken liedjes en fantaseren over het terugverdienen van onze reis door op straat te spelen. Never going to happen, but still a nice dream!

Onderweg kan je langs de kant van de weg stoppen om vers geplukte kersen, aardbeien, kiwi's, avocado's, nectarines, appels, abrikozen, perziken, pruimen en mango's bij een plaatselijke boer af te halen. Het fruit hier is zó ontzettend smaakvol, een wereld van verschil met het fruit in Nederland. Naast al dit lekkers zien we ook de minder leuke kant van de weg, namelijk de berm waar om de paar kilometer wel een dode kangeroe ligt weg te rotten, akelig gezicht.

Grieken & Zwervers - Melbourne
Melbourne is een gezellige en levendige stad, ze doet een beetje denken aan Amsterdam mede door de tram en terrasjes. Je ziet hier veel Griekse en Italiaanse invloeden wat uitnodigend werkt op de maag, we verdwalen in drukke steegjes met nog drukkere restaurants en cafe's. Opvallend zijn de vele zwervers die serieus het brood van je bord af stelen. Er wordt hier zelfs een evenement georganiseerd voor zwervers uit heel Australie, Europese zwervers zijn ook welkom, dan weet je dat.
We slenteren langs de rivier en bezoeken Victoria Market, een bruisend geheel van verschillende culturen waar je van alles wat kan krijgen.

Koude nachten & Koala's - Great Ocean Road
Torquay, Lorne, Apollo Bay, Johanna, 12 Apostels, Port Cambell

Vanaf Melbourne rijden we in één ruk keer door naar Torquay het officiele begin van de Great Ocean Road. Een trip langs haast onbewoonde kustlijnen gevoerd met briljante golven. We maken ontelbaar veel wandelingen over verlaten stranden vroeg in de morgen om waker te worden of laat in de avond om sterren te kijken.
Torquay is de surfing capital van Australie, hier is het surfmerk Rip Curl geboren. Dan moeten we maar een kijkje nemen in het Surf Museum, de trots van de stad. Blijkt behoorlijk BOOOORING!!!!!!!!
Ruim 20 dollar lichter en een terleurstelling rijker gaan we barbeknoeien want dat doe je als je in Aussie bent. Als de hele natie iets leuk genoeg vindt dan zet de overheid die dingen toch gewoon neer om gratis te gebruiken!

Onze campervan trekt onderweg veel bekijks, vanuit de verte zouden we zo door kunnen gaan als de ijscoman! De wegen lijken oneindig en bestaan uit strakke bochten, stijle bergen en kijkt uit op kilometers ongerepte stranden. Volumeknop voluit, raampje naar beneden, stoeltje naar achteren en genieten maar! Je rijdt hier echt aan de rand van 't land, de snelweg omhelst zowat de zee en als bijrijder heb je mazzel, je kijkt neer op de prachtigste baaien, rotsformaties en een oceaan die tot Antartica rijkt (verklaart het ijskoude water en idem nachten die om extra slaapzakken smeken!) Onderweg spotten we koala's in het wild, slaperig hangen ze hoog in de bomen en kijken ons versuft aan.

Soms belanden we echt in de middle of nowhere zoals in het plaatsje Johanna, waar we aan de rand van een knalgroene vallei parkeren. Er is niemand te bekennen, we brouwen een pastaatje, trekken een Shiraz open en zien de laatste zonnestralen van de dag op het topje van de berg schijnen. In de verte verschijnt het silhouet van een groep kangeroos die in de late avondzon nog wat gras komen snaaien. 'S morgens fungeert het valse geloei van koeien, 't vrolijke gefluit van vogels en het bulderen van de zee als alarmklok en ontwaken we in onze zelf ontdekte secret spot aan zee.

De 12 Apostelen zijn een hoogtepuntje. Het zonlicht doet deze mysterieuze rotsen bijzonder mooi oplichten. Ooit maakte dit deel uit van het vaste land, maar door de jaren heen zijn de rotsen los gekomen en prijken nu honderden meters boven zee uit. Staren naar een paar losgekoppelde aardeformaties lijkt misschien saai, maar de 'lookout' die recht op dit phenomeen uitkijkt geeft de aantrekkelijkheid weer en doet je beseffen wat een kracht de natuur heeft. Het weer kan hier binnen enkele minuten omslaan, vandaag staan de 12 apostelen er vredig bij omringd door rustig water, maar deze oceaan heeft vroeger vele levens beeindigd toen dit de enige weg was om voet aan land te zetten en down under te ontdekken.

Visgraten & Lavendel Champagne - Otway Estate, Lake Colac, Daylesford
We rijden door naar 'Otway Estate' een wijngaard midden in de bossen, hier proeven we acht verschillende wijnen. Dit maakt ons hongerig, achter de wijngaard ligt een restaurant waar we van een overheerlijk plateau tapa's genieten, nog meer wijn en vers gemaakte chocola. Dit wijnhuis blijkt ook over een bierbrouwerij te beschikken en maakt maar liefst zes soorten bier, Bob proeft ze allemaal. We krijgen een leerzame rondleiding waarna we verder rijden richting Lake Colac. Vlak voor de zon ondergaat komen we bij dit gigantische ex-meer aan, het is totaal opgedroogt en één grote dorre vlakte geworden waar je de visgraten ziet liggen.

In Daylesford ontdekken we het oude landgoed van Zwitsers/Italiaanse immigranten. 'Lavendula & La Trattoria' staat op een grote vlakte vol lavendelvelden, olijfbomen en wijngaarden. Het ruikt er heerlijk en overal staan schattige huisjes, de één omgetoverd tot een winkeltje waar ze lavendel olie (om mee te koken) en lavendel huidproducten verkopen. De ander is nog helemaal in tact van heel vroeger toen de eerste immigranten hier kwamen. In het Italiaanse restaurant drinken we huisgemaakte lavendel champagne bij een verse mozarella panini. Dit plekje verdient een reportage, maar dat hebben de bladen 'Elle' en 'Vogue' al lang begrepen, een gouden tip voor een tussenstop na Melbourne.

Nog geen 2 weken later breekt in Victoria (waar 'Lavendula & La Trattoria' ook ligt) de verschrikkelijkste bosbrand in de geschiedenis uit. Wij zitten inmiddels al lang en breed in Queensland en willen dolgraag doorrijden naar het tropische Cairns, maar een week voor we die kant op willen slaat een gigantische Cycloon toe. De hefstigste overstromingen tijsteren Cairns en omgeving, en het krokodillen verhaal hoef ik niet te herhalen. Er moet een engeltje op ons schouder zitten want we zitten steeds overal tussen in en kunnen onze route gelukkig makkelijk aanpassen.

Wilde kangeroes & De stad der gekken - Yass, Canberra, Hunter Valley
Het schemert, we rijden op een smalle weg aan de rand van een ravijn. Het begint hard te regenen, maar we stoppen niet want beneden ligt het 'Burrinjuck Park' op ons te wachten. Het zit daar vol met wilde kangeroes en de komende dagen spenderen we midden in de natuur tussen deze mooie dieren. S'morgens schuif je de deur open en kijk je recht in de snuit van een mama kangeroe met baby in de buidel. S'avonds kijken ze nieuwsgierig mee als je staat te kokkerellen en s'nachts ligt het hele veld voor de toiletten vol met skippy's. Tropische vogels zijn hier ook in overvloed en verlegen zijn ze niet, wat brood in je hand en er zit er zo een op je arm.

We gaan door naar de hoofdstad van Australie, Canberra. Omdat Melbourne en Sydney het niet eens konden worden over wie de eer van hoofdstad zou krijgen, is Canberra geboren. Best een geinige stad, maar het lijkt net of ze het in één nacht hebben gevuld met gebouwen en mensen. Hoe vul je in 1 nacht een gigantische stad? Dit is onze theorie: We zien hier zoveel (tja hoe zeg je dit aardig) mensen met een afwijking. En dan niet lichamelijk, nee hier zie je de gekte op het gezicht staan. Alsof ze in 1 nacht alle gestichten hebben leeggeroofd om Canberra bevolking te geven zodat het op een hoofdstad zou lijken, of er is hier sprake van een gevalletje inteelt in versnelling 5.....
Jezelf vermaken lukt hier wel, lekkere restaurants, bioscopen, shoppingmalls, leuke winkels, musea, pleintjes en parken. Het 'War Museum' blijkt verassend interessant en geeft Canberra iets om trots op te zijn.

Voor we Hunter Valley inrijden, een prachtige vallei vol wijngaarden, restaurants, kaas en chocolade fabriekjes, zien we op de borden langs de weg continu het woord 'Shire' staan.... nog even en er komt zo een hobbit uit de bosjes springen. Dit gebeurd (helaas) niet wel krijgen we onverwacht bezoek van een hele boze slang. Na een picknick in een verlaten natuurgebied zien we voor het eerst een groot, giftig en pikzwart exemplaar. Gelukkig zitten we in de auto als hij de zandweg oversteekt en nijdig de zijkant van onze minivan aanvalt.
Snel doorrijden want ons staat een culinair feest te wachten.
We ontdekken gevaarlijk lekkere wijntjes die als limonade zijn weg te drinken. Hunter valley is onmisbaar voor de wijnliefhebber, maar ook chocolade fans zullen overompeld worden door de hoeveelheid aan verschillende Fudge smaken, vooral de caramel en mint zijn onweerstaanbaar. Onze zintuigen liggen onder vuur, de uitdagers? Sappige olijven, smaakvolle olie's, kruidige tapenades, pittige Kaasjes, zoete chocola, maar vooral heerlijke wijnen.
Het concept Wine & Dine is hier uitgevonden en de chefs troeven elkaar met plezier af. Ruim 120 wijnmakers nodigen je uit in hun karaktervolle kelders en met plezier gaan we hierop in. Eerst langs onze favoriet; Lindemans en Rosemount. In rap tempo wisselen Shiraz, Semillo, Chardonnay, Moscato's, Port, Carbanet Sauvignon, Tempranillo, Verdelho en Merlot elkaar af met een kleine pauze om te smullen van plateau's vol 'Award Winning Cheeses' en toastjes met 101 verschillende tapenades, mmmmmmm

Wilde Dolfijnen & Blote Hippies - Cresent Head, Lennox Head, Byron Bay, Coolangata
Tijd om te surfen! We belanden in het kleine surfparadijs Cresent Head. We staan pal aan zee, kopen een surfbord van een oude surfrot die de naam Hindu draagt en al 6 keer de wereld is overgegaan, en genieten intens van dit fijne plekje op aarde. Na een paar dagen gaan we verder naar Lennox Head een rustig stadje aan zee met geweldige restaurants en de mooiste sterrenhemel ooit gezien. De lucht is hier zo helder en schoon dat het lijkt alsof je de sterren kan aanraken. De melkweg is glashelder en de Southern Cross die op de vlag van Australie prijkt, zien we iedere nacht fel stralen.
Door naar Byron Bay ons favoriete plekje aan de oostkust. Bob surft zich helemaal te pletter, en ligt elke morgen en middag in het water.
'S avonds kleurt de lucht roze en komen de profs de golven pakken en krijg je aan de rand van het water een spectaculaire surfshow!
Ook in de stad is er show genoeg. Op straat staan steengoede muzikanten te spelen en zien we verloren hippies uitbundig dansen, wij zijn getuigen van een bejaarde hippie die enthousiast haar boobies aan de drummer laat zien!

Byron Bay is de plek met de tofste bioscoop die we ooit gezien hebben. Hiervoor moet je naar de 'The Art Factory' een leuke plek om een middag rond te hangen. De bios is een loungeruimte waar je al liggend van de film kan genieten. De love-seats en ligkussens zijn met zebraprint bekleed, er liggen grote teddyberen en er draait een discobal boven je hoofd. De mensen in Byron zijn supervriendelijk en zelfs bij de kassa in de supermarkt wordt je aangesproken met 'Hi love!' en 'Thank you darling!'

Op een middag komen we langs een mini kantoortje op het grasveld voor het strand. We ontmoeten surfer en kayak guide Sunny. Hij gaat ons meenemen de zee op. Even later peddelen Bob en ik door de wilde golven ruim anderhalve kilometer van de kust af. De zee wordt steeds heftiger en we worden gepakt door een 4 meter hoge golf, over de kop dus! Daar liggen we dan in het donkere water vol grote wilde dolfijnen die ik vlak voor het omslaan nog zo schattig vond, maar nu even niet! Sunny grijpt onze kayak en we kunnen weer verder, het is hard werken. Eenmaal terug op het strand komen we bij met hete thee en Timtams, wat een gave ervaring! Vooral het zien van de dolfijnen en het surfen op de golf met een kayak. Meer dolfijnen zien we bij 'Byron Lighthouse', een looproute die tot het topje van de berg gaat. Eenmaal boven kijk je uit op de heldere zee en zie je dolfijnen, haaien en schilpadden. Van surfen is Bob niet te genezen en gelukkig biedt de oostkust vele plekjes om deze verslaving te onderhouden, Coolangata is één van de laatste surfspots voor we de stad Brisbane gaan ontdekken.

Koala Knuffelen & Dolfijnen voeren - Brisbane, Beerwah, Tin Can Bay
Brisbane is een grote stad, dat wordt weer kilometers maken. We lopen door de saaiste Chinatown ever! Gelukkig biedt het Powerhouse in New Farm Park meer excitement. Foto exposities, kunst, comedy nights, concerten, lekker eten en een openlucht theater staan garant voor puur genieten. Dit artistieke gebouw zit aan de rivier waar je 's avonds op 'White Bait' knabbelt en van je Prosecco sipt terwijl je honderden vleermuizen ziet uitvliegen.
South Bank is een ander juweeltje dat bestaat uit een promenade inclusief strand en blue lagoon. Een plek waar we aan de rand van het water met een vers sapje en een warm stuk banana-cake met de skyline op de achtergrond, de drukte van de stad ontvluchten.

Steve Irwin, wie kent hem niet? Onze route gaat langs 'The Australian Zoo' waar de beroemde Crodile Hunter het boegbeeld van is. We kunnen deze dierentuin niet weerstaan. We ontmoeten de hele dag door wilde dieren, want hier laten ze je graag oog in oog staan met je favorite animal. De unieke kans om een Koala te knuffelen laten we niet aan ons voorbij gaan, zo zacht en lief! Hij ruikt heerlijk naar eucalyptus bladeren.

We rijden door naar Tin Can Bay een dodelijk saai dorp met 4 inwoners, maar wel met een geweldig verhaal. Al jaren komen hier 2 wilde dolfijnen vroeg in de ochtend de haven binnen zwemmen. Lang geleden kwam de eerste, nu omgedoopt tot Mystique, gewond binnen door een gevecht met een haai. De havenbewoners hebben de dolfijn verzorgd tot hij weer beter was. Toch bleef hij terugkomen, elke ochtend een uurtje voor wat verse vis. Nog steeds komt hij, tegenwoordig met zijn vriendinnetje Patch, om gedag te zeggen en een visje te vangen. Wij hebben de kans dit mee te maken en om 08:00 's morgens staan we in de stromende regen deze mooie dieren te voeren, heel bijzonder.

Babyschilpadjes & Dingo's - Hervey Bay, Frasier Island, Bundaberg, Town 1770
Meer wild zien we op het grootste zandeilanden ter wereld, Frasier Island. 'Perfect by Nature' zegt de folder, en daar is geen woord van gelogen!
Met een grote 4-wheel drive bus crossen we over kilometers strand samen met 4 andere reizigers en onze gids, Greg. Er staat ons 2 dagen pure natuur te wachten. Zwijgzaam regenwoud dat regelrecht uit zand groeit is een van de wonderen die we tegenkomen. Dit 120 kilometer lange eiland heeft geen aangelegde wegen en er leven Dingo's, slangen en spinnen. De zee is onbegaanbaar door de krachtige stromingen en haaien, maar zwemmen in het kristalheldere 'Lake McKenzie' omringd door wit zand en het ijskoude 'Eli Creek', een zoetwater rivier die recht de zoute zee in stroomt, doet de oceaan vergeten. Vroeger was dit thuis voor de Aborigonals, zij noemde dit eiland 'K'Gari' wat paradijs betekent. De overblijfselen van de schipbreuk Maheno in 1935, met de Pinnacles op de achtergrond maken een mysterieus plaatje. Frasier Island is absoluut een indrukwekkende trip.

Bundaberg is de volgende stop, hier zijn we getuigen van nieuw leven. Midden in de nacht sluipen we over 'Mon Repos Beach', en zien we ruim 100 baby Loggerheads hun nest uitkomen. Krachtig graven deze kleine wezens zich diep uit de grond, waar hun moeder ze 8 weken eerder heeft gelegd. Eenmaal boven zie je de donkergroene hummeltjes zo hard als ze kunnen richting het maanlicht rennen, een komisch en vertederend tafereel. Eenmaal in zee gaat het harde leven beginnen. Maar 1 op de 1000 overleeft de strijd in de brute oceaan. De overlevers zwemmen helemaal naar Indonesie en komen tijdens het broedseizoen weer terug naar hun geboorteplek, hier op het strand van Mon Repos. Een belangrijk conservatie park om te bezoeken en te steunen omdat de schilpadden popalatie sinds de jaren '80 gehalveerd is en deze bijzondere dieren tegen het uitsterven aan zitten.

Onvoorstelbaar & Mooi - Great Barrier Reef & Town of 1770
Stralend weer, bootje, snorkel, duikbril en een tank vol zuurstof paraat want vandaag gaan we duiken! Een sprong in het prachtige water van Hoskyn Island en binnen een paar minuten zwemmen we boven een gigantische zeeschilpad, kijkt Bob met grote ogen in die van een baby dolfijn en haar beschermende familie en schrikt hij zich rot omdat er uit het niets een gigantische mantaray op hem afzwemt. Op 12 meter diepte dringen we officieel het territorium van de reefsharks binnen, zweven we over prachtig koraal vol vissen die alle kleuren van de regenboog dragen. We groeten een schuwe maar zeer giftige octopus en horen het geklik van dolfijnen op de achtergrond. Welkom in het zuiderlijkste puntje van het 2300 kilometer lange koraalrif 'The Great Barrier Reef', het enige levende organisme dat vanuit de ruimte te zien is. Need I say more....

Het stadje '1770'(ontdekt door Captain Cook in dit betreffende jaar) is onze uitvalbasis voor deze onbeschrijfelijke duiktrip. We staan geparkeerd aan het strand gevuld met mangrovewouden, lachende Kookaburra's in de bomen en elke avond weer een briljante zonsondergang.

Zeilen & Snorkelen - Airley Beach en Whitsundays
Met een mooie zeilboot die de naam Camira draagt vertrekken we richting de Whitsundays. De kapitein blijkt een Nederlander en dat betekent een gratis intro lesje zeilen voor Bob. Een dag ultiem genieten op en in het water. We varen naar Whitehaven Beach het meest gefotografeerde stuk strand in heel Australie. Pas als je voet zet op dit ultra witte zand en jezelf onderdompelt in het warme water, geloof je pas echt hoe paradijselijk mooi dit plekje op de wereld is. Enige nadeel is dat je een wetsuit aan moet tegen Irukandji kwallen, een van de giftigste dieren ter wereld, onzichtbaar en zo groot als een lucifer.

We lopen vertrouwd achter met de stories&pics, maar zo hebben jullie nog wat tegoed. Inmiddels hebben we na Australie een super mooie tijd in Nieuw Zeeland beleefd en hebben we asociaal (ja ik zeg het zelf maar vast even) op de mooie Cook en Fiji Islands gelegen (af en toe gelopen).
Er staat nog heel wat avontuur op het menu; Roadtrip door California, Maya Trail door Mexico, Haaien knuffelen in Belize en Pub-hoppen in Ierland. Deze verhalen komen allemaal nog op dit weblog, ook al zijn we straks weer in Nederland. Over een kleine maand gaan we ons eigen wereldje weer ontdekken en ook al genieten we nog intens van de reis, het vooruitzicht om jullie allemaal weer te zien is iets waar we heeel, heeel blij van worden!

DIKKE X Bob&Miriam

P.s'je 1 - We weten dat sommige van jullie zich wel eens afvragen wat wij nou de héle dag doen? Als eerste kunnen we melden dat reizen best veel tijd in beslag neemt. In Azie leer je jezelf snel genoeg aan dat niet alles in het 'NL tempo' gaat, dus neem je al gauw gas terug, je leert geduld te hebben (ja dat hebben we echt geleerd, ook Miriam!). In Australie gaat het al iets sneller, maar de nationale houding 'No Worries mate!', doet wonderen en ook hier relax je de pan uit!

P.s'je 2- Voor onze ex-buurvrouw in de Pijp: Lieve Kitty, heel erg bedankt dat je ons fotoruimte kado hebt gedaan, super!!! Kunnen we weer beetje bijvullen. Leuk dat je met ons meereist en hopelijk zien we elkaar weer in Amsterdam!

Laatste weken Azië; Maleisië, Borneo, Singapore

Route:
Maleisië - (Kuala Lumpur, Taman Negara, Penang, Melakka)
Borneo - (Kota Kinabalu, Sepilok, Semporna, Kuching)
Singapore

Maleisië, Borneo, Singapore
Maleisie is een land met veel gezichten; diepe jungle, eeuwenoud regenwoud, exotische stammen, verschillende religies en heerlijk eten. Het eiland Borneo geeft ons de mooiste wildlife experiences tot nu toe met haar adembenemende onderwaterwereld en immense jungle vol slingerende oerangoetangs en tropische vogels. Singapore laat zien hoe het westerse leven er ook alweer aan toe gaat met haar strikte regels en fikse boetes voor overtredingen.

Onze reis door de laatste Aziatische landen die op onze route liggen, is niet alleen indrukwekkend, bizar en speciaal om de landen zelf, maar ook omdat we wegens een zeer trieste gebeurtenis terugvliegen naar Nederland. Iets wat je tijdens een wereldreis niet verwacht. Na het uitzwaaien van Mama, Bram, Lautje en Ina en het fijne weerzien met een van onze beste vrienden Brahm en zijn vriendin Erin, krijgen we een verontrustend bericht over Oma Dijkgraaf. Je hoopt het verdrietige telefoontje dat ze is overleden nooit te krijgen, maar helaas is dit wel het geval.
Zonder enige twijfel hebben we alles in werking gezet om terug te kunnen naar Nederland. Bob moet en zal bij het afscheid van zijn oma zijn, waar hij een sterke band mee heeft. Oma heeft altijd gezegd dat we onze reis moeten voortzetten mocht er wat met haar gebeuren, maar gevoel is gevoel en dus staan we binnen 2 dagen op Schiphol. We beleven een paar moeilijke, maar toch ook mooie dagen in het huis van Oma en Opa. Prachtige speeches op haar crematie, waaronder een van Bob, maken het afscheid meer dan bijzonder. Het is verdrietig en mooi tegelijk om hier samen met de familie het leven van een geweldig mens te herdenken. Na vele emotionele momenten pakken we de draad weer op en gaan we doen wat Oma wil, verder met onze reis. We weten dat ze onze reisverhalen met veel plezier las en hopen dat ze vanaf een wolkje mee blijft genieten....

Kuala Lumpur
Een multiculturele stad waar vele nationaliteiten en religies samen komen. Meisjes met een hoofddoek lopen hand in hand met meisjes in ultra korte rokjes. Bij een eetstal promoot een Indiër de noedels van zijn Chinese buurman, 'very good sir, you should try this miss!'. Iedereen spreekt Engels ook al is het met de meest geniale accenten waar we vreselijk om moeten lachen. Elke hotelkamer geeft op het plafond de pijl naar Mekka weer en je kan niet overal alcohol krijgen, wat je wel overal en altijd kan krijgen is eten! Overheerlijk eten! De Maleisische keuken is een mengelmoes van de beste keukens die Azië kent en wij proberen dit dan ook graag uit.

We overnachten in Pondok Lodge waar de ochtenden beginnen met geforceerde wake-up calls, het constante gepiep van het alarm van de nachtclub naast onze hotelkamer is pijnlijker dan een kater die op een zondagochtend tergend langzaam het centrum van je brein overneemt en je veranderd in een zombie die werkelijk niets meer kan. De beste troost voor een backpacker is dan natuurlijk Free Breakfast! Dat gaat centen uitsparen tot blijkt dat het bestaat uit een smaakloos stukje toast, een bitter kopje thee en een klam plakje cake, een minpuntje in ons Maleisisch paleisje! Niet getreurd, buiten is waar het gebeurt! Daarbij hebben we nog maar een paar dagen met Mama en Bram dus: Hatsikideeeeee de straat op!
De hele riedel wordt afgewerkt we bezoeken het wetenschappelijke hoogstandje The Petronas Towers, KL Tower, China Town, Lokale marktjes, Reusachtige shopping malls met achtbanen erin, gezellige eetstalletjes, verrassende restaurants, heerlijke massages en meer! Kuala Lumpur is een fijne stad waar je jezelf tussen het shoppen door trakteert op dimsum en sushi, een lekker bakkie bij Gloria's Coffee, overheerlijke kaneelmuffins bij het Chinese bakkertje, Arabische salades en vers geperste vruchtensap bij een straatstalletje of knapperige naanbroden en pittige curries in een Indiaas eethuis. Straatmarkten of chique winkels, rijst of pizza, moskee of kerk, goedkoop of duur het kan hier allemaal!

Ons laatste avondje met Mam, Bram en Ina is in zicht en dit moet een knaller worden. We kiezen voor het hippe restaurant Werners even geen Malay food maar overheerlijke tapa´s en Italiaanse wijn, zoals dat bij een 'afscheidavond' moet zijn. Na een overheerlijk diner zetten we de tent op z'n kop met cocktails, sambucca shotjes en heel veel rare dansjes.
Het uitzwaaien de volgende avond valt zwaar en niet vanwege een kater, maar omdat het 3 keer over moet! Elke avond klokslag 20:00 uur is het tijd voor de generale repetitie, keer op keer stapt de hele handel de taxi in richting vliegveld en keer op keer komen ze gewoon weer terug, geen plek meer beschikbaar, don't you just love IPB?
Na weer een avondje janken (Big girls do cry! Sorry!) krijgen we een sms dat ze mee kunnen op de vlucht.

Penang
Nu zijn we weer met ze drieën. Weg uit de grote stad en op naar een culinaire broedplek; Penang, The Godfather van eetstalletjes op straat.
Werkelijk alles proberen we uit, platte, dunne, brede, witte en gele noedels, geschaafd ijs, vissoep, ontelbare nasi soorten, sapjes, stokjes vlees, zoetigheden en elke specialiteit op het menu wordt ongegeneerd besteld. Penang is een broeierig stadje en heel authentiek, prachtige koloniale huizen, kerken, moskeeën en Chinese tempels wisselen elkaar af. Little India is het kleurrijkste stadsgedeelte waar je de heerlijkste Chai thee kan drinken.

Tijdens een spontaan bezoekje aan een boerderij in Bilak Pulau, een gebied buiten de stad, hebben we het genoegen een traditioneel huis van binnen te zien. Al 4 generaties gaat dit huis mee, het land eromheen zit vol dieren. Slangen in de bomen, zwarte kippen met zwarte organen en in de achtertuin een eigen rubber en kruidnagel productie.

Na een paar uur wandelen belanden we in de jungle. Twee jongetjes proberen hun koe vooruit te krijgen, met een beetje hulp van onze kant komt er eindelijk beweging in de dieren. We komen langs een huis van een oude vrouw die ons met haar tandeloze bekkie onderzoekend maar vriendelijk aankijkt, je ziet haar denken wat komen zij hier nu doen? En ja hoor binnen de kortste keren raken we verdwaald, het is wij drie en de sounds of the jungle, meer niet! Hier en daar schiet een paradijselijke vogel wild de bosjes uit. En als we eindelijk een jungle bewoner tegen komen, vragen we de weg en of deze vrij is van eventuele gevaarlijke beesten. Hij stelt ons niet gerust, er zitten volgens hem wel wat hapgrage dieren, maar zijn Engelse woordenschat voor een beschrijving laat 'm in de steek...
Gewapend met een bamboestok lopen we verder, tot er in de verte een groep wilde dieren op ons af komt rennen. Ik ben de eerste die ze spot en zonder te indentificeren wat dit voor beesten zijn, roep ik paniekerig dat we heel snel om moeten keren....
Het blijken wilde apen die gelukkig weer verdwijnen in het groen, ze laten ons met rust, maar de dreigende geluiden die uit de dikbegroeide jungle voortkomen is een duidelijk teken voor wegwezen!

Land in zicht! We komen uit in een klein dorp waar een speciaal fabriekje is gevestigd. Hier wordt talkpoeder gemaakt wat overal goed voor schijnt te zijn. We mogen mee naar binnen en de familie laat zien hoe het proces in zijn werk gaat. Even later zitten we met een flesje huisgemaakt talkpoeder in de bus terug naar het centrum, terug naar de smaakvolle rotties en curries. Na deze 'Ik-ben-verdwaald-in-de-jungle-en-word-achtervolgd-door-wilde-apen' actie, zoeken we de rust op in een prachtig Balinees massage huis. Heerlijke zachte matrassen wachten ons op en na een uur massage worden we verwend met vers fruit en vruchtensap, een hemelse ervaring. We worden hier ook geïntroduceerd met earcandeling. Hierbij wordt het gebied rond je oor gemasseerd terwijl er zacht een kaars in je oor wordt geduwd die aan de bovenkant brandt, een Aziatisch schoonmaakproces voor je oren dus! Grappig om te proberen, maar of het echt verschil maakt? Ik hoor nog steeds alleen wat ik wil horen ;)

Taman Negara
Het oudste tropisch regenwoud ter wereld, Taman Negara. Je moet er wat over hebben want de reis naar dit gebied duurt uitdagend lang, maar als je eenmaal in het bootje zit en je vaart over de rivieren die dit enorme natuurgoed omringen, is het duidelijk dat dit een magische plek is. In de wouden wonen primitieve stammen met Afrikaanse roots, duizenden jaren geleden zijn zij hier gekomen en leven nu nog steeds van de rivier en de jungle. We hebben de mogelijkheid om dit van dichtbij te bekijken. De Orang Asli stam laat ons toe in hun kleine dorp verstopt in het regenwoud. We zien hoe ze zelf vuur maken en hoe ze met gifpijlen op eekhoorntjes jagen voor het diner. Met een armband van bessen zo hard als steen gemaakt door een lid van de Orang Asli stam, verlaten we deze bijzondere plek weer en maken ons klaar voor een nachtsafari over de rivier.

In het pikkedonker stappen we een klein longtailbootje in en varen we muisstil de rivier af (het is een wonder hoe onze gids navigeert, een voor ons onmogelijk opgave want je ziet werkelijk helemaal niets!) Op een paar oplichtende ogen van dieren na, zien we niet veel nachtleven. Wel is het een super spannende ervaring om midden in de nacht de rivier van dit regenwoud over te varen.
De volgende dag zijn we in voor een flinke trek door het regenwoud. Na een uur lopen, verkennen Lau en Bob de jungle van bovenaf via de zwaar wiebelige en ruim 50 mtr hoge Canopy Walk. Ik observeer het dagelijks leven van een drukke apenfamilie in een positie die een wat meer solide ondergrond biedt (Meneertje Hoogtevrees komt weer eens agressief de hoek om, dus ik pas).
De trekking door dit machtige regenwoud is een mooie ervaring, oneindige uitzichten over de toppen van haar bergen, gigantische bomen en onbeschrijvelijke insecten, bloemen en planten. Als we na een paar uur regenwoud ontdekken aan een welverdiend wijntje zitten, blijkt dat we alledrie een gratis souveniertje hebben meegekregen, bloedzuigers! Lau op haar voet, Bob op zijn rug en ik op mijn been.....Bah!

Last night Kuala Lumpur!
Van een levendig regenwoud naar de bruisende stad. Alweer een afscheidsfeestje want ook Lau keert terug naar Nederland. One night out in KL begint met cocktails sippen aan de rand van het zwembad in de SkyBar met uitzicht op de Petronas Towers waarna de taxi verder rijdt naar het overheerlijke Italiaanse restaurant Novovino, we sluiten af met een live salsa optreden in de club QBA en kruipen voldaan onder de lakens van ons inmiddels vertrouwde bedje in Pondok Lodge. De volgende dag stormt het flink en de regen lijkt onophoudelijk, beetje symbolisch voor het afsluiten van het reizen met z'n 3'en.

We zwaaien de ene vriend uit en verwelkomen de andere, Brahm en Erin zijn in Maleisië! We beleven een paar heerlijke dagen in het authentieke Melakka. Een stadje waar je met het gezang van de moskee op de achtergrond geniet van een straatbeeld vol oude Chinese winkelpandjes, schattige koffiebarretjes en eethuizen met overheerlijke specialiteiten. Na Melakka staat Borneo op het menu.

Borneo
We starten op Kota Kinabalu wat in Sabah ligt. We gaan flink eiland hoppen want voor de kust van Kota Kinabalu ligt het National park Abdul Raman, een prachtig gebied vol bewoonde en onbewoonde eilanden.
Op het eilandje Sapi zien we gigantische lizards kruipen en snorkelen we erop los. De onderwater wereld is hier onwerkelijk mooi, vol kleurrijk koraal en rijk aan prachtige vissoorten ook al blijft 'Nemo' mijn favoriet.

Op het eiland Mamutik besluiten we onze kampeervaardigheden uit te testen. Erin en ik mogen de tent opzetten terwijl de heren lacherig toekijken, maar het lukt mooi wel! Overdag is het bakken geblazen op het strand in de hete zon en koelen we af in de zee door met het koppie onder de vissen te bekijken.
S'avonds is het tijd voor een kampvuur op het strand, wijn, hapjes en natuurlijk muziek! Met een fijn zeebriesje op de achtergrond luisteren we naar de relaxing sounds van Brahm en zijn onafscheidelijke gitaar en mondharmonica, fijn! Het back to basic gevoel wordt door Bob en Brahm erg serieus genomen en ze gaan op jacht naar krab, even roosteren in het vuur en smikkelen maar! We hebben een supertijd met z'n vieren gehad en sluiten dit de laatste avond bij een, je raadt het al, Italiaans restaurant af. Na weken genieten met familie en vrienden gaan we weer verder avonturieren als duo.

In volle vaart ontdekken we de rest van het onvergetelijke Borneo. In het rustige stadje Sepilok zien we wilde Oerangoetangs door de jungle slingeren waarna we verder reizen naar de spuuglelijke stad Semporna. Ongelovelijk hoe ontzettend onaantrekkelijk, vies en rommelig dit stadje eruitziet. Gelukkig kom je hier niet voor het vaste land, maar voor de onderwaterwereld die werkelijk adembenemend is. De dagen hier vullen we met snorkelen, eiland hoppen en duiken!
We komen oog in oog met grote Zeeschilpadden, Barracuda's, Crocodile fish, Nudie branches, Clown fish, Mushroom coral pipe fish, Muray Eel White Eyes, Redfrog Fish, Clams, Zeesterren, Murish Idols, Porcuppie, Razor Fish, Lion Fish, Leaf Scorpion, Batfish, Trivelly Fish en nog veel meer! Het is echt geweldig en als we ook nog kerst kunnen vieren op een parelwit strand heeft Borneo officieel ons hart gestolen, zo mooi!

Tegelijkertijd is er ook een minder mooie kant, de eilandjes hier worden bevolkt door onvoorstelbare arme mensen. Het is heel dubbel om te genieten van de mooie natuur als je langs krottewijken loopt en de kindjes met opgezette buiken, verotte tanden en gescheurde kleren je vragend aankijken. Hun prachtige bruine koppies, het spierwitte zand en de knalblauwe lucht maken een mooi plaatje en ondanks de armoede tovert de heldere zee en de brandende zon een glimlach op hun gezicht en spelen ze wild in het water met boomstammen en cocusnoten.

We verlaten Sabah voor Sarawak en vieren de rest van kerst in het leuke stadje Kuching. Azië zit er bijna op en we genieten dan ook volop van haar bijzondere keuken, voor we dit inruilen voor Australische steak, fish 'n chips en hamburgers. We ontdekken weer nieuwe specialiteiten zoals Nasi Lemak (rijst met noten, ei, komkommer en pittige saus), Laksa soep (pittige cocuscurry soep) Pophia (krabkoekjes) en Keow Teow (rijstnoedels).

Kuching is de stad van vis en dit ervaren we in grote mate op het dak van een grote parkeergarage. De ABC Seafood stalletjes zijn hier gevestigd en alle locals komen zich hier vol proppen met verse vis. Het is een groot vreetfestijn, je loopt langs lange rijen met bakken vis in alle sooten en maten, je wijst aan wat je wil hebben en hoe je het wil hebben. Even later ligt er een een gigantische witvis voor je neus gebakken in knoflook, citroen en gember met een verse in een oestersaus gewokte groenteschotel ernaast, geweldig!

Uitbuiken met vers gestampte pepermunt thee en Teh Tarik genieten we van deze bruisende plek vol smullende families. De kerstsfeer zit er goed in, overal hangt versiering en hoor je kerstliedjes, toch blijft het gek om kerst op een tropische eiland in de snikhete zon te vieren. 'S avonds genieten we van een kertsmaaltje, voor ons brandt de enorme houtskool oven en zo is kerstavond met een knisperend vuurtje, toastjes paté en een oneindig durend diner, net echt! Als dan ook nog de kerstman chocolaatjes komt uitdelen en een studentenkoor kerstliederen komt zingen, is onze kerst kerstiger dan ooit tevoren!

Singapore
We vliegen verder naar onze laatste stop in Azië, Singapore. Best gek om te realiseren dat we over een week overstappen naar een totaal ander continent, Australie. We zijn inmiddels helemaal geaclimatiseerd en kunnen niet meer zonder pittig eten, wilde jungle, vochtig regenwoud, bruisende steden, tropische stranden en wateren. De Aziatische cultuur is ons niet meer vreemd en zelfs vertrouwd geworden. We hebben alles eruit gehaald en de meest geweldige, bijzondere, mooie, bizarre, vreemde maar ook spannende momenten beleefd. Vastzitten in een tropische cycloon, logeren bij primitieve bergstammen, klimmen over de Chinese muur, verdwaald raken in de jungle, leren over schokkende oorlogen, wandelen door regenwouden, oog in oog met oerangoetangs en zeeschilpadden, lesgeven in een sloppenwijk, prachtige treinreizen, eeuwenoude tempels bezoeken, zweven door prachtige onderwaterwerelden, koeienhuid, spinnen en wormen eten, cosmopolische steden bezoeken, maar vooral verschillende culturen, religies, gewoontes en tradities ontdekken.
De dagen in Singapore zijn daarom extra speciaal, ze sluiten een hoofdstuk af in onze reis en zijn tevens de poort naar een nieuw continent dat nu nog zo ver weg lijkt.

1ste kerstdag komen we aan in het hart van Singapore, hier is kertsversiering uitgevonden, dat kan niet anders! Het is een ware sport voor winkeliers om alles uit de broek te laten hangen, de ene winkel nog uitbundiger versierd dan de andere. Op straat in winkelcentra en restaurants, werkelijk de hele stad is één grote glitterende, schitterende, glinsterende super kerstbal!
De stad is debiel schoon en ultra georganiseerd de enige plek waar je iets van chaos vindt is de straat achter ons hostel vol eetstalletjes met Koreaanse, Japanse, Chinese en Indiaase specialiteiten. Kauwgom is hier nergens te krijgen, niet zo gek als blijkt dat je 500 dollar mag afrekenen als je dit plakkerige goedje op de brandschone straatstenen gooit.

Op elke hoek van de straat staat wel een giga kerstboom te pronken met veel glitter en glamour, aan de lantaarnpalen hangen levensgrote lichtgevende kerstsokken, kerstsnoepgoed en weet ik wat allemaal! Het is volledig over de top en daarom extra leuk! De kerstversiering lijdt niet af van de mooie gebouwen, straatjes en huizen. Zo is de zijstraat Peranakan die aan Orchard road ligt 's avonds een mediterraans Walhalla vol gezellige kroegjes, barretjes, clubs, cafe's en restaurants. De straat bestaat uit gerestaureerde winkelpanden uit de koloniale tijd en zijn nu omgetoverd tot broeierige, gezellige, hippe tenten waar je ogen te kort komt om het bruisende geheel in je op te nemen. Achter elke palmboom zit weer een open deurtje verscholen waar de geluiden van live bandjes je tegemoet komen. De sfeervolle verlichting en oude straatstenen doen denken aan de levendige backstreets van Barcelona.

Overdag is er ook genoeg te beleven, zo kan Singapore toegevoegd worden aan de lijst met 'Waar vind ik 1001 supershoppingmalls?' En blijkt Little India een gezellig gedeelte van de stad te zijn. Met haar bont gekleurde huizen, krul balkonnetjes die uit de koloniale tijd zijn overgebleven en de heerlijke geuren van kruiden en vers gebakken naanbrood, houdt ze je uren zoet. Singapore is naar onze mening een wereldstad, naast vele Aziatische culturen leven er ook veel westerlingen en geeft de architectuur van de stad je een Europees gevoel. Het prachtige National Museum laat interressant werk zien van zowel Aziatische als Europese kunstenaars. Wij bekijken de indrukwekkende fotoreportage 'Doubleness' van de Chinese kunstenaar Chang-Chien-Chi en een te gekke tentoonstelling van Robert Wilson waarbij stillevens via videobeelden worden weergegeven, acteurs als Brad Pitt en Johnny Depp hebben hieraan meegewerkt, echt heel gaaf werk!

Op straat is het altijd druk overal zie je optredens en talentenjachten voor dansers, beatboxers, zangers, goochelaars, violisten en iedereen die denkt iets te kunnen. Het water van Marina Bay is gevuld met kunstige witte ballen waar steeds een ander licht op schijnt. De flikkerende skyline erachter geeft het geheel een magisch tintje, de promenade hier is omgetoverd tot een modern openlucht theater en de bands die hier spelen maken dit de meest aantrekkelijke haven ooit bezocht! Je kan hier ook nog eens heerlijk eten, op het dakterras van het restaurant Al Dente drinken we wijn en kijken we uit op het spektakel van de haven waarna we beneden een plekje vinden in het drukke eetstraatje van Makansutra waar je elke keuken die Azië kent, kan proeven.

Singpore is een mooie stad met een Britse geschiedenis en een facinerende mix van culturen hier zie je Indiaase, Japanse, Arabische, Maleisische, Chinese, Indonesische en Europese invloeden. Een mooi voorbeeld is onze laatste avond waarbij we weer eens een gezellig straatje ontdekken met het restaurant Limón waarvan de chefkok een Thai/Spaanse interpretatie van gerechten voorschotelt! Gefrituurde artischokharten met aarbeien yogurtdip, hoe bedoel je fusion!
S'avonds geniet ik van een voorproefje van onze volgende bestemming door de film Australia te bekijken, terwijl Bob zijn Thaise kickbox trucs afvuurt op de trapzak. Het is nu echt bijna klaar.... Azië zit erop. We beseffen dat er al een half jaar achter ons ligt en hoe fantastisch het is dat we dit met elkaar mogen delen. Dat we zo kunnen genieten van zoveel vrijheid, het mooiste kado wat je jezelf kan geven. Dit is een Once In A Lifetime Experience en er ligt gewoon nog een half jaar vol bijzondere ervaringen voor ons! So we keep you posted!

Dikke kus van Bob & Miriam

Thailand Memories

Route: Chiang Mai, Koh Chang, Bangkok, Kanchanaburi, Bangkok, Koh Pha-Ngan, Koh Tao, Krabi town & islands, Koh Phi-phi, Koh Phi-phi don
Bevolking: 65,5 miljoen
Lekker: Green Curry en Thaise massages!
Vies: Smog inademen tijdens tuk tuk ritje in Bangkok
Mooi: De eilanden en onderwaterwereld!
Bizar: Dat je broertje opeens ook in Thailand is, terwijl hij toch echt niet zou komen!
Pick-up line: Tuk tuk, you like massage!?
Bijzonder: Dag als vrijwilliger in Elephant Nature Park helpen

Thailand
Thailand, niet geheel vreemd voor ons. Zo waren we eerder al in Bangkok voor onze 5-daagse stopover om naar het Vietnamese Hanoi te komen en ook om Laos te bereiken, moesten we eerst over Thaise bodem heen. We gaan ruim 1 maand genieten van 't land van de glimlach en al het moois wat ze te bieden heeft. We starten in het noordelijke Chiang Mai waar we één van onze mooiste ervaringen beleven, namelijk 1 dag als vrijwilliger in de olifanten hemel spenderen! We raken letterlijk de toppen van het oerwoud aan en nemen een kijkje in de Thaise keuken door zelf aan de slag te gaan. Op het eiland Koh Chang vinden we onze eigen hemel en de lekkerste green curry ever! We reizen door naar Bangkok waar twee bijzondere ontmoetingen plaatsvinden.
Meeting 1; We krijgen versterking van Lautje (onze kanjer!) als 'The 3 Musketiers' (voor insiders The Parragon Troopers) ontdekken we een paar mooie delen van Thailand en Maleisie, staan we oog in oog met tijgers en raken we verdwaald in de jungle met wilde apen die op ons afrennen!
Meeting 2; De awardwinning cast wordt uitgebreid met mama aka Anietje! en als grand desert is mijn broer(tje) Bram meegevlogen vanuit het steenkoude Nederland om ons te verrassen (dik gelukt!) .... Suprise, Suprise het onverwachte is de mooiste prijs!
Thailand wordt het land van Ultiem Genieten niet alleen omdat het eten lekker is, de eilanden prachtig zijn en de mensen vriendelijk, maar vooral omdat we samen reizen met familie en vrienden. Heel bijzonder om na een lange tijd reizen, opeens vakantie te vieren en reiservaringen te delen met de mensen die je heel erg hebt gemist. Lekker Nederlands kletsen, en ook weer dezelfde humor delen (pienemannen humor is nergens ter wereld verkrijgbaar, dus ik heb flink ingehaald). Een beetje van thuis en een beetje van Azie, heerlijk!

Chiang Mai
Na een kort bootritje en een iets langere busrit komen we vanuit Laos topfit aan in het Thaise Chiang Mai, we checken in bij een superschattig hotelletje dat net 1 jaar open is, als dit een voorproefje is van de gastvrijheid die ons staat te wachten, gaan we nooit meer weg! Eerst de stad verkennen. We checken de gezellige avondmarkt waar we onszelf verwennen met nieuwe kleren, drinken verse sap uit plastic zakjes en zien de vele barretjes die gedomineerd worden door blanke Westerlingen en Thaise dames, sommige met een voorgeschiedenis als man. We hebben een boel plannen want om Chiang Mai heen is veel te doen.
Eerst een kickboxwedstrijd zien. Bob krijgt de smaak te pakken dus springen we achterop de brommer bij een Thaise kickboxer, op naar een training buiten de stad waar Bob privé les krijgt. Met de complimenten van zijn leraar keren we uren later terug naar 'huis'.

'S avonds smikkelen we bij een van de straatstalletjes een overheerlijke Phad-Thai en Green Curry weg, dit willen we zelf ook kunnen maken. 'BaanThai' een kookschool gevestigd in een traditioneel Thais huis, biedt deze mogelijkheid. Uitgedost met rieten mandjes aan de arm gaan we eerst verse producten inslaan op de markt. Daarna wordt het hard werken, curry uit een potje? Daar doen ze hier niet aan, gewoon stampen met die handel! We maken Phad-Thai (woknoedels), Tom Yam Kung (pittige garnalen soep), Kai-Phat-Med-Ma-Maung (cashewnoten met kip), Tom-Kaa-Kai (kip in cocusmelk), Kao-Neaw-Ma-Muang (Mango met plakrijst) en nog veel meer heerlijke gerechten. We proppen ons werkelijkwaar tsjokvol en verbazen ons over onze eigen kookkunsten (met een beetje hulp natuurlijk).
Gelukkig zijn we het pittige eten inmiddels gewend want dat een simpele rode curry uit meer dan 30 hete pepers bestaat, verklaart het toilet probleem van de maagdelijke Azië bezoeker!

Tijd voor spanning en een flinke dosis adrenaline. We gaan het oerwoud in en vliegen van boomtop naar boomtop. Met de Gibbon Experience tekenen we voor een paar uur slingeren als apen, maar dan met helm op en een (voor Bob) iets te strak tuigje aan. De kabels hangen op sommige plekken wel 100 meter boven de jungle. Romantisch Tarzan en Jane spelen is er niet bij, ondanks dat ik het heel gaaf vindt, is het officieel duidelijk dat ik 'gezegend' ben met een abnormaal grote portie hoogtevrees. Het abseilen van de hoogste boom kan godszijdank met z'n tweeen. Bob gaat voor het Tom Cruise effect, oftewel ondersteboven headfirst naar beneden glijden. Ik kan me allleen niet herinneren dat Tom in Minority Report een hysterisch gillende tegenspeelster naast zich had, maar goed dat even terzijde.

Eén zijn met de natuur ok, maar dan wel zonder angstaanjagende hoogtes. Dat kan! We gaan naar de olifantenhemel! Al eerder zagen we een ontroerende documantaire over de Thaise vrouw Lek en haar olifanten. Lek is oprichter van het unieke project 'Elephant Nature Park' in Noord Thailand. Al sinds 1990 redt zij olifanten uit handen van misbruikers en geeft ze hen een plekje in haar opvangcentrum. Vandaag de dag biedt zij onderdak aan ruim 30 olifanten, allemaal met een nare voorgeschiedenis van mishandeling. Het blijkt dat we als vrijwilliger aan de slag kunnen en die kans laten we niet schieten. Vroeg in de morgen worden we opgehaald om eerst een stop te maken op de lokale markt waar we met een grote groep vrijwilligers kilo's bananen inkopen en op een grote truck laden. Dan rijden we richting de jungle. Deze bijzondere plek voor olifanten bevindt zich in een prachtige vallei vlak aan een rivier en is omringd door dik bebosde bergen. Hier kan je een onvergetelijke glimp van het natuurlijke leven dat een olifant leidt, opvangen.
We krijgen de kans om Lek (haar echte naam is Sangduen Chailert, Lek is haar bijnaam en betekent kleintje), te ontmoeten.Ze kwam al vroeg in aanraking met deze machtige dieren. Haar opa had vroeger een olifant om hem te helpen zijn land te onderhouden. Deze olifant was als een familielid en ze heeft sindsdien altijd van deze dieren gehouden. Ze vertelt dat de toekomst voor de Aziatische olifant er slecht uitziet, er is steeds minder natuur en er zijn steeds meer olifanten die in grote steden opduiken om de simpele toerist te vermaken met (gedwongen) kunstjes in ruil voor wat centen.

Door aandacht te trekken voor haar goede doel en vele handtekeningacties probeert Lek een beter vooruitzicht voor de levens van olifanten te creëren. Ze heeft zelfs een tijdje moeten onderduiken omdat er een flinke geldprijs op haar hoofd stond voor diegene die het lef had haar te vermoorden, dit alles in opdracht van de Thaise overheid! Gelukkig is dit niet meer mogelijk nu Lek's project internationale bekendheid heeft.
Liefdevol praat ze over haar olifanten en de persoonlijke schrikbarende verhalen hierachter. Het verhaal achter de vrouwtjes olifant Jokia is pure horor en grijpt ons erg aan. Jokia was zwanger en verloor haar ongeboren baby tijdens een zware werkttocht op een stijle berg. Jokia was intens verdrietig dat ze haar kind kwijt was (olifanten zijn bijna 2 jr. zwanger!) en wilde daarom niet meer werken. Haar baas was zo boos dat Jokia niet verder werkte en heeft haar toen blind gestoken met zijn mes, in de hoop dat dit haar wel een lesje zou leren. Lek vond Jokia tijdens één van haar zoektochten en mocht na flink onderhandelen en nog flinker betalen de zwaar gestreste olifant meenemen naar haar hemel. Net als alle andere olifanten in het centrum met een heftig verleden, leeft Jokia nu eindelijk in rust en hoeft ze alleen maar te badderen in de rivier, banaantjes te eten en is ze inmiddels zwanger van een nieuwe baby!

Tijdens ons bezoek aan het Elephant Nature Park zie je hoe vredig het er aan toe gaat en hoe sterk de band is tussen Lek en haar olifanten, die ze graag verwend met suikersnoepjes. Hier gebeurt iets heel speciaals, dat zie je alleen al aan de vrijheid van de olifanten, ze lopen rustig rond zonder kettingen of messen die de meeste Mahoets (vaste verzorger van olifant) gebruiken. Hier kunnen de olifanten doen wat ze in de natuur ook zouden doen, namelijk kuddes vormen en een beetje ruzie maken over wie de vaste oppas wordt van de nieuwe baby...

Wij staan de hele dag met onze mond open, zo gaaf is het om hier te zijn! We spelen met de baby, gaan mee de rivier in om ze schoon te schrobben, voeren trossen bananen en zijn getuigen van hun geklets, gestampvoet en getrompetter. Het aaien van de babyslurf is onvergetelijk, zacht, schattig en tovert direct een glimlach op je gezicht!
In de middag krijgen we een heerlijke vegetarische maaltijd. Olifanten zijn vegetarisch en daarom eten de vrijwilligers ook vegetarisch. Het is een onwerkelijk gevoel als je tijdens de lunch op een sappig hapje avocadosalade zit te kauwen en recht een olifantensnuit inkijkt.
Na een hele dag met olifanten te hebben doorgebracht krijgen we een documantaire te zien over de Aziatische olifant met een misselijkmakende en onverwachte wending. We zien het ritueel dat wordt toegpast op baby olifanten zodat ze onderdanig worden aan de mens. 'Breaking the spirit & Crashing the soul' een traditie die plaatsvindt voordat olifanten gaan werken in toeristenkampen. De docu laat o.a. verborgen videobeelden zien van dit zieke gebeuren. Je ziet hoe baby olifantjes in kleine kooien worden gepropt. Thai gaan boven op de kooi zitten en prikken met vlijmscherpe bamboestokken op de baby in. Ook worden er knuppels, messen en zwaarden gebruikt om de babies tot bloedens toe te pijnigen. De beelden zijn een ware nachtmerrie om te zien en te schokkend om af te kijken dus verlaat ik de ruimte met flinke tranen, het eerste wat ik buiten zie is zo'n mooie grijze slurf die me met zijn lieve ogen en lange wimpers vredig aankijkt. Hoe is het mogelijk dat deze marteling bestaat! Thailand die zo 'trots' is op haar olifanten, het is nog net niet een nationaal symbool. Na de koning is het de olifant die je overal ziet, ze prijken op bierflesjes, T-shirts, ansichtkaarten en meer souvenirs, maar in werkelijkheid worden ze zwaar bedreigd en mishandeld en knijpt de overheid een oogje dicht....hoe bedoel je tegenstrijdigheden?

Gelukkig zijn er mensen die verschil kunnen maken, zoals Lek en haar vrijwilligers. Een geweldige initiatiefneemster en het 'Elephant Nature Park' mag hopelijk voor altijd bestaan. Wil je een steentje bijdragen, meer weten, zien of lezen over Lek en haar olifanten? Klik dan op het linkje rechtsonder op onze webpagina.

Koh Chang
Tijd voor cocktails, hangmatten en ondergaande zon dus boeken we een enkeltje Koh Chang, het eiland waar we niet meer weg willen. We vinden hier hemel op aarde die de naam 'Cliffcottage' draagt. Een hutje boven op een gigantische rots met uitzicht over kilometers azuurblauwe zee. Yep, we hebben onze secret spot gevonden! Na je nog eens lekker om te draaien in je hangmat en het veroberen van een overheerlijke fruitsalade of Thaise curry, is de enige activiteit die roept het plonsen in 't water of liever gezegd je privé baai. Dit houden we wel even vol, we zijn bijna jaloers op onszelf. Je vraagt je af, waaraan heb ik dit verdiend?

Een paar dagen later nemen we met pijn in ons hart afscheid van deze topspot en vertrekken we richting het gekkenhuis, beter bekend als het hysterische Khao San Road. Dit is de plek waar we Lautje gaan ontmoeten, die na een lange reis door India en Nepal heeft besloten dat Nederland nog wel even uitgesteld kan worden. Het weerzien is TE GEK! Na 5 minuten is het alweer doodnormaal, wat een teken is van onze top vriendschap! Alleen maar kletsen, kletsen, kletsen en nog meer kletsen. We maken plannen voor de komende route en springen na een dagje Bangkok de trein in naar het stadje Kanchanaburi.

Kanchanaburi
We bezoeken de beroemde TIGER TEMPEL. Wat een heilige plek met monniken en tijgers moet zijn, blijkt als een Mean Money Machine te opereren. Het is nog net geen pretpark met een achtbaan en 5-sterren restaurant. Met gemengde gevoelens komen we na een lange rij oog in oog met de tijgers te staan. Het is absoluut gaaf om deze beesten van zo dichtbij te zien en aan te raken. Maar het is raar dat ze er zo vredig en halfslaperig bij liggen (niet echt het gedrag dat je bij een tijger verwacht, er gaan roddels over drogering van de tijgers).
Terwijl we samen met tientallen mensen klaarstaan voor onze ontmoeting vragen we ons alle 3 af of we hier wel blij van moeten worden. Als we even later een baby tijgertje vrolijk zien rondlopen met een vrijwilliger wordt het beter, en als we rond het middaguur zien hoe alle dieren die vrijwillig in het park rondhangen, zoals paarden en buffels, elke dag een trucklading te eten krijgen, gaan we ervan uit dat de bedoelingen hier goed zijn, alleen de opzet iets te populair.

De volgende dag maken we een trip naar de 'Erawan Waterfalls'. Vanwege de hevige regenval is het water niet hemelsblauw maar poepbruin, beetje jammer, wel even een goede exercise voor de beenspieren om zeven terrassen te beklimmen. 'S avonds ontmoeten we een paar gezellige locals; een tatoeage artiest en een sieradenmaakster met hun Paris Hilton-achtige hondje Bamboe. Een goede vriend van dit stel heeft een cafeetje en binnen een mum van tijd staat Bob daar achter de draaitafels een feestje te bouwen, tikken Lau en ik een paar lokale biertjes weg en wagen we een dansje op Bob's groovy sounds!

In de dagen erna bezoeken we het indrukwekkende Death Railway, raken we verslaafd aan Phad-Thai, genieten we van heerlijke massages en 'adopteren' we een straat puppy. De vele straathonden die je in Thailand ziet zijn niet altijd even braaf, zo worden Lau en Bob op een avond agressief achterna gezeten door een groepje valse viervoeters. Maar toch blijft medelijden voor de Thaise hond de boventoon voeren. We zien teveel schrijnende gevallen die langzaam wegrotten onder bussen of auto's. Tekort aan voedsel, nare huidziekten en het harde straatleven wordt de meeste honden fataal, een droevig gezicht als je staat te wachten op de bus naar een nieuw avontuur.

Dan is het alweer tijd voor de gedeeltelijk onverwachte familie reünie die ons in Bangkok staat te wachten. Eerst nog een paar dagen de city people uithangen in het bruisende Bangkok. Rondom Siam Square is het vooral shoppen, eten en ultra moderne bioscoop in, uit, en weer in. Zo vaak dat we gewend raken aan het opstaan voor het volkslied dat voor elke film gespeeld wordt onder de beelden van het koningshuis met als thema, hoe kan 't ook anders, de verheerlijking van de Thaise koning. Verplicht, maar zeer ongemakkelijk sta je tot de laatste noot is gespeeld, waarna het popcorn schransen beginnen kan.
Dan is het zover! Mama komt vandaag aan! Zenuwachtig zit, sta, zit, sta en zit ik te wachten tot ze de poort van ons hostel binnenloopt. Na 100 keer kijken bij de ingang, zie ik haar eindelijk binnen wandelen. Rennen, janken, omhelzen en lachen! Het eerste wat ze zegt is “Kom is even kijken, ik zag zoiets raars op straat!” Ik denk oh god, mama in Thailand, ziet iets raars, kan geen goed begin zijn... ..
Ik loop de poort uit en mijn moeder wijst op een groot reclamebord, ik kijk naar de grond eronder en zie 2 x schoenmaat 46 staan, ik kijk langs het bord en daar staat hij; mijn grote (kleine) broertje! ONGELOVELIJK!

Mijn gezicht gaat in een soort huil/lach stand (moet er heeeel raar uit hebben gezien!) en ook al zijn Robert ten Brink of Henny Huisman nergens te bekennen, het voelt alsof ik rechtstreeks in een van hun shows ben beland.... en het is waar, het onverwachtse is de mooiste prijs! Bram kon meevliegen met onze buurvrouw Ina die naast het IPB plekje voor mama een extra ticket over had, wat een mazzel! Het eerste uur is het kadootjes tijd. Mama, Bram en Ina hebben ladingen snoep meegenomen maar ook hagelslag, chocoladeletters, pindakaas, kaas, gevulde speculaas en meer lekkere Nederlandse dingen. We krijgen ook een lieve kaart met een mooi kado van Hans en Jeanette als bijdrage voor ons vrijwilligerswerk in Cambodja. Het is net Sinterklaas, maar dan zonder gedichten en suprises.

De komende 3 weken gaan als een speer voorbij. De eerste dagen zijn voor Bangkok, mama neemt ons heerlijk mee uit eten naar een chique Italiaan en we shoppen tot we droppen! We bezoeken China Town, Grand Palace, gigantische shoppingmalls en zoeken regelmatig de massagetafel op. Ina vertrekt na een paar dagen Bangkok terug naar Nederland voor een begrafenis, maar zal een paar weken later terugvliegen naar Kuala Lumpur om zich weer bij ons te voegen. We zwaaien haar uit en diezelfde avond vertrekken we met de nachtbus naar het zuiden, want het is tijd voor de eilanden!!!!!!!!!!!!!!!!

The islands!
Koh Pha-Ngan, Koh Tao, Krabi town & islands, Koh Phi-phi don, Koh Phi- phi leh, Railey Beach
Met de nachtbus en een ferrytrip bereiken we het party eiland Koh Pha-Ngan we checken in bij een heerlijk resort met zwembad en private beach! Spetter, spetter, spater lekker in het water en in de regen! De regelmatige stortbuien passen niet helemaal in ons ideale plaatje, maar de lol is er niet minder om. We smikkelen van kaasjes & wijntjes terwijl we in de hangmat bij mama op het balkon chillen. Voor straf moeten we ook nog eens 3 keer per dag overheerlijk uit eten. En ach ja nu we er toch zijn, laten we nog een massage nemen! Alsof de groep niet al gezellig genoeg is, staat er weer een verassing voor de deur in de vorm van Monique en haar vriend Jelle. Mo is mijn collega (lees steun & toeverlaat) bij de productie van Idols geweest. Wat te gek dat zij hier ook vakantie vieren! Dat wordt een feestje bouwen, eerst lekker eten in een visrestaurant en dan los op de 'Half Moon Party' (Full moon hebben we gemist... helaas)
Volle maan, halve maan, het maakt niet uit want de buckets vodka/redbull staan altijd voor je klaar. We dansen letterlijk als gekken tot de regen ons naar huis drijft.

De volgende dag vertrekken we naar Koh Tao in de hoop op beter weer, we hebben een relaxt hotel en genieten van de gezellige straatjes en restaurantjes. De onderwaterwereld lonkt dus boeken we een scuba discovery duik! Bram, Bob en ik hijsen ons in het (te) strakke pakkie, binden 200 bar zuurstof op onze rug en dan kan het duikfestijn beginnen! Onze Belgische bonbon Alain geeft geweldige instructies en omdat we maar met z'n 3en zijn, krijgen we uitgebreid de tijd en hebben we een topervaring onder water. Mam en Lautje snorkelen aan de oppervlakte mee en met z'n allen nemen we een kijkje in de Japanese Garden zoals het hier heet. Op 12 meter diepte gaat het écht beginnen, we zweven boven prachtig koraal en zien bizar gevormde vissen voorbij schieten, voor het eerst in onze levens maken we even deel uit van de onderwaterwereld. We zien een gigantische Tigervis aan een stuk koraal snoepen, niet te dichtbij komen. Dat heeft onze duikinstructeur wel een keer gedaan, trots laat hij het gat in zijn flipper zien, niet te lang blijven hangen dus. Ik leer dat ik dit ook niet moet doen bij het anemonen huisje van 'Nemo', de prikken laten wekenlang bulten achter op mijn bovenbenen, maar zijn wel een mooie herinnering aan onze eerste keer tussen de vissen chillen.
'S avonds is het dé·jà vu, Monique en Jelle zijn op Koh Tao beland (ook in de hoop op beter weer). Tijd voor wijn en een gezellig diner voor we weer afscheid moeten nemen. De volgende dag ruilen we Koh Tao in voor Krabi, hopelijk heeft de zon zich verstopt aan de kust van de Andaman Zee!

Jackpot! Het weer op Krabi is stralend!!!! Maar daarvoor moeten we eerst door de hel die de 'Koh Tao Kots Ferry' heet. Gegarandeerd dat alles wat je een uur eerder tot je hebt genomen er weer in antiperistaltische beweging uit kiepert in het daarvoor bestemde plastic zakje. Sommige mensen raken in paniek terwijl anderen hun heil in god, Buddha of Allah zoeken. Alleen een ijzersterke maag of een voedselloze morgen kunnen je ongeschonden aan wal brengen ... even doorbijten dus of moet ik zeggen doorslikken? Oh ik vergeet bijna dat een dergelijke boottrip altijd ceremonieel wordt afgesloten met een toetje in dit geval de levensmoeie buschauffeur die vandaag de missie: 'Jezelf te pletter proberen te rijden, is zo slecht nog niet!' heeft. Niemand heeft last van onze Thaise Schumacher die met honderdduizend miljoen kilometer (ja ik weet dat dat niet kan, maar zo voelde het potdomme wel!) in een regenstorm, in het donker naar Krabi scheurt! Ik had makkelijk in slaap kunnen vallen, maar mijn semi-alert stand gevoerd door angst, hield me irritant gezelschap. Na een paar uur zitvlees creëren worden we vrijgelaten in een regenloze zone, joepie ik leef en joepie the sun is shining!

Krabi town en de omliggende eilanden zijn misschien wel het mooiste onderdeel van deze Thailand reis... Met de brandende zon op ons bol paraderen we in bikini en zwembroek langs de mooiste kustlijnen, relaxen op boten, drinken uit een cocosnoot, smikkelen van verse ananas, dobberen in de azuurblauwe zee en woelen met de voetjes door het parelwitte zand. This is the life baby! Tijdens één van onze snorkeltripjes nemen we een flesje gevuld met koekjes mee, wat een hoop grappige situaties oplevert omdat de vissen daar wel pap van lusten. Eén spuit koekjes onder water en je bent omringd door honderden tropische vissen die niet alleen van de koekjes snoepen. Op Railey Beach krijgen we na een dagje strandhangen de kans om wilde aapjes te voeren. In grote getalen klimmen ze naar de onderste takken van de bomen en zie je hoe een klein apenhandje uit jouw grote mensenhand een maïs korrel pakt. Ook biedt dit eiland prachtige grotten en voor de liefhebber van religieuse atributen met een dubbele boodschap in een natuurlijke setting, kan je de door ons omgedoopde Piemelgrot bekijken. Vanuit de verte ziet deze kleurige tempelachtige grot er aanlokkelijk uit, dichterbij kom je tot de conclusie dat iemand met een voorliefde voor het mannelijk geslacht het interieur heeft verzorgd, de foto zegt genoeg dacht ik zo.

Alle eilanden zijn bloedmooi en mocht je op zoek zijn naar het paradijs, fly your ass over here! Wederom overheerst het gevoel; Waar heb ik dit ook alweer aan verdiend? Denk je dat je eindelijk op het prachtigste eiland bent belandt, dan vaart Captain Jack Sparrow je al lachend gewoon weer verder naar een nog mooier stuk strand. Dit is elke zuurverdiende cent waard en met liefde knijpen we onze spaarrekening tot de laatste druppel uit!

We leven als one big family en beleven een briljante tijd in een mooi land. We genieten van soms onverklaarbare hapjes op de avondmarkt en zijn getuige van het festival LOY KRATON waarbij de lucht zich vult met hete luchtbalonnen en er over de rivier honderden bloemstukken drijven. Met behulp van een Thaise tuk tuk chauffeur steken wij ook een ballon aan en laten we een bloemstuk de rivier op drijven, dit alles voor geluk in het leven! Elke avond is reden voor een dineetje buiten de deur. Het backpackleventje staat even op pauze en zal straks in fastforward worden ingehaald zodat onze bankrekening het komende halfjaar ook nog plezier geeft. Zoals een Pieneman zou zeggen: Soms moet je 'm gewoon even lekker uit de broek laten hangen!

Bij deze willen we onze fellow travelers heel heel heel erg bedanken voor de fijne tijd die we met elkaar beleefd hebben! Jullie zijn fantastisch!
Wij roepen uit volle borst: KAP KHUN KHRAP!!!!!
Doen we het nog een keertje over? aaah toe?
Na Thailand is Maleisie aan de beurt. Het laatste land, inclusief Borneo & Singapore, dat we in Zuid Oost Azie aandoen. Met de hele club vliegen we van Krabi naar Kuala Lumpur, om daar nog een paar mooie dagen te beleven met Mama, Bram, Lautje en Ina. Voor we voet op Maleisische bodem zetten, moeten we eerst nog even een politieformuliertje invullen en 5000 baht afrekenen bij de Thaise douane. Oeps! Vergeten ons visum te verlengen, stom, dom en vooral zonde! Maar we realiseren ook dat onze wereldreis het besef van tijd en data heeft laten verdwijnen.... We kunnen melden het is die 5000 baht meer dan waard, heerlijk gevoel!
Tot het Maleisie verhaal!

P.s.1 We lopen qua verhalen en foto's achter op de werkelijkheid, time flies when your having fun! Inmiddels zitten we Down Under tussen de kangeroes en koala´s. Met onze minivan waarop de naam FLOWRIDER prijkt, crossen we al ruim een maand over het asfalt van Australie!

P.s.2 Heel erg bedankt voor alle lieve, leuke, fijne reacties die jullie achter laten op ons weblog! Het is echt super leuk dat jullie meereizen en reacties plaatsen bij foto’s, filmpjes en verhalen. Vaak willen we meteen een reactie terug geven, vooral voor diegene met een vraag. Helaas kan dit niet tenzij je je emailadres achter laat in je reactie. Mochten toekomstige wereldreizigers vragen hebben, mag je altijd mailen naar pieneman_pieneman@hotmail.com
We helpen je graag opweg!

Kus Bob&Miriam!

Lovely Laos!

LOVELY LAOS

Route: Pakse, Si Phan Don, Don Kon, Dong Kong (niet te verwarren met Don Kon), Paksong, Tat Lo, Vientiane, Vang Vieng, Luang Prabang, Huayxai
Bevolking: 6.3 miljoen
Lekker: Zelf koffiebonen roosteren, malen en dan opdrinken yummie!
Vies: 'MSG', de smaakmaker van de Laotiaanse keuken
Mooi: Almtocht bewonderen van monniken in Luang Prabang
Heftig: Dat de prijs van een Lao biertje gelijk staat aan een dagsalaris!
Bizar: Onverwacht een begrafenisceremonie bijwonen....
Pick-up line: Geen! Laotianen laten je met rust, heerlijk!
Bijzonder: Bedreigde Irrawaddy dolfijnen zien zwemmen in de Mekong rivier

Laos
Het ongerepte en soms zelfs onontdekte Laos is een briljant land om door heen te reizen. Zo puur, zo groen en zo rustig hebben we het nog niet gezien. Laotianen doen alles op hun gemak. Het is het Spanje van Azië, maak je niet druk en doe vooral geen stapje harder, Mañana, Mañana. Nu hebben wij geen haast dus dat komt goed uit. Toch kan ik het niet helpen om me af en toe te ergeren/verwonderen over hoe tergend langzaam de simpelste dingen gaan. Maar het biedt ook vermaak, het is best grappig om van een afstandje zwaar gestreste toeristen kwaad te zien weg lopen als ze niet snel genoeg worden geholpen. Zijn er in Nederland in de zomer hele terras-systemen ontwikkeld om de mensen snel aan een drankje te helpen, de Laotianen kan het werkelijk niets schelen en doen het lekker op hun dooie gemakje. Het eerste woord wat in me opkomt als ik terug denk aan Laos is; Kinderboerderij. Het is één groot boerenland waar werkelijk alles wat poten heeft scharrelt, waggelt of vrij rond rent. Zo nu en dan moet je een koe of buffel ontwijken of gewoon even opzij duwen anders kom je nooit op je plek van bestemming. Het land is op agrarisch vlak erg rijk en doet daarom minder arm aan als bijvoorbeeld Cambodja, maar niets is minder want ook in Laos zijn de lonen schrijnend en staat een dagsalaris gelijk aan de prijs van een lokaal biertje. De mensen zijn erg vriendelijk, rustig en gastvrij dit in combinatie met de ongerepte natuur, trekt ons enorm aan. We genieten van een prachtig land waar we de meest indrukwekkende busreizen tot nu toe maken. Dwars door de onbewoonde bergen crossen we over niemandsland heen, het enige wat ons achtervolgt is de regenboog.
Het is een waanzinnige tocht vanaf het zuidelijkste puntje tot aan de noordelijke grensovergang met Thailand.
Laos is een land om te onthouden en zeker ook om toe te voegen aan de 'waar wil ik nog een keer naar toe lijstjes' die vast iedereen thuis heeft liggen.

Pakse
Het is altijd weer een fijne verrassing als je mag ontdekken welke etenswaren er nu weer aan je backpack kleven na een oververhit Laotiaans busritje. Of het nu kippen (ook levende), aardappelen, groenten, rottende vis of andere soms zeer onduidelijke etenswaren zijn, Laotianen gaan nooit, maar dan ook nóóit zonder eten op reis. Zo ook die ene dag dat een lieve meneer of mevrouw bedacht: 'Goh laat ik mijn familie daar in Pakse is verblijden met een overheerlijke fles visolie (een enorm stinkend goedje gemaakt van gemalen rotte vis.....dusssss). Het is jammer (of eigenlijk juist niet) dat ik geen geursampeltje met dit verhaal kan meesturen. Het is werkelijk niet te omschrijven wat een lucht ervan af komt als je deze smaakmaker over een backpack heen giet en dan een uurtje of 10 laat sudderen in een snikhete kofferruimte. Ja het gaat hier over onze backpacks! Totaal doordrenkt in ranzige visolie rollen ze aan 't einde van de rit de opslagruimte uit.......
Wilt u daar rijst bij?

Even goed beginnen we fris aan onze eerste ontmoeting met Laos. De stad Pakse blijkt saai, maar wel de plek waar ons de meest bizarre ervaring staat te wachten. Na een lange tocht en 2 vissige backpacks op de rug, ploffen we neer op onze hotelbedden. Het is al laat maar we willen toch nog even een hapje doen. Eenmaal buiten zien we al snel een straatrestaurantje. Ziet er prima uit denken we, er is vast iets lekkers krijgen. We worden flink aangestaard maar dat zijn we inmiddels wel gewend. We kiezen een tafeltje uit waarop al van alles klaar staat. Bob vertrouwd het niet, 'Volgens mij is dit een prive feestje...'.
Ik die natuurlijk jaren in Laos heeft gewoond zeg met wijze woorden: 'Nee joh! Zo gaat dat hier gewoon, vinden ze gewoon handig...'
Ja hoor Miriam, zo gaat dat hier gewoon, nou mooi niet dus. Het blijkt namelijk dat we van alle plekken waar we hadden kunnen eten, zijn beland op een begrafenisceremonie! De beste man lag notabene achter ons opgebaard, afgeschermd door een hele stoet biddende monnikken. Tja die vallen ook niet meer zo op na 4 maanden Azie, dus die hadden we even over het kale hoofd gezien.
De man die ons zeer vriendelijk komt uitleggen dat we zijn beland op de begrafenis van zijn beste vriend blijkt een goed woordje Engels te spreken.
Na zijn uitleg willen we natuurlijk snel weg. Maar dat gaat zomaar niet gebeuren, we moeten blijven van onze Engelseprekende tipgever want hij vindt het geweldig dat we er zijn!?Begrafenissen zijn hier geen treurige bedoeling het is 9 dagen 'feest' want de overledene gaat naar het Nirvana, de hemel. Er wordt volop gedronken en gegeten en wij mogen niet meer weg van onze gastheer.
Met op de achtergrond het gezang van de monnikken eten we alles wat ons wordt voorgeschoteld, tot het moment dat de koeienhuid tevoorschijn komt. Met een veelbetekende blik van mij naar Bob is het duidelijk dat hij de pineut is.
Een van ons zal het moeten opeten want anders is het onbeleefd. Bob offert zich als een echte gentleman op en daarbij houdt hij de traditie hoog die ooit met een Vietnamese spin is begonnen.
Gebakken koeienhuid is uiteraard niet te hachelen. Godszijdank heeft onze nieuwe vriend liters rijstwhiskey tevoorschijn gehaald, dit goedje heet 'Lao Lao' en is sterke drank gemaakt van rijst of tarwe, met minstens 75% alcohol! Goedemoruguh!

Bob spoelt alles met een scheve glimlach weg. Met een vreemd soort trots en een hoop medelijden aanschouw ik zijn oneindige gekauw en dan eindelijk de slik...... oh oh wat moet dit smerig zijn!
Het wordt steeds gezelliger aan tafel en binnen de kortste keren zijn we omringd door nieuwsgierige Laotianen, waaronder de plaatselijke dorpsgek die met een driedubbele tong in de spagaat totaal onverstaanbaar tegen ons aan brabbelt.
Uren later vertrekken we richting ons bedje, maar we mogen alleen gaan slapen als we beloven voor de ochtendceremonie weer terug te komen. A promise is a promise en dus zitten we met een klein katertje stipt om 07:00 uur aan precies dezelfde tafel met precies dezelfde mensen aan precies hetzelfde eten als gisteravond, maar dan koud.....
Je moet wat over hebben voor een local experience zal ik maar zeggen. Een onvergetelijke start in Laos.

Si Pan Don
Met een houten bootje die zijn beste tijd wel heeft gehad, racen we over de rivier naar het eerste eiland van de 4000 die hier zijn. We starten op het grootste eiland Don Kon niet te vergissen met Don Kong (ik zei het al eerder whats in a name?)
We verkennen de boel met de fiets, het begrip zadelpijn heeft hier officieel een diepere betekenis gekregen, maar dat even terzijde. Don Kon is net de kinderboerderij maar dan zonder hekken. Overal lopen kippen, hanen, kuikens, varkens, koeien, buffels, pauwen, katten, honden, eenden, ganzen en kalkoenen. Allemaal scharrelen ze gezellig rond, we missen alleen nog de afdeling cavia's & konijnen.

Als ergens de tijd stil is blijven staan, is het hier. Af en toe duikt er midden op een gigantisch rijstveld een houten huisje op en overal groeien bloemen, vruchten, bomen en palmen. De totale stilte wordt slechts onderbroken door het zuchten van de wind of een haan die kraait. Langs het water groeien metershoge bamboe planten. De enorme takken zwiepen rustig heen en weer, ze maken het geluid van een oude krakende deur met piepende scharnieren.
We komen wat locals tegen met een kapmes in de hand om het vele fruit dat hier groeit, los te snijden voor een sappig tussendoortje. Het is een mooi gezicht om te zien hoe de mensen hier leven. Het gaat er hier zo rustig, vreedzaam en simpel aan toe, dat je nog net niet de rijst hoort groeien....

Al rijdend over modderige paden langs knalgroene rijsterassen zien we af en toe een buffel in een drapperig poeltje liggen, maar ook kindjes vinden zo'n ranzig poeltje heerlijk verkoelend. Gelukzalige kreetjes klinken achter ons als ze trots laten zien hoe ze erin springen. We raken de weg kwijt, ik zak een paar keer goed door de modder en de tocht die oorspronkelijk 1 uur zou duren wordt er een van ruim 6 uur. Na een aflevering uit de tv-serie Lost te hebben nagespeeld komen we uitgeput aan bij ons teakhouten huisje dat omringd wordt door bananenbomen en pal aan de rivier staat. We proppen ons vol met 'laap' een heerlijk vleesgerecht met muntbladeren, ui en knoflook, heerlijk. Electriciteit is er maar een paar uur per dag en er is alleen koud water, maar het is zo warm dat een koude douche meer dan welkom is. Op de veranda buiken we uit in de hangmat. We luisteren naar het stromende water, het gezang van de volgeltjes en kijken naar de rijstterassen met daarboven de hemelsblauwe lucht. Zanger Donovan Frankenreiter doet zachtjes mee op de achtergrond en als we nog niet onthaast waren dan zijn we het nu officieel wel, geen wonder dat hier reizigers blijven hangen.
Als we de volgende dag wakker worden kijken we vanuit ons bedje naar buiten.
De scherpe zonnestralen prikken dwars door de donkergroene vingers van het palmblad. De wind wiegt het blad, dat over het dak van de veranda bungelt, zachtjes heen en weer. Het water van de machtige mekong rivier stroomt in rap tempo langs ons houten huisje om uiteindelijk als een bruisend geheel, wild de rotsen af te denderen. We bevinden ons in het zuidelijkste puntje van Laos, Si Phan Don. Deze door palmboom omringde archipel, doet alles in je ontspannen. DIT - IS - HET - HELEMAAL!

Om deze Überrelaxte ervaring compleet te maken varen we met een bootje de rivier af richting de grens met Cambodja, hier zijn we in het leefgebied van de bijna uitgestorven Irrawaddy dolfijn. Niet iedereen heeft het geluk deze bijzondere dieren te zien, maar wij gelukkig wel. Af en toe komen ze naar boven om lucht te happen, een machtig gevoel om ze van zo dichtbij adem te horen halen. De tocht terug is ook bijzonder, we zien een paar prachtige vogels en varen kriskras door de bosjes en bomen die zijn ondergelopen door de Mekong rivier.

Bolaven plateau
We reizen verder richting het midden van Laos naar de watervallen en koffieplantages. Dit is een gebied wat hoger ligt en voor het eerst tijdens onze reis hebben we het koud. Het boerenleven blijft zichtbaar, waar je ook komt het is allemaal zo puur. De plaatselijke bevolking wast zich bij de rivier (dames altijd netjes in sarong) en ook Bobbie gaat voor een duik in het ijskoude water, eerst even een paar koeien paseren, maar dan heb je de rivier voor jezelf!
Op eigen houtje verkennen we het gebied van Tat lo dat bekend staat om zijn watervallen en dorpjes waar verschillende stammen wonen. We gaan dwars door de jungle en komen na een tijdje uit bij een klein dorpje. De rieten huisjes zijn in een cirkel gebouwd en overal lopen dieren en kinderen. De dames doen een wasje en laten de rode pepers drogen op de daken, de heren gaan op visjacht of zijn in de weer met hun kapmens. We lopen wat rond in dit dorpje, spelen met de kinderen en proberen te communiceren met een van de bewoners, wat natuurlijk niet lukt. Na wat glimlachen te hebben uitgewisseld keren we terug. Er is meer te zien dus liften we naar het plaatsje Paksong waar we koffieplantages vinden en de grootste waterval in Laos 'Tat Fan' bezoeken.

Paksong is het Staphorst van Laos, er gebeurd echt helemaal niks! Het is om 18:00 donker, er is geen verlichting of iets van gezelligheid en je kan alleen maar rijstsoep of noedelsoep vol 'MSG' krijgen.
Met een brommer crossen we langs nog meer watervallen en koffieplantages want naast deze 2 dingen, heb je hier echt niets te zoeken. En wat kom je dan tegen in the middle of nowhere? Een aan koffieverslaafde Nederlander die is gaan wonen op het Bolaven Plateau in Paksong, hij heet Dick als in koffiedik. Dick is getrouwd met een Laotiaanse waarvan de familie een koffieplantage heeft en verkoopt deze koffie nu internationaal. Met de kaplaarsjes aan springen we achter in de truck van Dick, hij neemt ons mee naar de plantages en we leren hier alles over de koffieplant. Na een lange dag vol informatie krijgen we thuis bij Dick en zijn familie een overheerlijke vissoep voorgeschoteld en leren we zelf de koffiebonen te roosteren in een wok. Met een grote zak koffiebonen en flink wat cafeïne in 't bloed duiken we de bus in om verder te reizen. Op naar de hoofdstad van Laos, Vientane.

Vientiane & Vang Vieng
In deze moderne stad komen we even op adem van al het reizen en kunnen we inhalen wat we gemist hebben. Lekker vers fruit eten, maar vooral even af van het Aziatische dieet dat rijst heet. We dineren Frans, ontbijten Scandinavisch en gieten ons vol met bier en wijn, heerlijk! De stad heeft een paar mooie sites en is makkelijk om door heen te komen. We bezoeken een paar prachtige tempels en 'Patuxai' de volgens kenners afschuwelijke versie van de 'Arc de Triomphe' te Parijs. De spieren laten we verwennen in een Laotiaans sauna & massage huis dat midden in het bos staat opgesteld en zodra we zijn opgeladen kunnen we verder naar Vang Vieng.

Vang Vieng is een stadje met een prachtige schilderachtige omgeving gevuld met karstgebergten en rivieren. Maar het is ook een plek waar iedereen los gaat, althans de toeristen en dan vooral de Engelsen.
Opium, mushrooms, hash, weed, coke you name it, they have it.
Halfnaakt lopen de dronken meisjes en jongens over de straten van dit mooie stadje. De blikken van de Laotianen (zelf altijd bedekt) liegen er niet om, ze vinden het allesbehalve leuk.
Dit is de enige plaats in Laos waarbij we denken; hier klopt iets niet. Het is er verschrikkelijk toeristisch. In elk restaurant kan je al liggend genieten van oneindige afleveringen Friends en westers eten voert hier de boventoon. Het is teveel van het goede en over een gezonde mix van verschillende culturen is geen sprake.

Maar je kan de menigte (lees dronken Engelsen) natuurlijk ontwijken en je eigen feestje maken. We ontmoeten een paar leuke mensen, een setje straatmuzikanten uit China & Canada en twee meiden uit Nederland. We gaan heerlijk eten bij een hotpot restaurant, een soort steengrillen maar dan op z'n Aziatisch. We huren een motor en maken een tour over bijna onmogelijke modderpaden, klimmen naar de top van een berg om een buddahgrot te bekijken en gaan overstag voor een 'tuberide'. Dat laatste is best eng, je gaat in een rubberen band zitten en drijft langzaam het water over richting een donkere grot met een piepkleine opening. Vlak voor we gaan vertelt de guide nog even een 'leuk weetje'. Volgens hem kan het water plots stijgen en dan verdrink je, is wel eens eerder gebeurd... Zo jongens hebben we er nog zin in?!
Nou ik niet, ik pas even. Bob, gewapend met een lamp op zijn hoofd, is nergens bang voor en komt na een half uurtje vrolijk de grot weer uit drijven. Niks aan 't handje!

Vang Vieng staat bekend om dit 'tube' fenomeen. Lekker in je rubberen band de rivier over en langs de kant kan je af en toe stoppen bij een barretje.
Sommige hebben er een circus van gemaakt compleet met trapeze. Bobbie laat dit niet aan zich voorbij gaan en vliegt als een acrobaatje over het water. De rivier verkennen we verder met een kayak. Af en toe wordt het water flink wild met grote kolken en kleine afdalingen, zelfs onze gids gaat koppie onder.
Halverwege begint het ook nog keihard te regenen, we moeten nog een heel eind dus peddelen we hard de rivier over. De stromende regen houdt ons niet tegen. Omringd door jungle aan beide kanten en het kolkende water onder je, voel je je opeens heel klein in dat bootje, maar wel heel stoer! Met uitzicht op de mistige bergen en de donkere lucht boven je, besef je maar weer eens hoe geweldig het reizen is. Rond zwerven in omgevingen zo subliem als hier met vreemd gevormde bergen die dik versierd zijn met groene bomen geven het gevoel dat de wereld van jou is.

Luang Prabang
Een heerlijke stad! Wat is het hier mooi, leuk en gezellig. Heel authentiek en oorspronkelijk met net genoeg westerse invloeden voor een perfecte mix. De waterval Tat Sae is een verademing op een bloedhete dag als deze. De prachtige waterterassen zijn gevuld met ijskoud turquoise-kleurig water en zijn perfect om in te zwemmen. Voor een geweldig uitzicht over de stad klimmen we vlak voor zonsondergang naar de top van de Pousie tempel en genieten we van de uitzichten. Er zijn meer tempels om te bezoeken, waren we eerst tempelmoe geworden, hier zijn ze zo mooi dat het elk bezoekje waard is.
Zo komen we op een middag aan bij een tempel waar we voor het eerst nonnen zien in plaats van monnikken. Omhuld in spierwitte doeken en met glad geschoren koppies houden ze netjes de tuinen bij en zitten ze in alle rust te wachten op het niets. Om je eigen zen-gevoel te vinden kan je heerlijk naar een spa voor massages, goede wijnen proeven in de verschillende wijnbarretjes en lekker struinen over de markt om uiteindelijk van een overheerlijk bbq visje te genieten.
In de vroege morgen kan je getuigen zijn van het ochtendritueel van monnikken. Al om 05:00 s'morgens staan Bob en ik klaar om in alle stilte de almronde te bekijken. In een lange stoet gaan de monnikken de straat op om voedsel te collecteren, gaaf gezicht om te zien.

Culinair is Luang Prabang zeker er zitten heerlijke restaurants, maar je kan ook zelf aan de slag. Wij gaan dan ook een kookcursus doen bij 'Tamarind' waar we aan de rivier op open vuur leren koken. In de vroege morgen starten we op een lokaal marktje om alles vers te halen, dit is op zich al een hele ervaring. Van het veren plukken van net geslachte eenden tot gedroogde ratten, dit is de plek waar werkelijk al je zintuigen worden geprikkeld. We hebben al vaker op een Aziatische markt rondgelopen en de kenners onder ons weten dat je daar je ogen uitkijkt. Je schuifelt langs de meest onverklaarbare dingen en dat is in sommige gevallen misschien maar goed ook. Waren we eerst onschuldig in 't gissen naar etenswaren, nu zijn we officieel ontmaagd.Onze chef geeft overal enthousiast uitleg bij: 'Hier zie je zakken vol varkens en eenden bloed, buffelhuid met 't haar er nog op, en een zakje gemalen kippenbotten.'
We lopen met open mond langs alle soorten ingewanden die je maar kan bedenken en de plastic zakjes gevuld met groen spul blijken gal uit de maag van een koe te zijn. Neuzen, ogen, poten, huid, nagels, maagvet, harten, nieren, darmen er gaat niks verloren in het slachthuis, hier kan je alles krijgen!

Er wordt flink ingeslagen en we koken met de verste groenten en kruiden de lekkerste gerechten. Fish Amok (gestoomde vis in bananenblad), Lemongrass Chicken, Salsa dips, Stoofpot, Sticky rice, Laap en meer specialiteiten. We hakken, stampen en snijden er lustig op los. Tussendoor kan de Chef het toch niet laten ons 'Something Different' te laten proberen, dit onder het genot van een glaasje mierzoete bananenwiskey. Hij haalt een kommetje tevoorschijn met daarin dikke witte kronkelende wormen. 'Stap 1: laat ze verdrinken in lauw water, Stap 2: Op hoog vuur in de wok en proeven maar! Wie wil proberen?'
Bob's traditie kan weer worden voortgezet, maar nu zal ik me er ook eens aan wagen. Ogen dicht en gewoon wegspoelen met zoete drank, prima te doen zeg ik! Het is net een frietje maar dan vol proteïne.

Na het kokkerellen haasten we ons naar de bus richting Huay Xai een plaatsje vlakbij de grens van Noord Thailand. Dit is weer een ritje die onder 'Strange Local Experiences' valt. De chauffeur deelt vrolijk plastic zakjes uit en we komen er al snel achter waar die voor zijn. Zo zit je nog gemoedelijk aan een rivier tussen de potten en pannen en zo zit je in een 14-uur durende busrit tussen kotsende, rochelende en kever vretende mensen (wij krijgen de roetzwarte kevers ook aangeboden op een cocktailprikker, maar na een middagje wormen slaan we beleefd af.) Daarbij heeft de buschauffeur een hete peper of twee teveel gegeten en scheurt als Speedy Gonzales al telefonerend met ruim 80 de vlijmscherpe bochten door. Ook achterin de bus is het feest, dachten we dat de Chinezen goed waren in rochelen, de ongekroonde koning blijkt toch echt een 65-jarige Laotiaan te zijn, die toevallig ook met deze bus mee moet. Zijn record hangt tussen de 3,5 tot 4 rochels per minuut (had ik al gezegd dat de reis 14 uur duurt.....)
'T komt werkelijk uit zijn tenen. Het lijkt wel een soort verwijderingsproces van kwade geesten, misschien verhuist hij binnenkort naar Peking en is dit onderdeel van de Chinese inburgeringscursus? Af en toe kwat hij mis, maar dat deert niet want daar heb je immers mouwen voor, zo wrijft hij zijn 'juweeltjes' weer netjes van het raam af. Zo nu en dan hebben we plaspauze. Voor degene die gesteld is op een beetje privacy moet lekker een georganiseerde toer boeken. Hier is het gewoon met z'n allen naar buiten, broek naar beneden en gaan! Tijdens een eetstop zien we een soort grijze mollen (lijken net knuffelbeertjes, zo schattig) in een kooitje gepropt, dit blijkt het hoofdingrediënt voor de soep te zijn. Als toetje kan je nog wat gedroogde muizen of ratten bestellen, wij houden het bij noedels. Om deze, en dan druk ik het nog licht uit, bijzondere busrit compleet te maken, vind ik eindelijk iets dat op een privé toilet lijkt. Soms zit je in het wild, soms zit je op een troon, maar meestal ga je door de knietjes boven een gapend gat, oftewel 'squatten'. Inmiddels ben ik wel wat gewend tijdens dit soort pleebezoekjes, maar dat ik deze keer een hok binnenloop met een betonnen bak gevuld met water waar vreemd uitziende (levende) vissen in zwemmen, is toch wel weer vernieuwend. Dit water is namelijk bedoeld om mee door te spoelen, dus dat wordt om de vissen heen vissen....

Huayxai
Onze laatste stop in Laos; Huayxai. Hier maken we het bootfestival mee, een bootrace tussen Laotianen. De dagen ervoor zien we dat iedereen met kleurig papier boten in elkaar aan het knutselen is. Deze papieren boten worden na de bootrace op de rivier gezet en in de fik gestoken. Het is overal feest, er wordt gedanst, gezongen, maar vooral gezopen alsof het de laatse keer zou zijn. Dit blijkt als we door een bootracer die vandaag 4de is geworden een soort kroegje in worden getrokken. We krijgen ieder 2 grote glazen bier in ons handen geduwd en worden enthousiast aangemoedigd om te dansen en dan niet een beetje wiegen, maar echt helemaal los gaan. Moet er heel apart uit hebben gezien, maar gezellig was het wel!

Iedereen loopt laveloos over straat (Aziaten worden om een of andere reden heeeel snel dronken). Overal dreunt er snoeiharde kareoke uit de boxen, tja wie heeft er nu een bandje of DJ nodig als je ook gewoon zelf kan meeblèren met de muziek. Deze avond biedt een mooi en vrolijk afscheid van Laos want de volgende dag gaan we de grens over naar Thailand.
Hier gaan we heerlijk vakantie vieren (deden jullie dat al niet? hoor ik jullie vragen).
Maar Thailand zal anders dan anders worden qua reizen. We krijgen namelijk versterking! Lautje (die een hele toffe reis achter de rug heeft in India en Nepal) reist door naar Bangkok en zal ruim 5 weken met ons meereizen. Als toptrio racen we Thailand door waar ik ook na lange tijd mijn mama en broertjeweer ga zien. Zij reizen bijna 3 weken met ons mee. Hoe dat allemaal is gegaan moet ik nog even aan elkaar dichten, maar ik kan wel alvast vertellen dat het ontzettend fijn, gaaf, leuk en te gek was! Een vakantie om nooit te vergeten! Een supergroep om mee samen te reizen, elke dag feest!

Tot snel!

Merry Christmas and a Happy New Year! Wij hebben in ieder geval een witte kerst, als in parelwitte stranden ;0

Dikke X! Bob & Miriam

Laos Feitjes

• Lao Lao (lokale wiskey) is alcohol gemaakt van sticky rice. Hier zit minimaal 50% alcohol in. Waarom drinken ze dat allemaal terwijl het helemaal niet lekker is? Een biertje kost meer dan 1 dag salaris (8000 kip) en daarom drinken Laotianen liever Lao Lao omdat dit heel goedkoop is. Begrijpelijk met een gemiddeld jaarsalaris van maar 700 dollar!

• Waarom is het rond 22:00 al stil op straat? De overheid heeft een avondklok ingesteld en om 23:00 is alles dicht. Officieel moet iedereen dan aanwezig zijn op de plek waar ze staan geregistreerd. Om 22:30 zijn alle restaurants, bars en clubs dicht. Na tienen s'avonds mag er geen geluid meer op straat worden gemaakt want de Laotianen staan alweer om 4 of 5 uur s'morgens op om eten klaar te maken als offering voor de monikken die dit tijdens de almronde collecteren.

• Het woord 'Falang' gebruiken Laotianen vaak voor buitenlanders. Officieel betekent dit 'French' uit de tijd dat de Fransen overheersten, maar nu wordt het gebruikt als omschrijving voor alle westerlingen

• Het concept van iets bezitten, is compleet buitenaards voor Laotianen. Zo hebben de woorden 'mijn en 'van jou' dezelfde betekenis in het Laotiaans. Er is ook geen apart woord voor een individueel persoon. Het staat simpelweg niet in hun vocabulaire en ze snappen de betekenis niet. Alles is van iedereen. Dit stamt nog uit het communisme. Tijdens het eten wordt altijd alles gedeeld. Een heel bord voor jezelf bestellen en niet delen (wat westerlingen vaak doen en voor ons ook heel normaal is) wordt door mensen in Laos ronduit als onbeschoft gezien. Iets bezitten is hen vreemd en eten deel je met de hele tafel.

Onvergetelijk Cambodja!

Route: Phnom Penh, Shinoukville, Battambang, Siem Reap, Poipet
Bevolking: 15 miljoen
Lekker: Amok fish
Vies: Spin proeven
Mooi: Ankor Wat en de countryside van Battambang
Heftig: De alles overheersende armoede
Bizar: Pol Pot's Khmer Rouge bewind
Pickup-line: 'No money, no honey' - 'Same same, but different' - 'Tuk Tuk!?'
Bijzonder: Lesgeven aan Cambodjaanse kindjes in de sloppenwijken van Siem Reap

Cambodja
'No money, no honey!' Een terugkerend gebbetje van de gemiddelde Cambodjaan die een beetje Engels kan en op humoristische wijze het onderwerp van de dag maar weer eens aan haalt; Geld! Grappig is het natuurlijk niet want armoede is het grote probleem in dit prachtige land. We zijn dan ook geschokt door het enorme aantal straatkinderen dat Cambodja telt, ruim 25.000. Als een van de armste landen ter wereld is het niet verrassend dat de overheid hier een grote rol in speelt. Corruptie is eerder regel dan uitzondering en de blinkende, pimpende peperdure Lexussen zijn een doorn in het oog als je je er bewust van bent dat complete families op vuilnisbelten leven. Daarbij heeft de tragische geschiedenis nog steeds effect op de bevolking van vandaag de dag. De zieke geest van leider Pol Pot heeft het met zijn Khmer Rouge regime gepresteerd om ruim 3 miljoen nietsvermoedende Cambodjanen uit te moorden. Deze kerel was knettergek en heeft de vrije hand gehad om de totale upperclass op de meest gruwelijke manieren te martelen en uiteindelijk af te slachten. Het dragen van iets onschuldigs als een bril was voor de heer Pol Pot genoeg teken van intelligentie en dus een one-way ticket naar de brandende hel. Jong en oud, het maakt niet uit, voor niemand hadden de Khmer Rouge soldaten genade het was vluchten of verbannen worden naar verschrikkelijke gevangenissen. We beginnen onze trip langs de pijnlijke bewijzen van dit alles vernietigende rode leger om zo Cambodja en haar bevolking beter te begrijpen. Het wordt een bijzondere trip die we afsluiten met een onvergetelijke ervaring die ons letterlijk en figuurlijk wakker schud en het kind in ons naar boven haalt!

Phnom Penh
Een viezige maar levendige stad en de uitgelezen plek om de geschiedenis onder de loep te nemen. Met de 'tuktuk' vertrekken we naar de 'Killing Fields' om vervolgens met open mond over de paden te lopen die naar de massagraven leiden, waar nog geen 30 jaar geleden ontelbare lichamen zijn gedumpt. Duizenden schedels liggen torenhoog opgestapeld in een tempel. De looproute erom heen is bezaaid met overblijfselen van kleding, menselijke botten en tanden. Inmiddels is dit bedekt met zand , maar als je goed kijkt, zie je het wit er door heen piepen. Je bedenkt je hoe verschrikkelijk deze oorlog geweest moet zijn en hoe iedereen met enige potentie tot intelligentie bruut is geëxecuteerd. Hiermee is alle kans op ontwikkeling en groei van het land en de economie, keihard uitgeroeid.

In de grootste gevangenis, S-21, sluipen we in totale stilte door de gangen en kamers van deze zogenaamde veiligheidsgevangenis. Hier ontmoeten we donkerste kant van de mensheid en zien we tot welke misselijkmakende acties een mens in staat is. Het kost je niet veel inbeeldingsvermogen om ook maar een beetje te begrijpen wat hier is gebeurd. De donkere kringen op de vloer zijn een onvermijdelijk bewijs van de vele bloedbaden die hier hebben plaatsgevonden. Foto's van uitgehongerde, levenloze en zwaar gehavende lichamen keren je maag om en het meest bizarre is nog wel dat tot op de dag van vandaag niemand voor deze gruweldaden heeft geboet. De rechtzaken zijn eindeloos en de slachtoffers wachten nog steeds op een excuus, ook al zal dat de nachtmerries nooit doen laten verdwijnen.

Na al deze narigheid is er gelukkig genoeg positiefs te zien. Zo zijn er talloze goede doelen die aan een betere toekomst werken. Het vrolijk gekleurde restaurant 'Friends' is hier een goed voorbeeld van, naast het feit dat je hier overheerlijk kan eten, draag je bij aan een betere toekomst voor de jeugd van Cambodja door iets te bestellen van de menukaart of iets te kopen in de souvenirsshop.
Cambodja moet het ook echt hebben van dit soort initiatieven, want de regeringsleden zitten lui in de stoel, rijden in dikke auto's en wonen in villa's met 7 badkamers. Hoe is het mogelijk dat die gasten zo leven? Ze hoeven alleen maar uit het raam te kijken om te zien hoe de kindjes half naakt en totaal smerig op straat zwerven.

Als we de stad verder verkennen komen we de gekste dingen tegen. Bob gaat overstag voor een culinaire specialiteit;Gefrituurde spin. Al na de eerste hap druipt er uit ‘t kontje groenige drap, toch maar niet.... Hij trekt wel veel bekijks want er stoppen een paar toeristen om zijn poging te bewonderen en te fotograferen. Sta je straks toch weer leuk bij iemand op de rand van de schoorsteen in een gezellig goudomlijst fotolijstje.

Shinoukville
Na Phnom Penh vertrekken we naar Shinoukville dat aan de kust ligt. Ook hier is het aantal straatkinderen abnormaal hoog. Je kan ze bijna niet van je afslaan! Het zijn supergladde zakenmannetjes in de lichaampjes van 10-jarige kinderen die werkelijk alles voor een dollar doen. Ze werken in bendes en bestelen toeristen op de meest sluwe wijze. Oppassen geblazen dus, maar als je er door heen prikt en geen waardevolle spullen meeneemt naar het strand, kan je best gezellig met ze kletsen en een beetje stoeien. Het zijn natuurlijk nog maar kleine kinderen, al blijkt dat niet altijd uit de manier waarop ze praten. Een eerlijk antwoord over waarom ze dagelijks op het strand rondzwerven en waar ze precies vandaan komen, krijg je nooit. Ook de grote hoeveelheid oudere Cambodjanen met geamputeerde armen en benen is opvallend, ook zij slepen zich al bedelend over het strand van Shinoukville. Je zou bijna denken dat je hier niet kan genieten met al dat leed om je heen, maar je kan het toeristische strand inruilen voor een boottochtje naar een rustig eilandje waar Bob weer eens aan het hengelen slaat, en deze keer zelf zijn visje schoonmaakt en klaarmaakt voor een heerlijke lunch! Beetje snorkelen en relaxen voor we weer een bus instappen met keiharde Cambodjaanse kareoke, opzoek naar een nieuw idyllisch plekje.....

Battambang
Na de grote stad en de kust willen we het binnenland zien. Vanuit Battambang (een dodelijk saaie stad met meer telefoonzaken dan mensen) gaan we op de motor de countryside ontdekken. We rijden over ongeasfalteerde en zeer stoffige wegen dwars door het prachtige, groene en vooral platte landschap. Van dichtbij zien we hoe er rijst wordt geplukt en weer wordt gezaaid. Prachtige Hindu tempels, monniken die in alle rust hun almronde doen, zwaaiende kindertjes en gezellige wilde aapjes die we een banaantje voeren, maken deze trip compleet. Na een laatste stop bij een treinstationnetje (lees een stuk bamboe op wielen) keren we met een dikke laag grijsbruine stof op onze huid terug naar de stad. Een local noemt ons nieuw opgedane huidskleurtje liefkozend 'Cambodian Snow'. Deze sneeuw ruilen we snel in voor weer een gezellig, hobbelig en oververhit ritje richting Siem Reap. Onderweg maken we een tussenstop bij de Cambodjaanse kapper. Bob heeft dan wel met zijn lange blonde lokken de 'Coiffure Award 2008' binnengesleept (applaus op de achtergrond!), dit weerhoudt hem niet om voor het eerst in zijn hele leven een kort koppie aan te meten. Alles gaat eraf en er blijft maar een paar centimeter over! Bob is een kilo lichter en ik heb een nieuw vriendje! Nice!

Siem Reap
Siem Reap is voor velen een tussenstop of korte verbijfplek om Ankor Wat te bezoeken, maar wij blijven hier ruim 2 weken. Voor het eerst in ons leven gaan we voor de klas staan! Via de Nederlandse organisatie 'Pure for Kids' kunnen we direct aan de slag op de S.O.I.D. Riverside School in de sloppenwijken van Siem Reap. Door alles wat we tot nu toe hebben gezien en meegemaakt is Cambodja voor ons het land waar we meer willen doen dan de toerist uithangen. De dag voordat we van start gaan, komen we voor de zoveelste keer in aanraking met het heftige straatbeeld waar we maar niet aan kunnen en willen wennen; een klein jongetje van maximaal 5 jaar kijkt ons aan met grote hongerige ogen en wijst met heftige gebaren naar zijn buikje, tja wat doe je dan? Eten geven natuurlijk, want je weet niet waar je dollars anders terecht komen.
De volgende dag stappen we de wereld van NGO's in die juist dit straatbeeld proberen te voorkomen en op te lossen. De goede doelen doen hier een hoop mooie dingen, maar we ontdekken dat het een behoorlijke roddel & achterklap wereld is. Ook hier heerst corruptie en heeft niet iedereen de beste bedoelingen. Wij concentreren ons op de belangrijkste zaak; de kindjes Engels leren, met ze lachen, dansen, zingen, sporten en flink wat knuffels uit delen.

Het wordt geweldig! Elke dag staan we met een glimlach op (ook al klettert de regen met bakken uit de hemel!), want op school zitten de kindjes te wachten op een dag vol plezier.
De Riverside School bestaat uit een weeshuis met daarachter 2 bescheiden klaslokaaltjes van bamboe. In het weeshuis zitten nu nog 5 kindjes, maar de bedoeling is dat hoe meer donaties er komen, hoe meer kindjes daar kunnen wonen. Makara, Sreysros, Pania, Seha en Bo zijn de kinderen die er nu wonen en daar ook naar school kunnen. Deze kids stelen ons hart, elke dag staan ze ons op te wachten en om 17:30 zwaaien ze ons weer enthousiast uit als we in ons tuktukje terug keren naar het centrum. Ook de 'huishond' omgedoopt tot Brownie, wordt een vast onderdeel van ons dagelijkse leventje als leraar. Elke dag lopen we om 08:00 s'morgens naar ons eigen klaslokaal, Bob naar de grote kids van 10 tot 15 jaar en ik naar de kleintjes van 4 tot 10 jaar, Brownie komt dan altijd gezellig een dutje doen in de hoek van de klas.
Zodra we binnenwandelen staat de hele klas op en roept: 'Goodmorning teacher, how are you?' Zo gaat het elke dag. Mijn klasje kan nog niet schrijven dus we beginnen met het alfabet en na een paar dagen kunnen ze al hun eigen naam schrijven.

We doen kleine introductiegesprekjes en zingen vooral veel Engelse liedjes. Van Babette Labeij heb ik gelukkigwat tips gekregen en ging vooral het liedje 'In The Jungle' ze goed af. Bob's klas is iets verder gevorderd, hij organiseert dan ook een test aan het eind van de 2 weken om te kijken of ze alles een beetje hebben onthouden. Maar ook Bob zal aan het zingen moeten, want dat vinden de kids te gek! Je moet het natuurlijk wel eerst voor doen als leraar. Dus af en toe geniet ik van de performance aan de overkant van mijn klasje, Bob die 'You've got a friend' of 'Beautiful Girl' voor zingt! Briljant!

Elke dag is het feest, de kindjes lachen veel en zijn heel leergierig. In de pauze veranderd Bob in een levende draaimolen, en ook ik ga spieren kweken met het herhaardelijk optillen en ronddraaien van de kleintjes. Naast veel plezier maken en Engels leren is het soms moeilijk om simpele basis principes bij te brengen zoals naar het toilet gaan en niet in de tuin plassen, of zelfs midden in de klas. Dat geluk heb ik namelijk, de 5- jarige Ang maakt er een gewoonte van om elke dag in haar broek te plassen. Ze denkt dat ik het niet zie, maar die grote natte vlek in haar broek en op de vloer laat niet veel te raden over. Stiekem lig ik dan in een deuk want ze trekt dan een heel betrapt gezicht en als ik dan ook nog haar zusje zie die elke dag haar schoenen verkeerd aantrekt, dan ben ik alles behalve een strenge juf. Hoe leg je ook uit dat ze naar het toilet moeten als ze er thuis niet eens eentje hebben?!

Voor we het weten zijn de 2 weken om en is het afscheid in zicht. De laatste dag lopen we met de kindjes mee naar huis, zien we waar ze wonen en ontmoeten we de ouders.
In de verte zie ik een van mijn jongste leerlingen zware stukken hout op zijn schouders meezeulen, hij is net 6 jaar oud en bezig met tanden wisselen. Toen ik hem zo zag ploeteren met dat kleine lichaampje wist ik echt even niet hoe ik het had. Toen hij Bob en mij zag staan legde hij het hout neer en kregen we een gulle glimlach toegeworpen, zo zoet! Dit is het leven wat de kleintjes buiten school om hebben, vroeg volwassen worden en keihard meehelpen in het huishouden. We gaan ze zo erg missen, bij het afscheid delen we speelgoed, potloden, snoep en cake uit en laten we iedere leerling hun naam op ons t-shirt schrijven. De afgelopen weken hebben we zoveel lol gehad, kinderen zijn zo grappig! Het geeft je zoveel energie en je voelt jezelf ook weer helemaal kind.

Na ontelbare knuffels, goodbye's en een lamme arm van het zwaaien, gaan we dan echt weg.
Het hek gaat open en zoals elke dag staan daar de weeskinderen om ons uit te zwaaien, maar nu misschien wel voorgoed. De tuktuk geeft gas en als ik omkijk, zie ik 'onze' hond Brownie keihard achter ons aan rennen. We roepen 'ga terug!', maar ja dat verstaat hij natuurlijk niet. Hij gaat steeds harder rennen, de tranen springen in mijn ogen. Het lijkt wel of ik in een zielige scène van een Disney film ben beland, deze heet dan Brownie in plaats van Bambie. Terwijl ik zie hoe 'onze' hond steeds meer in de verte verdwijnt, besef ik hoe bijzonder dit is geweest. Bob en ik hebben in korte tijd zo'n hechte band opgebouwd met alles en iedereen die de afgelopen weken bij ons leven hoorde, dat we absoluut nog een keer terug gaan en dit soort projecten vaker willen steunen.

Eigenlijk is het onmogelijk om te beschrijven wat je allemaal meemaakt, er gebeurt zoveel en in de verhalen op ons weblog geven we slechts een klein stukje weg van alles wat we beleven. Het is vooral een persoonlijke reis waarbij je geniet van alle bijzondere momenten, ze opslaat in je geheugen om ze later nog een keer rustig af te spelen.

Ankor Wat
Na dit emotionele afscheid is het tijd voor het machtige Ankor Wat. De zonsopgang bekijken we bij het grootste pronkstuk, Ankor Wat zelf. Tussen de eeuwenoude tempels door komen we een aapje tegen die nonchalant om ons heen dartelt. We maken een toer langs de meest belangrijke tempels zoals Ankor Thom, het Bayon complex en natuurlijk Ta Prohm waar de prachtige tempels als het ware worden 'opgegeten' door de jungle en dit is natuurlijk het decor geweest voor de film Tomb Raider waarin een hysterische Angelina Jolie de mysterieuze gangen doorrent, vliegt of springt. De religieuze bouwwerken maken enorme indruk en het is heel speciaal om dit van zo dichtbij te bekijken.

NU is het dan echt tijd om Cambodja uit te zwaaien. Een tergend lange busrit voert ons richting de meest zuiderlijke grensovergang van Laos. Het wordt een reis van ruim 2 dagen en we moeten tussendoor overnachten in Thailand. Maar dan moet je natuurlijk wel een hostel in het juiste stadje boeken. Dat gaat helaas helemaal mis, midden in de nacht komen we aan in in Buriram in plaats van Bariram, tja what's in a name? We worden gedropt in een soort spookhuis. Mocht iemand nog een locatie zoeken voor zijn/haar nieuwste horror film, geef even een gil! Het is er werkelijk te smerig en griezelig voor woorden.
De badkamer biedt onderdak aan krioelende kakkerlakken en de tralies voor de ramen geven echt een gevoel van vrijheid, waar je als reiziger zo naar op zoek bent, NOT!
Het is een armoedige boel en het woord achenebbisj is een understatement voor dit helhotel. Maar ach wat zeuren we eigenlijk? Overmorgen liggen we weer languit met een drankje in een hangmat te staren naar al het moois dat Laos te bieden heeft.
Gelukkig kunnen we ook nog een lekker Thais soepje op de hoek van de straat krijgen en zien we tussen de hete pepers door, een olifant langs lopen. Met dat beeld gaan we slapen en bereiden we ons voor op een nieuw land!

Kus B&M
P.s. we vinden het echt heel heel heel (had ik al gezegd heel?) leuk, fijn, lief en te gek om jullie krabbels te lezen! So keep 'm coming, it makes us smile big time!

Toedeloeeeeee!

Goodmorning Vietnam!

Bevolking: 84 miljoen
Route: Hanoi, Halong Bay, Sapa, Hue, Hoi An, Nha Trang, Mui Ne, Saigon
Lekker: Fresh Springrolls & Happy Water
Bizar: Geroosterde hond, in zijn geheel!
Mooi: Varen over de wateren van natuurwonder Halong Bay
Bijzonder: Trekken door de bergen in Sapa
Heftig: Tropical Storm 'Kammuri'
Vaste openingszin Vietnamezen: You want moto(r)bike?

Vietnam
In Vietnam hebben we bijzondere mensen ontmoet. Naast onze medereizigers, van drukke Spanjaarden, vrolijke Italianen, lieve (of hele rare) Fransen, arrogante Amerikanen, saaie Duitsers tot relaxte Canadezen, hebben vooral de Vietnamezen indruk op ons achter gelaten. De meest memorabele gesprekken zijn die met oudere Vietnamezen met interessante, maar ook schokkende verhalen over de oorlog. Hoe meer we naar het zuiden trekken hoe meer de oorlog zijn sporen laat zien. Niet alleen het landschap veranderd van groene vochtige bergen vol rijstterrassen in uitgestrekte zanderige landschappen vol cactussen en palmbomen, maar ook de steden krijgen meer herinnering aan de oorlog, waar Amerika zo'n grote rol in heeft gespeeld. Iedereen kent de Hollywood kaskrakers over de Vietnam oorlog wel, maar als je opeens zelf in een oude vervallen Amerikaanse bunker staat en de kogelgaten ongelovig bewonderd, wordt het allemaal toch wel heel echt. Hue een Vietnamese man vernoemd naar de stad waar hij in woont, neemt ons mee langs lelievijvers waar we de zaden van deze mooie bloem proeven, maar laat ook de oude kanonnen en straten zien waar vroeger zo hard is gevochten. Zijn glimlach en enthousiaste verhalen verraden niets van zijn leed, maar zijn tatoeage liegt er niet om; Geboren voor het ongeluk, staat er aan de binnenkant van zijn arm getatoeeerd. Zijn vader is afgeknald in de oorlog en heeft hij nooit gekend, zijn moeder overleed kort daarna en zelf kwam hij ternauwernood onder dienstplicht uit om voor zijn zieke oma te zorgen. Ook de Vietnamese oud officier met zijn Amerikaanse accent die we in Saigon ontmoeten, vertelt over de oorlog en zijn bittere gevoelens tegenover de Amerikanen. Terwijl hij pannenkoekjes met groente en garnalen voor ons bakt, vertelt hij over zijn gevangenschap na de oorlog. Zij aan zij vocht hij samen met de Amerikanen tegen het communisme, maar op het moment dat het verlies in zicht kwam, hebben ze hem laten stikken en heeft hij 7 jaar lang achter tralies gezeten. Vietnam is een bijzonder land en draagt veel geschiedenis met zich mee. We genieten van haar natuurwonders, de grote steden en verlaten stranden. Maar we leren ook over de vele oorlogen die ze heeft gevoerd en de gruwels die daar mee gepaard zijn gegaan. Het is een heftige maar prachtige reis....

Halong Bay
De drukke hoofdstad Hanoi ruilen we in voor een trip richting Halong City. Een gigantisch luxe boot voert ons voor een zacht prijsje over de mysterieuze wateren van Halong Bay. Dit werelderfgoed in de Golf van Tonkin, bestaat uit 2000 eilanden waarvan de meesten onbewoond zijn. We overnachten op de boot en nog voor het ontbijt neem je een duik in het frisse water. Een stop op Cat Ba, het grootse eiland in deze 1500 kilometer lange baai, biedt ons een tocht door het nationale park. Hier proeven we verse papaya, appels, sterfruit, mango, lycies, pinda's en gember, die je hier zo van de boom of uit de grond trekt.
De volgende dag vertrekken we naar een onbewoond eiland. Met maar een paar lege bamboehutjes die op het eiland staan, zijn we de enige die hier overnachten. Overdag verkennen we de baai met een kayak. Het water staat laag en we zien een piepkleine opening in een van de bergen, dat wordt platliggen in de kayak en eronder door! Met onze neuzen raken we net niet het plafond van de binnenkant van dit karstgebergte aan. Na deze claustrofobische ervaring genieten we van een verborgen baai met helder water, hier kan geen boot komen en het is er zo stil dat als je zelfs zacht praat je eigen echo hoort.
Verspreid tussen deze bijzondere kartsgebergten wonen ongeveer 1700 mensen op het water die leven van de visserij. In de namiddag nemen we een kijkje op zo'n visserserf. Bob mag meevissen en haalt zo ons diner voor die avond binnen, de lekkerste vissoep ooit gegeten!

Sapa
De zee ruilen we in voor de bergen en de zwembroek voor een bamboestok. Want dat is je enige echte vriend tijdens een tocht over de glibberige en eindeloos steile modderpaden van het op 1600 meterhoog liggende gebied Sapa.
Via een smerige nachttrein met natte, stinkende bedden arriveren we in Lao Cai een stadje wat een paar dagen later zal overstromen vanwege de tropische storm Kammuri, en ruim 80 levens eist. Wij verblijven gelukkig in Sapa town, dat hoog op een berg ligt. Niemand heeft enig idee dat nog geen 3 dagen later de storm zal losbarsten. Dus maken we een trekking door de omliggende gebieden als Ta Van, Ban Ho, Seo Trung en Giang Chai waar minderheidsgroepen als de Red Zao leven. We lopen elke dag zo'n 20 km en zakken regelmatig in blubberbaden. Het is een pittige tocht en zelfs onze ervaren gids glijdt hard onderuit met zijn kop op een stuk rots. We lunchen bij de watervallen en komen de schattige kinderen van de minderheidsgroepen tegen. Hongerige oogjes aanschouwen ons eten, de armoede hier in de bergen is enorm. Via wankele verrotte bamboebruggen die enkele meters boven een wilde rivier bungelen, bereiken we de plaats van overnachting; een houten huis hoog in de bergen waar een boerenfamilie woont. Omringd door enorme rijsterrassen en een gigantische waterval leven zij hier op de blote voetjes van het land.
De overwinning van de eerste dag blussen we af met Happy Water oftewel rijstwijn er staat maarliefst 20 liter voor ons klaar, sterk spul kan ik je vertellen! De oma van onze gastfamilie vind het erg gezellig met ons en drinkt lekker mee. Samen met oma, onze gids, 3 Canadezen en 2 Spanjaarden vormen we een topgroep. Nog even samen sterren kijken en dan lekker onder de wol (lees: een kleedje op een houten plank)
Naar het toilet gaan is geen optie meer, tenzij je je na flink wat rijstwijn kan transformeren tot professionele koorddanser. Via ultra smalle modderpaden zo breed als je voet kan je het gat in de grond proberen te bereiken, maar de kans is groot dat je halverwege het drapperig rijstterras in dondert. Twee dagen later komen we uitgeput en totaal smerig terug, het weer is omgeslagen en het regent onophoudelijk toch vertrekken we de volgende ochtend om 05:00 met een auto richting Hanoi om daar verder te reizen naar Hue. Nog geen 10 minuten onderweg en we stuiten op een bergverzakking, na 5 uur wachten op wegwerkers gaan we toch maar terug naar het hotel. Pas daar bereikt het nieuws ons dat de Typhoon 'Kaburri' veel schade heeft aangericht. Door de hevige regenval zijn er enorme overstromingen en aardverschuivingen en is het onmogelijk om weg te komen. Nadat we horen dat nog geen 5 kilometer van ons vandaan doden zijn gevallen en mensen worden vermist, komt het angstaanjagend dichtbij. De dagen kruipen voorbij en we wachten geduldig af. Op Bob's 24ste verjaardag wordt het nieuws beter, na het eten van een overheerlijke birthdaycake blijkt dat we die avond weg kunnen kunnen!
De nachttrein rijdt weer en dus regelen we kaartjes, maar al na een paar uur stopt de trein. De rails is nog steeds kapot en dus wordt de rit die normaal maximaal 10 uur duurt een dodelijk saaie reis van ruim 40 uur!!!!!!!!!!

Hue
Een riksjatour biedt een kijkje in het oude gedeelte van deze door oorlog geteisterde stad. De prachtige zuurstokroze en mintgroene huizen, miniatuur tempeltjes vol geld, eten en bloemen, vijvers vol met lotusbloemen, verlaten pagoda's, stokoude monnikken, en de Perfume river maken deze stad tot één van de mooiste van Vietnam. Met de brommer touren we langs de kust en de rivieren en zijn getuige van de prachtige zonsondergangen die je hier elke avond gratis en voor niets kado krijgt.

Hoi An
Deze stad doet mediteriaans aan. Met overal roze en paarse bloemetjes die de Franse balkonnetjes en muren van huizen bedekken, lijkt het alsof we in een Frans stadje zijn beland. Het zit hier vol overheerlijke restaurantjes en we genieten hier van heerlijke wijntjes en lokale specialiteiten als Cao Lai (noedels met garnalen) en White Rose (wit gestoomd deeg in de vorm van roos, gevuld met garnalen). Met een motobike touren we naar My Son, dat op 55 kilometer afstand van Hoi An midden in de jungle ligt. Deze eeuwenoude Cham tempels worden ook wel gezien als het kleine zusje van Ankor Wat in Cambodja, een voorproefje dus op wat ons nog te wachten staat. Opvallend is de dikkere variatie op het Amsterdamse paaltje die je overal rond de tempels ziet staan. We leren dat deze paal Linga heet en een zeer spirituele waarde heeft namelijk dat het symbool staat voor een penis, dussss... Oh ja en er zit ook nog een soort kanaal in gegraveerd dat Yoni wordt genoemd, 3 keer raden waar dat symbool voor staat....
Spiritueel volkje hoor, cham people.

Nha Trang & Mui Ne Beach
We gaan voor nog meer strand en dus vertrekken we naar Nha Trang waar we prachtig kunnen snorkelen, heerlijk verse vis eten en decadent in modderbaden rollen van een Spa. Vooral de boottrip die ons naar prachtige duikplekken brengt is te gek. Hier zien we vissen met fluoriserende knalkleuren en met lange vinnen alsof ze een hanekam hebben. Het echte duiken bewaren we voor Thailand en Borneo omdat het daar het mooist is.

Het strandleven bevalt en dus trekken we door naar Mui Ne, hier willen we nooit meer weg! We verblijven in een hotel aan het strand, s'morgens tijdens het douchen zie je vanuit het raam de toppen van de palmbomen, kilometers verlaten strand, de spiegelgladde uitgestrekte zee met een paar schattige kleine ronde vissersbootjes. Dit wordt puur genieten, eten, drinken, zonnen dat is alles wat we doen. Na een paar dagen komt er actie in de tent en gaan we al om 04:00 s'morgens met een jeep richting de 'White Dunes' (het lijkt de sahara wel!)
Niemand is nog wakker en als enige klimmen we de zandbergen op om op de hoogste top te genieten van de zonsopgang, zo bijzonder! Even later komt er een jongetje onze richting op, om te vragen of we willen 'zandglijden'. Even later liggen we op een stuk plastic en zoeven we 'head first' de stijle zandberg af. Het is nog vroeg genoeg om het vissersdorp dat verder op ligt te bezoeken, alle bootjes meren aan en het is één groot gekkenhuis. Overal ligt vis in alle soorten en maten. Hier zie je, op een paar toeristen na, alleen maar Vietnamezen die hier handel voeren voor het zuiden. Met kilo's inktvis gaan ze de brommer op, terug naar Saigon honderden kilometers verderop. Ook wij kopen verse vis, 1 kilo grote garnalen voor maar een paar euro die we s'avonds lekker oppeuzelen aan het strand.
De rest van de tijd luieren we in de hangmat en met het geluid van de kabbelende golven op de achtergrond dommelen we in slaap, heerlijk!

Saigon
Tijd voor de grote stad! Saigon here we come! We zijn beland in de stad van de motorbikes en dat maakt het bijna onmogelijk om de straat over te steken. Het systeem van de electriciteitsdraden die kriskras als een soort kerstdecoratie boven de straten bungelen, is gewoon onwerkelijk en zo gevaarlijk!
Waar we in China de dames perfect gekleed over straat zagen gaan, is hier de fashion statement iets anders; Nylon bloemetjes pyjama's! S'morgens, s'middags, s'avonds altijd en overal draag je de nylon bloemetjes pyjama. Ook het panisch bedekken van lichaamsdelen is hier het ding. Speciaal gemaakte slippersokken, handschoenen, theedoeken voor het gezicht, gigantische zonnekleppen, en een mondkapje opgeleukt met een gezellig ruitje of bloemetje, zijn onmisbare items voor bijna elkeVietnamees.
We bezoeken het Reunification Palace, dat door tienduizenden Vietnamezen en Amerikanen tevergeefs is beschermt tegen de communistische partij. We kruipen door de ondergrondse Cu Chi Tunnels, het antwoord op de continue bomaanvallen en chemische wapens van de Amerikanen. Hier kon in het geheim worden gewerkt aan tegenaanvallen.Ongelovelijk hoe mensen hier nog helder hebben kunnen nadenken over oorlog voeren, de tunnels zijn zo smal dat je er gehurkt door heen moet en het is er zwaar benauwd. Op de schietbaan proberen we de AK-47 uit en knallen we een stuk of 10 kogels weg, wat een kracht heeft dat ding!

We sluiten af met een kijkje in het War Remnants Museum, een ware verschrikking! Naast oude oorlogsvliegtuigen, tanks en helikopters zie je hier voornamelijk foto's met beelden van verbrande lichamen, executies, martelingen en meer van dit soort angstaanjagende oorlogstaferelen. Maar de echte horror kijkt je recht in de ogen aan als je het tweede gedeelte van dit museum bezoekt. Mensen met een zwakke maag kunnen dit gedeelte het beste overslaan. Amerika's leger is oppermachtig door de middelen die ze hebben, één van deze gruwelijke middelen is het dodelijke gif dat ze over kilometers Vietnamese grond hebben gegoten. Als gevolg hiervan worden er generaties misvormde babies geboren. De foto's geven deze bizare misvormingen weer en er is zelfs een foetus te zien op sterk water, tot in detail zie je de onbeschrijfelijke uitwerking van het gif op de lichaampjes.
Vietnam kent een hoop narigheid dat wordt versterkt door persoonlijke verhalen en boeken die we lezen. Vaak waren we geschokt door het verleden, maar gelukkig brengt het heden een positief beeld van Vietnam met een grote glimlach op de gezichten van de bevolking en op die van ons!

We vertrekken alweer naar het derde land van onze lange lijst die we nog te gaan hebben; Cambodjaaaaaaaaaaaaaaaaaah. We hebben er zin an!

Tot snel!!!!!!!!!!!!! Doei doei!

Bangkok & Hanoi

Sa wat dii Bangkok!

Even voorstellen: Krungthep mahanakhon anonratanakosin mahintara ayuthaya mahadilolk popnopparat ratchathani burirom udomratchaniwet mahasathan amonpiman avtansathit sakkathattiya bitsanukamprasit, maar je mag me ook gewoon Bangkok noemen.
Ooit heeft iemand deze debiel lange naam verzonnen omdat diegene zich of stierlijk heeft zitten vervelen of gewoon een zeer besluitloos typje was en simpelweg niet kon kiezen tussen de enorme keuze aan Thaise namen voor een lelijke stad als Bangkok. Want eerlijk is eerlijk Bangkok is niet moeders mooiste. Hier en daar duikt er tussen de grijze betonnen gebouwen een spierwitte tempel op met rijkelijk versierde daken vol gouden draken en kleurige bloemen, maar verder is het niet veel soeps.

De Thaise keuken daarentegen is wel weer een van de mooiste en lekkerste, zo smaakvol hebben we in tijden niet gegeten. De donkere steegjes lonken en hier vinden we verborgen restaurantjes zonder menukaart of Engels sprekende bediening. Hier eet je gewoon wat de pot schaft, en dat is bepaald geen straf. Ook de Thaise massage probeer ik maar al te graag uit, een dikke Thaise mevrouw ziet het wel zitten om mijn spieren onder handen te nemen. Ruim een uur gaat ze tekeer met lichaamsdelen waarvan ik niet dacht dat je ze kon buigen, rekken of strekken. Ze ziet geen obstakels en laat niks van me heel, maar na deze sessie voel ik me relaxter dan ooit.

Hoe zuiderlijker we Azie ingaan hoe groter de kakkerlakken worden. Bob had me al gewaarschuwd, maar mijn eerste ontmoeting met dit ranzige ding is toch even schrikken. Een bezoekje van zo'n gezelligerd moet ik vanaf nu dus maar gaan incalculeren. Ook de 'She-Males' of 'Ladyboys' ontmoeten we hier aan de lopende band, deze omgebouwde mannen gaan trots en hooggehakt de stad door om hun gezelschap te verkopen. Opvallend is de enorme hoeveelheid aan zwerfhonden, zij domineren dan ook elke hoek van de straat. In ons hotel hebben we ook zo'n blij kwispelend exemplaar rondlopen, die we omdopen tot Scruffy vanwege zijn ongekamde haren en schilferige huid.

We bezoeken één van de mooiste sights die Bangkok heeft; Wat Po.
Deze beroemde tempel herbergt een gouden liggende Boeddha van zo'n 46 meter lang en 15 meter hoog. Ook de weekendmarkt Chatuchak (Mother of all Markets) is te gek. Toeristen en lokale bevolking verdwalen hier in een doolhof bestaande uit meer dan 15.000 stalletjes. Deze markt der markten heeft natuurlijk ook een dierenafdeling waar ik niet meer weg kom. Zoveel puppy's, konijntjes, eekhoorntjes en katjes hebben we nog nooit bij elkaar gezien. Maar eigenlijk moet je hier niet te lang naar kijken ook al zijn de omstandigheden redelijk goed, het blijft snikheet voor die beestjes en ze worden niet altijd even liefdevol behandeld.
Even later scheuren we met de tuk tuk de straten van Bangkok door. Door de vlijmscherpe bochten die onze Thaise Shumacher maar al te graag neemt, lijkt het net of deze driewieler in volle vaart omkiepert. En daarmee verdient deze rit een plekje in mijn top 10 van engste vervoersmiddelen. Verkeerservaringen als deze kan je alleen doorstaan door je ogen dicht te doen en je adem in te houden tot je op de plek van bestemming bent, oh ja ... en Bob's hand fijnknijpen want die heeft natuurlijk nergens last van.

De volgende dag halen we ons visum voor Vietnam en ik mijn laatste hepatitus A/B prik. Als we alles hebben geregeld en lekker door de stad heen scharrelen valt op dat iedereen gele t-shirts draagt, op deze manier toon je respect voor de koning. Geen slecht woord over de beste man want dan ben je nog niet jarig, en in elke winkel hangt dan ook een portretfoto van hem. Ook de stad hangt vol met levensgrote foto's, posters en schilderijen van deze inmiddels langst regerende koning ter wereld.
Bangkok is best heftig, maar we merken dat China voor ons echt een ijsbreker is geweest. De meeste toeristen zouden de eerste minuten met open mond de drukte aanschouwen en slecht kunnen ademen van de smog, maar voor ons is Bangkok juist rustig vergeleken bij de steden van China. Een groot verschil met China is volgens ons het sextoerisme. Dat dit in Thailand op grote schaal aanwezig is, weet iedereen. Waar China kuis en keurig is als het aankomt op sex, lijkt in Bangkok alles te kunnen. Of je er naar op zoek bent of niet, maakt niet uit. Bob krijgt dan ook tijdens een onschuldige taxiritje naar ons hotel een uitnodiging voor een sexshow. Het is niet direct duidelijk wat de chauffeur precies bedoelt want hij noemt de show liefkozend PingPong. Zonder blikken of blozen biedt deze kerel Bob (ik zit er gewoon naast) vrouwen aan. Voor wie oprecht op een potje ouderwets pingpongen zit te wachten, blijf dan lekker in Nederland!

The Wonders of Hanoi!
Na 5 dagen vliegen we door van Bangkok naar Hanoi. Op het vliegveld van de hoofdstad van Vietnam worden we opgepikt door een jongen van ons hostel. Hij wil weten of we van muziek houden, op onze 'Yes' drukt hij enthouiast op de play knop, en dan blijkt dat hij is blijven steken is zijn 'Happy Hardcore House fase'. Terwijl er prachtige oude Franse koloniale huizen aan ons voorbij snellen, horen we de hitjes van Ray en Anita van 2 Unlimited op de achtergrond dreunen. 'No no, no no no no, no no no no, no no there's no limit!' Een mooie bechrijving voor de 'Old Quarter' van Hanoi want hier speelt het echte Vietnamese leven zich zonder enkele grenzen af. Dit is Azie ten top! Werkelijk op iedere vierkante meter wordt geleefd, er is geen stukje asfalt dat onbenut blijft. Op de ene hoek hakken ze de kop van een levende vis eraf en duik je weg voor de bloedspetters, en op de andere hoek zie je een gegrilde hond liggen. De electricteitdraden hangen gevaarlijk laag bij de grond en waar Beijing bekend staat om zijn fietsen is het hier de 'moterbike' die de boventoon voert. Met z'n vijfen, inclusief babies van een paar maanden oud, verzamelen ze zich met gemak op 1 brommer. Botsingen gebeuren hier aan de lopende band, in nog geen kwartier tijd zijn we getuigen van 2 brommerongelukken. Gebroken been of niet , ze rijden gewoon weer vrolijk maar lijkbleek verder. Het verkeer is een zooitje ongeregereld en dat is nog zacht uitgedrukt. Oversteken is hier net een videospelletje, je moet gewoon gaan en vooral niet bijven stilstaan want ze zullen echt niet voor je stoppen. Het is altijd weer een opluchting als je de overkant haalt. We verheugen ons op Saigon, daar schijnt het nog erger te zijn (kan dat dan?). Saigon heeft naar horen zeggen zo´n 100 doden per dag door brommerongelukken dussssss......

Vietnamezen zijn echt heel klein, en hoewel ik ook niet de langste ben, steek ik zelfs met kop en schouders boven de mannen uit. Op straat zie je naast de eetkraampjes kabouterstoeltjes en tafeltjes staan waar je op moet zitten om je noedelsoep op te slurpen. De kinderafdeling van de Hema of Ikea zou het hier goed doen, als het maar een ienieminie is dan vinden ze het mooi. Iedereen zit hier lekker laag bij de grond te eten zodat je de kakkerlakken die onder je krioelen van dichtbij kan bekijken, heerlijk hoor! Lang hoeven we hier niet te blijven want ondanks de enorme indruk die deze stad op ons maakt, willen we zo snel mogelijk richting een onbewoond eiland! Lekker zwemmen, vissen, kayakken, bootje varen, maar vooral heerlijk luieren in de zon. We trekken één maand lang door Vietnam we beginnen in het noorden en eindigen in het zuiden.
Een verslag van deze ervaring lees je in onze volgende blog 'Goodmorning Vietnam!'

Kus Miriam & Bob

Hongkong is de bom!

Hongkong is te gek!

Na vele grote steden van China te hebben meegemaakt is het nu tijd voor Hongkong; Ogen dicht en gordel om want hier gebeurt het!

We komen aan in Kowloon het oude gedeelte van Hongkong en worden afgezet bij Chungking Mansion. Het Amerikaanse tijdschrift Time Magazine had Chungking Mansion al uitgeroepen tot de meest culturele plek op aarde, en dit mogen wij dan ook 'Up Close and very Personal' meemaken. Onze kamer zit op de 3de verdieping van deze toren die is gevuld met Indiers, Afrikanen, Pakistanen, Chinezen en Backpackers (ja dat is ook een volk apart met een eigen cultuur). Deze wolkenkrabber is een wereld op zich, werkelijk alles wordt er verkocht en de tientallen verschillende culturen gaan hier hand in hand met elkaar. Zwart, geel of wit, hier ga je als broeders met elkaar om. De Cantonese taal of keuken is hier ver te zoeken. Hier eet je curry of kebab en moet je de verkopers van je afslaan met hun vaste openingszin: Make you velly good plice!

De eerste nacht is hel; Het bed breekt dwars doormidden, het is supervochtig, de kamer heeft de oppervlakte van een postzegel, het ruikt naar natte kleding die te lang opgepropt in een wasmachine heeft gezeten en er is geen raam.
Dit is ook nog eens de duurste kamer waar we tot nu toe in hebben gezeten.
We vragen de huisbazin dan ook de volgende morgen om een oplossing. Alles hier is 'No ploblem sir, No ploblem miss', dus mogen we naar de 11de verdieping. We treffen een nog kleinere kamer aan die verstopt zit achter een nooddeur en om het Hongkong gevoel te versterken (Not!) is onze kamer direct naast een 'African Home' waar ze naar trommelmuziek luisteren.

S'nachts slapen we in de multiculti toren en overdag verkennen we de eilanden. We varen met de Starferry naar Hongkong Island waar we in de 120 jaar oude Britse Peaktram stappen die stijl de berg op klimt. Boven op Victoria Peak genieten we van het uitzicht over Hongkong. Dat de Britten hier de baas waren, kan je zien aan de vele dubbeldekkers die in de stad rondrijden en de wijknamen zoals Stanley en Aberdeen, waar we lekker aan zee relaxen.

De volgende dag vetrekken we met de boot naar Lantau Island. Hier gaan we via de langste kabelbaan ter wereld naar de berg met de Tian Tan Buddha. Dit bronzen beeld is de grootste 'outdoor' Buddha in de wereld en symboliseert de relatie tussen de mens, natuur en religie. Bij het Po Lin klooster beneden aan de berg, branden we een wierrookje voor de opa van Bob die kort voor onze reis is overleden om hem te herdenken.

We wandelen door Ngong Ping Village wat zichzelf verkoopt als een authentiek Chinees dorpje, maar hier krijg je geen Chinese thee of noedelsoep maar gewoon een koffie van Starbucks en burger van McDonalds. Voor de 'Real Deal' moet je naar het dorpje Tai O waar we een visserbootje instappen die ons een stukje de zee op brengt, om 10 minuten later witte dolfijnen en vliegende visjes te zien. Geweldig om dit van zo dichtbij mee te maken!

Terug in Kowloon gaan we shoppen in 'Mongkok'. In deze geweldige wijk met haar drukke nachtmarkt kom je ogen te kort. Hier wordt het nooit donker door een overdaad aan neonlicht. Alles is zo goedkoop hier en we gaan dan ook overstag als we een goede prijs voor onze droomcamera krijgen, een Nikkon D60.

Hongkong is gezellig, druk en fijn om in te zijn. De taalbarriere is heel laag omdat bijna iedereen Engels spreekt en het is heel makkelijk om overal te komen. Shanghai mag dan groter zijn, maar Hongkong is véél leuker en heeft naar onze mening de mooiste skyline van China! Een nachtelijk tripje met de Starferry is zo ontzettend cool dat je deze boottrip niet alleen maakt om van A naar B te komen, maar vooral omdat het uitzicht op deze kleurrijke skyline briljant is!

Belangrijk Ps'je
De verhalen lopen niet helemaal gelijk met de plaatsen waar we daadwerkelijk zijn.
Op dit moment zitten we namelijk 'vast' in Vietnam in het plaatsje Sapa. Noord Vietnam wordt geteistert door de tropische storm Kammuri. Onderaan de berg van Sapa in Lau Cai zijn enorme overstromingen en al meer dan 60 mensen omgekomen. De storm neemt mondjesmaat af en als het goed is kunnen we hier over een paar dagen weg. Maar voor nu blijven we zo hoog mogelijk. We keep you posted! No worries, we zijn op dit moment veilig! En zo kan ik jullie overspoelen met een extra verhaaltje want we hebben nu tijd zat! We zitten in het Mountain View Hotel in Sapa, en we hebben voor de komende weken een Vietnamees nummer aangeschaft waar jullie ons op kunnen bereiken:
00841693278851

Kus Bob&Miriam